FanFic.nl

Alice Schwarz.

Hoofdstuk 11.

Speciaal voor Jellaniee!
Omdat ze het zo lief vroeg.

‘En oh wee als je morgen niet op tijd voor mijn deur staat! Ik wil niet weer nablijven!’ riep ik hem na.
‘Tot morgen Alice,’ zei hij en zwaaide naar me. Ik draaide me abrupt om en sloeg de deur van ons huis met een knal dicht.
‘Wat ben jij laat thuis, je vader en ik hebben al gegeten. Wie was die leuke jongen? Ben je bij hem thuis geweest?’ Ik was nog niet thuis of mijn moeder vuurde al haar vragen al op me af.
‘Aargh!’ schreeuwde ik gefrustreerd en schopte mijn schoenen uit.
Ik liep naar boven en stampte extra hard op de treden. Ik hoopte dat ze zou begrijpen dat ze me met rust moest laten.

Ik liep naar mijn kamer om mijn pyjama te pakken en besloot een lekker warm bad te nemen. Alles deed pijn; mijn spieren, mijn voeten, mijn handen en mijn hoofd. Ik was Tom zó zat, zijn nep vriendelijkheid en zijn stomme… alles!
Ik liep naar de badkamer en smeet mijn comfortabele kleding op de grond, waarnaar ik de kraan van het bad opendraaide en de halve inhoud van de fles badschuim erbij in goot. Nadat ik de deur opslot had gedaan, gleed ik in het warme water en slaakte een zucht van verlichting. Ik sloot mijn ogen en liet me naar onderen glijden.
Er was niets beters in de wereld als je het koud en overal last van had dan een lekker warm bad.

~~
Pov Tom.

Eenmaal thuis zette ik mijn brommer in de schuur en liep gauw het huis binnen, aangezien het steeds harder begon te regenen. ‘Bill? Ben je daar? Ik ben thuis, moest nablijven!’ riep ik.
Ik trok mijn jas uit en haalde mijn helm van mijn hoofd. Ik legde hem op de grond onder de kapstok en schopte daarna mijn schoenen uit, die ik ergens bij de trap neersmeet. Mijn broek was kletsnat en ik besloot eerst te douchen voordat ik wat zou gaan eten, maar toen ik naar boven wilde lopen riep Bill me terug.

Met tegenzin liep ik naar de woonkamer, waar Bill op de bank zat. ‘Hey, alles goed?’ vroeg hij met een grijns.
‘Wat moet je,’ vroeg ik toonloos, omdat ik wist dat hij me ergens mee wilde pesten.
‘Niks, gewoon het feit dat je Alice zo’n naar onaardig meisje vind. Maar dat is ze helemaal niet, tegen mí­j deed ze héél í¡í¡rdig.’ Ik haatte hem. Ik haatte hem zo erg. Waarom moest hij die stomme klemtonen op die woorden leggen? Alsof hij het me in wilde wrijven - wacht, dat wilde hij natuurlijk ook.
‘Ze doet aardig tegen jou omdat je zo’n zielig geval bent,’ snauwde ik.
Bill grijnsde. ‘Kun je niet tegen de waarheid Tom? Ze wil je niet.’
‘Dat is niet de waarheid! Dat is zoals jij het ziet! Maar ze speelt hard to get, geloof me. Ze gaat me zo hard willen. Ik heb een perfect plan bedacht, maar die ga ik jou lekker niet vertellen.’
‘Ik wil het ook niet weten,’ zei Bill en staarde ongeïnteresseerd naar zijn nagels.
Mijn mond verstrakte. ‘Ik ga haar zoveel mogelijk ontwijken en dan komt ze vanzelf wel weer bij me terug, omdat ze beseft dat ik gewoon de knapste van de school ben. En dan zoen ik haar om te laten weten dat í­k hí¡í¡r wil. Happily ever after.’
‘Heel ontroerend Tom. En trouwens, volgens mij heb je concurrentie, afgezien van mij. Georg ziet haar ook wel zitten, heb je gezien hoe hij naar haar kijkt? En volgens mij vind ze hem leuker dan jou. Wauw, wat voelt het goed om dat te zeggen.’ Kwaad sprong ik op Bill af, die gillend overeind veerde en wegrende.
Ik balde mijn vuist. Als Georg maar niet dacht dat hij haar kon krijgen. Hier moest ik een stokje voor steken.

Reacties: