Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Dubbel » 9
Dubbel
9
Jill:
“hé, Jill en… Jill?”¯ Anton kijkt even verbaasd naar ons vieren. Dan merkt hij het pas op en begint te lachen. “dit ga je niet menen! Tom! Bill! Wat goed om jullie hier weer eens te zien!”¯ we lopen naar de bar en begroeten Anton. “deze twee heren ken ik nog wel. Goh, ik had jullie echt niet herkend. Jullie lijken namelijk nogal veel op…”¯ “ja ja, op ons.”¯ Zeggen Tim en ik gelijk en de jongens lachen verontschuldigend. “wel, neem een biertje allemaal. De eerste krijgen jullie van mij. Dan proosten we even op de oude tijden.”¯ Anton schuift ons allemaal een biertje toe en we heffen onze glazen. “op oude en nieuwe tijden.”¯ Zegt Anton. We bedanken Anton en nemen vervolgens plaats bij het standaard tafeltje achterin. “goh, het is echt te lang geleden dat we hier geweest zijn.”¯ Zegt Tom. “en het is prettig dat we nog steeds niet zo herkend zijn.”¯ Tom knikt op het woord wat zijn broer net gaf.
We zitten gezellig wat te praten met elkaar. Gewoon over allerlei dingen. Maar net waar het gesprek om draait. Plots komt er een jongen met een stel vrienden naar ons tafeltje gelopen. Hij heeft een getinte huid en zwart, kort haar met parelwitte tanden. “zeg hallo mooie dame.”¯ Hij glimlacht naar mij en ik voel mezelf lichtjes rood kleuren. “wat een mazzel heb jij zeg. Niet één maar wel drie heren om je heen. Is het erg als wij er ook bij komen?”¯ ik kijk om me heen. Bill en Tom… “het spijt me maar ik ben hier in het gezelschap van maar twee heren.”¯ Weet ik uit te brengen. De jongen haalt zijn wenkbrauw even op. “ik tel er toch echt drie. De jongens tegenover je en de jongen naast je?”¯ik kijk naast me en zie Tim boos kijken. “maar goed mooie meid…”¯ “zeg, ben je blind?”¯ de jongen kijkt verschrikt naar Tim. “zeg ik wat verkeerds? Is het jouw meisje toevallig? Ik mag toch wel een praatje maken hoop ik?”¯ Tim zucht. “ze is mijn zusje. En zeker niet mijn ‘meisje’. Ik heb niets tegen lesbiennes maar incest gaat me even iets te ver.”¯ De jongen kijkt mij aan met zoveel vraagtekens dat ik moet lachen. “je bent echt blind hè? Dit is mijn zus. En niet een jongen. Maar kunnen jullie ons nu met rust laten?”¯ de jongens draaien zich verbaasd en ontzet om en lopen maar richting de bar. Bill onderdrukt een lach. Tim beukt met haar hoofd op tafel. “ik heb die dingen toch niet voor niets!”¯ roept ze terwijl ze met haar handen haar borsten iets omhoog haalt. Ik begin nu wel te lachen. Al helemaal bij het zien van de ogen van Tom die ze niet van mijn zus haar boezem af kunnen halen. “ik weet wel hoe je duidelijker een meisje kunt lijken!”¯ giert Bill het uit. “oh nee! dacht het niet! Dan ga ik dood!”¯ je ziet de ogen van Tom twinkelen. “wedje sluiten anders!”¯ roept hij en hij kijkt speels naar Tim. “met jou een wedje? Hmmm, dat moet lukken.”¯ Tom kijkt zijn broer aan die weer naar mij kijkt. Ik knik. “goed. We sluiten een weddenschap af. Voor het wiskunde proefwerk van maandag ga ik hoger halen dan jij.”¯ Tim grijnst. Dit kon nog wel eens interessant worden. “mij best. Dat ga je dik verliezen. En als je verliest ga jij mooi een hele schooldag in je ondergoed lopen.”¯ Tom slikt even en Bill heeft inmiddels zijn hoofd in zijn armen op tafel gelegd terwijl hij het uitgiert. “deal. Maar als jij verliest, zal je een heuse metamorfose ondergaan waar je een dikke week mee moet lopen!”¯ Tim steekt zelfverzekerd haar hand uit. “die deal ga ik makkelijk met je aan. Bereid jij je maar alvast voor op een onderbroekendag. Ik mag hopen dat je een beetje hippende boxers hebt?”¯ ik lig net als Bill helemaal vlak. “deze weddenschap word geweldig!”¯ roep ik en Bill wrijft even onder zijn ogen om zijn make-up lichtelijk te herstellen na de lachtranen. “zullen we daarop dan nog maar een biertje doen?”¯
De jongens hebben ons netjes thuis gebracht zo-even. Het was uiteindelijk nog een supergezellige avond en we hebben wat afgelachen. Ook hebben we nog geholpen achter de bar met z’n viertjes. We zijn er achter gekomen dat je Bill geen glazen toe moet vertrouwen en dat je Tom niet de bestellingen moet laten opnemen. Toch zijn we de avond doorgekomen en hebben we toch wel degelijk een vriendenband gecreëerd.
“wie zit je toch telkens te sms’en!”¯ roep ik nadat er een zoveelste pieptoon door de kamer klinkt. Tim en ik zitten op onze kamer en terwijl ik wiskunde aan het leren ben, zit Tim alleen maar op haar bank sms’jes te versturen. “met Tom.”¯ Murmelt ze. Ik wil nog wat vragen maar ik word zelf gebeld. “met Jill.”¯ “met Bill. Zeg, kun je me misschien nog even helpen met een som?”¯ wiskunde. Ik grinnik en leg de som telefonisch uit. “oh… is dat alles?”¯ ik bevestig en Bill grinnikt. Nog voor hij op wilt hangen roept hij nog wat. “oh, en je zus is wel erg vals aan het spelen!”¯ ik maak een verbaasd geluid. “Tom continu lastigvallen met nutteloze sms’jes houd hem telkens van het werk. Hij heeft nog niet één keer een som kunnen maken zonder afgeleid te raken.”¯ Ik kijk vanuit mijn ooghoek naar mijn zus die in zichzelf zit te grijnzen terwijl haar vinger knopjes indrukt op haar mobiel. “tja, er is niets gezegd over vals spelen. En technisch gezien is dit geen vals spelen.”¯ Bill hoor je zuchten. “waarom ziet die sukkel niet in dat dit een grap is. Of beter, waarom reageert hij überhaupt!”¯ “daar zijn die hormonen voor gemaakt!”¯ lach ik en Bill hoor je mee lachen. “ik vraag me af of het ooit goed komt. Maar ik moet hangen. Ik wil nog een half hoofdstuk in een uur kunnen proppen en daarna moeten we helpen koken. Zie ik je maandag?”¯ “vanzelfsprekend. Op school hè. Succes met leren!”¯ “yoo, dank je. Jij ook! Bye!”¯ “bye.”¯ Ik hang op en rol met mijn ogen als ik Tim in de lach zie schieten na het zoveelste berichtje. Boontje komt vast wel op zijn loontje.
Tim:
ongeïnteresseerd zit ik te kijken hoe een stel bruggertjes elkaar de hersens proberen in te beuken in de bus. Waarom moeten maandagen eigenlijk beginnen? Als we nu eens gewoon op dinsdag beginnen zal de week veel minder zwaar zijn! Of nog beter, vanaf zaterdag! Alleen maar weekend. Fantastisch idee toch? Oei, een van de bruggertjes heeft een bloedneus te pakken. Wat zal zijn moeder blij zijn als die eenmaal thuis komt met een shirtje vol prachtige rode vlekken. Gelukkig remt de bus al wat betekend dat het jochie snel naar de conciërge kan gaan rennen zodat die, hopelijk, de vlekken eruit kan krijgen met een of andere chemische troep.
Wiskunde! Het uur van de waarheid. Tot mijn verbazing zitten Tom en Bill al in het lokaal. De blaadjes liggen al netjes op de tafels en onze docent staat ongeduldig te wachten. Ik neem snel plaats naast Tom terwijl de leraar zijn standaard bla bla nog even houd. ‘grafieken tekenen met potlood, liniaal of geodriehoek gebruiken voor lijnen, rekenmachine bij de hand, versie A links, versie B rechts…’ bla bla bla… ik kijk Tom aan en grijns duivels. Ik wijs op de rand van mijn boxer die boven mijn broek uit komt en lip de opdracht nog eens naar hem. Hij grijnst terug en wiebelt met zijn wenkbrauw. ‘no way.’ Lipt hij terug en op dat moment kondigt de leraar aan dat we mogen beginnen. Vraag 1…
Jill:
de Wiskunde toets van gister was vrij simpel. Voor mij dan. Bill was heel onzeker toen hij vertelde hoe hij het gemaakt had. Ik kon hem niet echt veel helpen. Hij had een andere versie en daarbij moest hij het zelf doen. We zitten nu weer bij wiskunde en onze docent deelt de toetsen uit. Gespannen wachten we af. “Jill Kaylitz, een 8.9. opgelucht haal ik adem. Je ziet Bill nu helemaal zenuwachtig worden en nerveus op zijn gelakte nagels bijten. “niet doen.”¯ Zeg ik terwijl ik op zijn vingers tikt. Een zenuwachtig glimlachje krijg ik terug en hij legt zijn handen maar op zijn schoot. De leraar bladert door de stapel proefwerken heen. “ah, meneer Kaulitz. Je bent er erg op vooruit gegaan. Ik moet je prijzen met je behaalde resultaat. Een 7.4. hij overhandigt Bill zijn blaadje en Bill is helemaal verbaasd. Plots vliegt hij mij om de nek terwijl de leraar verder gaat met papieren uitdelen. “een dikke voldoende!!! Ik ben gered! Dankje dankje danke!”¯ ik word bijna geplet en lach met hem mee. “dat betekend dat we binnenkort een pop gaan maken?”¯ vraag ik en Bill klapt blij in zijn handen. “ja! Leuk! Ik kan je echt niet zeggen hoe blij ik ben! Een voldoende!”¯ ik grinnik om de superblije Bill. Plots hoor ik een verontwaardigd geluid achter me en een lach. “wat?! Een vijf! Dit is onmogelijk!”¯ ik draai me om en zie Tim ongelovig naar haar blaadje kijken terwijl Tom zich overeind probeert te houden aan zijn tafel. “hoe kan dat nou weer!”¯ vraag ik. “wel, als ze nu eens de juiste versie gemaakt had, had ik haar meer punten kunnen geven.”¯ Zegt de leraar en Tim kijkt naar Tom. “jij!”¯ Tom lacht nog harder en knikt. “jij kan mij storen met sms’jes, ik kan jou storen met onoplettendheid!”¯ giert hij en Bill en ik beginnen ook te lachen. “technisch gezien heet dit geen vals spelen.”¯ Zegt Bill en ik knik. Tom zwaait met zijn blaadje waar een 6.2 op staat voor de neus van Tim. “je hebt je weddenschap verloren schatje! Je weet wat dit betekend. Pak jij je agenda maar alvast!”¯ Tim gromt chagrijnig en zakt nog verder onderuit in haar stoel. En wij maar lachen…
Donderdag. De dagen lijken sneller voorbij te glijden dan normaal. Ik geef de schuld aan het weer wat steeds warmer word. Een jas is nu al lang overbodig. “Tim! Vanmiddag tijd?!”¯ schreeuwt Tom naast me en ik prik hem in zijn zij om zijn volume te doen dalen. “ik hoef nog niet doof te worden.”¯ Mopper ik terwijl Tom me grijnzend aan kijkt. Tim draait zich om in de mensenmassa en steekt haar duim op. we lopen richting de kluisjes om voor onze laatste paar uurtjes onze boeken nog te pakken. Bill duikt naast me op als ik bij mijn kluisje aangekomen ben. “hay Bill.”¯ “hey.”¯ Ik krijg met een beetje geweld mijn kluis open en zet mijn tas op de grond om de boeken erin te gooien. “had je eventueel vanmiddag tijd?”¯ vraag ik en Bill kijkt me vragend aan. “we hadden nog een afspraak. Je wilde toch een pop maken?”¯ je ziet Bill opfleuren en ja knikken. Ik klim weer overeind en beuk mijn kluisje dicht. “afgesproken dan. Gelijk vanuit school?”¯
en zo staan we nu dus in de bus. Het is erg druk vandaag. Waarschijnlijk omdat bijna de halve school op donderdag na drie uur klaar is. Zoals gewoonlijk is er weer geduw en getrek en veel geschreeuw. Tim en Tom zijn niet bij ons. Die hebben een andere bus genomen naar het centrum van Magdeburg. Ze zouden nog gaan shoppen aangezien Tim haar weddenschap verloren had.
“aan de kant!”¯ roept een zesde klasser die iedereen rustig opzij beukt. Bill krijgt ook een beuk en we weten ons maar net aan elkaar overeind te houden. Ik glimlach verlegen. “idiote mensen hier ook.”¯ Mompel ik. Bill reageert niet en kijkt wat dromerig voor zich uit. Ik kijk hem schuin aan. “Bihill, je zit in dromenland. Wakker worden.”¯ Bill knippert even en loopt dan rood aan. “sorry, ik droom een beetje weg.”¯
Als we bij mij thuis zijn gooien we snel de tassen in de gang neer en lopen we naar boven. Geen huiswerk voor morgen. Gelukkig maar. “oké, waar begin je meestal mee.”¯ Vraagt Bill. “begrijp me niet verkeerd Bill, maar het ligt niet zo simpel. Je begint niet zomaar even.”¯ Bill kijkt beschaamd naar de grond dat ik gelijk een beetje spijt krijg van mijn woorden. “je moet eerst een beetje een idee vormen.”¯ Bill knikt en ik maak mijn bureau wat leger en loop vervolgens naar mijn kast waar de klei in ligt. Ik haal twee piepschuimbolletjes en twee houten standaardjes tevoorschijn. “het duurt wel even voor je echt iets hebt. Met kleien alleen zijn we er niet. Kleien is maar een grof begin.”¯Bill luistert geboeid naar wat ik te vertellen heb terwijl ik ook alle andere spullen als spatels en schrapers gepakt heb. “we beginnen simpel. Het piepschuimbolletje zetten we op de staander en bekleden het dan een keer of drie met een laagje klei. Dan hebben we een goede basis om de eerste gezichtsvormen erin te werken.”¯ Ik doe voor wat ik net zei en Bill doet me na. Ik geef hem een bonk huidskleurige klei en samen beginnen we met het bekleden.
“zo goed?”¯vraagt Bill na een tijdje en na het even gecontroleerd te hebben knik ik. “nu komt het moeilijkste. Ga nu niet gelijk een compleet beeld vormen maar werk vanuit simpele vormen. Laat je handen het werk doen en laat je fantasie op vrije loop.”¯ Ik sta even op en loop naar de cd speler van Tim. Met een druk op de knop schreeuwt Bullet for my Valentine door de kamer en ik kijk Bill vragend aan. “bezwaar tegen? Tim is nogal van de Metal.”¯ Bill grinnikt en haalt zijn schouders op. “allemaal prima. Zelf ben ik wat meer van de pop-rock. Dit is eerder wat voor Gustav.”¯ Zijn stem daalt een beetje bij het uitspreken van die naam en ik kijk hem vragend aan. “is dat een vriend van je?”¯ zeg ik terwijl ik een stukje klei vast neem en deze als kin op het hoofdje boetseer. Bill knikt. “een bandlid. De drummer. Ik heb je wel eens over hem verteld geloof ik. Hij is degene die gek is van Metallica.”¯ Ik kijk even naar Bill. “je mist hem hè?”¯ “ja, ik mis hem. En Georg, onze bassist. Ik mis heel Tokio Hotel. Het optreden, de fans, de aandacht, de crue en de muziek. Aan de andere kant zou ik dit ook niet willen missen. Die drukte komt allemaal wel weer. Voor nu geniet ik van dit alles.”¯ Hij glimlacht in zichzelf en ik ga verder met het kleien. Zwijgend zitten we naast elkaar terwijl de muziek probeert de stilte te verdrijven. Misschien laat de muziek de stilte juist nog aanweziger zijn…
Reacties:
oh my god, ze zijn geniaal met hun vieren!!!!
snel verder!!!
whiiii!
Tom doet flauw! 0.o
Tim de verkeerde test laten maken 0.o
oh en Bodie, die leraren zijn gewoon eikels als ze je laten nablijven,want hallo!!!! kan jij er wat aan doen?! 0.o
sterke meid en SNEL VERDER <333
xx
hahah!
snel weer verder!
xxx