FanFic.nl

I never believed in love at first sight {Jonas Brothers}

In Brummen ~3~

PoV Brit:
Fay, Emma, Nick en Joe zaten bij mij in de woonkamer. Ik moet toegeven dat ik hier al wel eens van gedroomt had, alleen zouden Kevin en Danielle er dan bij hebben gezeten. Het wachten was op hun. We hadden afgesproken bij mij thuis om vanaf daar naar een restaurand te rijden. Het was de laatste avond voor we met z'n allen weg gingen en ik had geen zin om mijn ouders te smeken om voor zes personen extra te koken.
Nick en Emma zaten [nouja, Nick zat nog redelijk rechtop, maar Emma lag er een soord van tegenaan] op de zwarte bank in de woonkamer. Fay zat er schuin naast in een stoel en daar tegen over zaten Joe en ik samen, bij gebrek aan meubulair, in een opeens erg krappe stoel. Ik had mezelf opgekruld op Joe`s schoot en mijn hoofd tegen zijn borst gelegt. Joe grinnekte. 'Jij hebt er zeker geen probleem mee als Kevin en Dani nog even op zich laten wachten, hè?' Joe sloeg zijn armen om mijn heen en trok mij nog dichter tegen hem aan. 'Krijg...geen...lucht...' mompelde ik vanuit Joe`s shirt. Zijn greep werd een heel klein beetje minder strak en ik kon weer ademen. Fay voelde zich een klèí¬n beetje vriendloos, want ze had niemand om tegen aan te leunen. 'Waar blijven Kevin en Danielle nou?' vroeg ze.
Opeens klonk er een enorme knal. Emma schrok zo dat ze bijna van Nick aftuimelde, maar die had er geen probleem mee om zijn armen om Emma heen te slaan en daardoor haar te redden. Fay was opgestaan en ik nam de moeite om mijn hoofd van Joe`s [gespierde] borst te lichten. Er klonk nog een klap [eentje met minder paniekkerige reactie`s van ons] en daarna werd de deur van woonkamer opengegooit. Danielle stormde binnen en sloeg de deur weer met een klap dicht. Dat was dus ook de verookzaker van het geluid. Ze zag er hopeloos uit, en volgens mij had ze gehuild. Fay, die was opgestaan, liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. Ik, en iedereen trouwens, kon zien dat ze met een verhaal zat. Maar ze bracht niks uit, als wanneer iemand in shock is. Toen kwam Kevin, al wrijfend in zijn gezicht binnen. Hij had er volgens mij meerdere deuren tegenaan gekregen op zijn weg hier naartoe. 'Wat is er in hemels naam gebeurt?' vroeg ik. Ik voelde me op een vreemde mannier nieuwsgierig, en ik wist dat er iets niet goed ging.


PoV Kevin:
Ik sloeg Nick, die voor me was komen staan, van me af. Het kon me op dit moment niks schelen dat het misschien een beetje grof was tegen mijn broertje, want ik moest eerst wat rechtzetten met Dani. Jessica was ní¬èt mijn vriendin! í�k sloeg ook een meisje aan de kant dat Danielle omhelzte, het zal Fay zijn geweest, ik kende haar niet. Ik zal straks mijn excuses aanbieden, nu eerst dit. 'Je moet me geloven, dat meisje is debiel en ik hou alleen maar, en met heel mijn hart, van jou.' Ik smeekte het haar. Waarom geloofd ze me nu niet?! 'Kevin, je liegt! Hoe wist je dan dat ze Jessica heete, en zei kende jou toch ook? Ik hoor dat je dat uit kan leggen...' 'Maar dat kan ik toch ook!' mijn stem sloeg over, goed zo Kevin, nu klinkt het geloofwaardig. 'Vraag het Joe!' 'O-KÉE' zei Dani. Ze liep naar de stoel waar Brit en Joe op zaten, men, dat ze daar samen op pasten. Het leek me extreem krap, maarja, hun beslissing. Dani jaagte Brit weg en trok vervolgens Joe aan zijn shirtje overeind. 'WIE IS JESSICA?' schreeuwde ze midden in ziijn gezicht. Joe snapte dat Dani boos was en probeerde er een grapje van te maken, door te doen alsof hij slijmspetters van zijn gezicht veegde. Of het was gewoon echt, want ik had haar nog nooit zo hard zien praten. Danielle schudde Joe een klein beetje door elkaar, waardoor hij helemaal de kluts kwijt raakte en geen antwoord kon geven. 'Vraag h-het Brrrritt..'

PoV Brit:
Ik zag Dani op me af komen en bedacht dat ik liever nog even niet door elkaar geschut wilde worden. 'Dani, alsjeblieft, kun je mischien een beetje rustig doen? Misschien kun je even gaan zitten?' Gelukkig deed ze wat ik zei. Joe maakte verbaasing wekkend snel plaats en liet Danielle in de stoel zitten. 'Luister naar me' zei ik en ik vertelde haar alles van wat we in Londen hadden mee gemaakt. Ook Fay luisterde aan dachtig mee, want die had eigenlijk ook nog niet alles gehoort. Kevin nam het over en legde alles uit van wat er in de juwelier was gebeurt. Dani begon te huilen. 'Sorry sorry sorry sorry dat wist ik helemaal niet.' 'Dat zou ik je toch helemaal nooit aandoen?' zei Kevin en hij gaf Danielle een kunffel. 'Ahhw!' zei Fay.

De reactie van Joe die hierop volged, laat ik even achter wege, want die verpestte een pietsie beetje het moment. Nouja, dat vinden jullie dan weer niet goed. Oke, hij vroeg zegmaar of we nu eens een keer gingen eten. Maar alle ogen en oren waren op Kevin en Dani gericht, dus hij kreeg geen antwoord.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.