Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » | Wasser, Feuer und Benzin. | » .Fünf.
| Wasser, Feuer und Benzin. |
.Fünf.
Goed. Inpakken.
Hoe ging dat als je verondersteld werd elke dag in andere kleren te verschijnen? Met de truck had ze het alleen maar makkelijk gehad, wist ze nu. Voor wie zou ze zich opdoffen? Haar lading? Degene waar die opgewacht werd? Waarom zou ze. Uiteindelijk deed ze geen dingen waar ze vuil van werd, moe van werd, zweterig van werd. Ze zat en ze reed. Punt. Even opfrissen met een paar handjes water in een toilet langs de snelweg, meer moest dat voor haar niet zijn. Thuis kon ze douchen, zelfs in bad gaan als ze dat wilde. Haar haar werd niet vlug vettig, maar daar had ze nooit een voordeel in gezien. Ook geen nadeel, eigenlijk, ze hield zich écht niet bezig met haar haar analyseren.
Ze wilde het niet, in de verste verte niet, maar toch dacht ze aan Bill. Die zag eruit alsof hij niks í nders deed dan zijn haar analyseren. En die Tom was zijn tweelingbroer? Of was het die andere, die Dinges, hoe heet hij-
Ze stond op van haar bed en graaide op het bureautje naar de map met informatie. Rolf had het haar cadeau gedaan. Volgens haar had hij gewoon alle informatie van tienerforumpjes verzameld, bij elkaar gekleefd en uitgeprint. Een mapje met zes pagina's doorlopende tekst over het karakter, de kledingstijl, de gezinssamenstelling, verschillende dagplanningen en speciale kenmerken over elk groepslid, met foto's toe. Bij Georg had ze zelfs zijn merk scheerschuim gezien. Wat verwachtten die weirdo's? Dat zij hun persoonlijke psycholoog annex manusje-van-alles zou worden? Mooi niet, dacht ze, en toen ze zich ineens realiseerde dat ze de map op het hoofdstuk Tom had opengeslagen en haar blik op de zin Hij heeft een zeer klein hartje, en hoewel hij dat niet zo laat uitschijnen zal je dus zeer voorzichtig moeten zijn met wat je zegt of doet. viel, gooide ze het oranje ding ergens in een hoek van haar kamer en draaide er minachtend haar rug naartoe. Hij een klein hartje? Laat me niet lachen. Zij voorzichtig zijn? No fucking way.
'JULIAN?' Haar stem schalde in het trapgat, weerkaatste tegen de dunne muren. Ze had besloten dat, als er íémand wist hoe koffers pakken ging, het wel hij moest zijn, hij die om de vier dagen ergens heen trok- Joost mag weten waar. (Joost was niet zijn vriendje. Alhoewel... Het kon best.)
'JULIAAAAAANN!!' Ze kreeg het langzaam op haar heupen. Als die gast niet meteen opdaagde, zou ze hem iets aandoen. Ze meende dat serieus. En dat wist hij. Hij had nog twee minuten. Niet meer. Hij wist toch dat ze niet tegen wachten kon?
Nu had ze er genoeg van. Zeven keer roepen, een schorre keel en nog geen T-shirt bagage verder had ze Julian nog steeds niet gezien. Ze stampte de trap af, vastbesloten hem de pan uit te vegen.
Toen ze de klink van de living in haar hand had en naar beneden duwde, wist ze dat ze onherstelbaar verkeerd deed. Wat ze zag, zou ze nooit meer kunnen verdringen, hoe hard ze ook wilde proberen.
Haar vader. Zijn interim-man. Naakt. Seks.
Carl deed niet aan discriminatie. Ze had niks tegen homo's en niks tegen seks. Maar de combinatie was net een brug te ver. En dat zou voor iedereen zo zijn.
Ze voelde het bloed uit haar gezicht wegtrekken en naar haar hersens stijgen. Vergeten hoe ze moest knipperen trok ze deur voor zich weer dicht, stoorde zich er niet aan dat ze met haar neus het hout raakte, voelde een oogzenuw trekken en deed er niks aan om het irritante gevoel te verhelpen.
Heel wat rustiger beklom ze nu de treden van de krakende trap, liet zich op het bed zakken en fixeerde haar blik op de lege koffer. Gedachten verzetten. Hoe?
Pakken. Néé. Bah. ín-pakken. íNpakken, dat ging ze doen. Er gleed een rilling over haar rug naar beneden, maar die schudde ze van zich af, gooide haar hoofd in haar nek en reikte naar de eerste kastdeurknop.
'Carline? Kom je eten?' Julians stem kwam haar maar flauwtjes over, maar de deur van haar kamer was dicht. 'Carline?' Moeizaam stond ze op, wierp een ietwat trotse blik naar de lege kast en de volle koffer en slenterde door de gang.
'Wat?' vroeg ze, leunend over reling.
'Kom je eten?' vroeg hij een tweede keer. In de keuken klonk het gekletter van borden, bestek, glazen en een ongewenste mee-eter.
'Nee.' zei ze, en liet hem achter, omhoogkijkend naar zijn nu al hongerige dochter.
'Vertrek je?'
'Waar lijkt het op?'
'Dat je vertrekt.'
'Waarom vraag je het dan? Laat mij!' Hij wilde haar koffer aannemen, maar liever droeg ze hem zelf, of ze daar nu de trap mee afviel of niet.
'Er zijn wieltjes onder.'
'Dus?'
'Misschien zijn ze makkelijker om hem mee te krijgen?' Ze rolde met haar ogen, klemde de koffer in haar armen en stapte de drempel af. Dat ze daarmee Julian ongeveer tegen de voordeur plette, kon haar niks schelen.
'Zal ik je wegbrengen?' Ze veronderstelde dat haar zwijgen hem genoeg antwoord gaf, duwde de koffer in de cabine en kroop er daarna achteraan. Eerst Rolf oppikken in de Hilblestraße, daar zou hij het stuur overnemen (maar pas na een luide discussie, ze had een grondige hekel aan vervoerd worden) en haar afzetten aan de minder bezochte achterkant van Universal, waar gisterenavond de vrachtwagens al vertrokken waren.
Ze wilde niet. Niet met die egoïstische, dicriminerende, rotverwende en overbekende jongetjes. In één bus. Dat was om problemen vragen, zij, die gewend was hele dagen en nachten alleen te zijn. Gelukkig hoefde ze maar maximum vier uur en dertig minuten aan één stuk te rijden.
Ze zuchtte, draaide het raampje open en startte de motor. Ze bleef naar Julian in haar zijspiegel kijken tot hij ophield met zwaaien. Een zwaaien dat voor hem afscheid, gemis en een vreemde soort verlies betekende. Een zwaaien dat zíj niet beantwoordde en het ook nooit zou doen.
'Nou dan. Veel succes?'
'Goed geprobeerd. Met succes alleen kom ik er niet.'
'Carl, geef ze gewoon een kans. Oké? Vergeet niet dat zíj jou betalen.'
'Ook dat nog.' Ze zwaaide de deur open, sprong naar beneden en ving de koffer die Rolf haar achterna duwde. Hij was zwaarder dan verwacht - zeker als hij van bovenaf kwam gevallen - maar ze vergat niet dat er misschien iemand ongewenst stond te kijken en verdoezelde haar blik.
Ze liep om de trekker heen, liet de vingers van haar ene hand over de volle lijnen van de carrosserie gaan en klemde in de andere haar koffer. Met haar neus bijna tegen de letters SCANIA aan voelde ze de warmte van de motor, en toen ze naar boven keek en zichzelf toestond om zich voor één keer heel nietig te voelen vingen haar ogen de meewarige blik van Rolf, die over het dashboard heen leunde en haar aankeek alsof ze de limbo danste met een fez. Wat haar meteen tot inkeer bracht, waarop ze, alsof het haar niks meer kon schelen, twee grote stappen naar achteren deed, zich omdraaide en in de richting van het lawaai achter de met zwarte plastiek ondoorzichtig gemaakte schermen stapte. Ze keek zelfs niet meer om toen het vertrouwde brommen van haar Eigenste Eenzame Eiland door merg en been sneed, door hí¡í¡r merg en been, of toen Rolf haar aandacht probeerde te trekken met de claxon, of toen ze opeens niks meer hoorde en even plotseling besefte dat haar toekomst een héél andere wending had gekregen, een wending die zo drastisch was dat ze zich benauwd afvroeg of ze er wel goed aandeed om van leven te veranderen.
Waar was ze in godsnaam aan begonnen?
Reacties:
*puh*
iedereen een geniale ractie, kan ik er geen bedenken! o.o
Carl is fantastisch!
Hij een klein hartje? Laat me niet lachen. Zij voorzichtig zijn? No fucking way.
whiiiiiii ^^
Snel verder <333
I love Carl,
serieus haar manier van denken en doen.
Zo geweldig.
Waar was ze in godsnaam aan begonnen?
Die zin.
nooit excuseren voor zoiets geweldigs.
x Kirsten
Hahahahaha Carl is echt geweeeeeldig!
Enenenenen ik sta daarboven ook! =D
Dat maakt deze rotdag weer helemaal goed!^^
Liefde terug <333
Goed, maar in ieder geval...
Carl.Is.Geniaal^^
En ik kijk er echt naar uit hoe ze met de jongens om gaat gaan enzo -dat was een scheve zin... Volg je me nog?-
Whiiii =D
En nu ga ik even bellen
Dit is geniaal. Echt.
Carl is zo'n leuk personage.
En ik ben ook benieuwd naar hoe dat gaat met de jongens.
EN IK STA DAAR BOVEN! o.o
Ooooh. Dit is zo geniaal. jij bent zo geniaal.
ik ben nu even in alles behalve een reactiebui
(terwijl jij die echt wel verdient ^^)
dit is gewoon fantastisch en ik wil dat jij vlug verder gaat <3