FanFic.nl

Trip to hell!

40.Gustav.

Doodsbang luisterde je hoe de persoon langzaam naar je toe kwam. Huilend drukte je je gezicht dichter in je armen en hoopte je dat je voor één keer onzichtbaar was. Want wat nou als het Bill was, die je weer kwam slaan. Of Tom, die je nog een keer wou verkrachten. Hard beet je op je onderlip om de angst te verminderen, maar helpen deed het niet want het hevige getril van je lichaam was gewoon onmogelijk te stoppen. Je hield abrupt je adem in toen je hoorde hoe de voetstappen naast het bed stopten en de persoon zich naar het bed toe boog. 'Laat het alsjeblieft niet Bill zijn!' Bang kneep je je ogen dicht tot spleetjes toen je voelde hoe het deken voor een stukje werd opgetild.

'Oh Keisha' De bezorgde stem van Gustav zorgde ervoor dat je je ogen terug opende. Hij was wel de laatste persoon die je verwacht had. Doodsbang keek je op naar Gustav, die langzaam maar zeker het deken steeds verder van je af trok. Gustav wou zijn hand naar je uitstrekken maar hij stopte meteen met bewegen toen je luid begon te piepen. 'Please don't hurt me!' De paniek in je stem, toen je de woorden uitsprak, bleef nazinderen in je stem. Gustav schudde meteen zijn hoofd en keek je vriendelijk aan. 'No, of course not! Why I would hurt you?' 'Because Bill...' 'No, I am not here because of Bill.' Verward keek je hem aan terwijl de tranen zich steeds sneller een weg over je wangen heen baanden. 'Hey girl, it's okay. I don't want to hurt you, I just want to help you.' Blijkbaar was je hevig getril ook Gustav niet ontgaan want hij wierp je een bezorgde blik toe. Gustav liet zich zacht naast je neerzakken op het bed, bang kroop je naar achteren en probeerde je om zo langs achteren van het bed te kruipen. 'Don't be afraid.' Hoewel je kon afleiden uit Gustav's stem dat hij je helemaal geen pijn wou doen, en hij je dus oprecht wou helpen, kon je de angst die in je lichaam gierde niet verminderen. De angst dat hij je opnieuw zou mishandelen was veel te groot.

'I promise you Keisha, that I won't hurt you. Please believe me.' Het klonk bijna smekend toen hij lief zijn arm naar je uitstak. Twijfelend keek je hem aan, de blik in zijn ogen vertelde je nog een keer wat je al dacht. Hij zou je echt geen pijn doen. Heel langzaam stak je je trillende hand naar Gustav uit, waarmee je zijn hand vast nam. Een bemoedigende glimlach sierde Gustav's gezicht. Hij trok je hand iets naar zich toe, maar wachtte toen geduldig af hoe je zou reageren. Hij wou niets te overhaast doen, zeker niet omdat hij wist dat je hem nog niet vertrouwde na alles wat er gebeurd was. Heel voorzichtig zette je je wat rechter en kroop je langzaam naar Gustav toe, toen die laatste zijn armen had geopend en je uitnodigde voor een troostende knuffel. Meteen toen je dicht genoeg bij Gustav was, sloeg hij meteen zijn armen om je heen en trok je dicht tegen zich aan. Huilend verstopte je je gezicht in zijn nek en zocht je troost in zijn grote, gespierde armen. Lief streelde Gustav door je haren terwijl hij sussende woordjes fluisterde. Totaal onverwacht begon je plots hevig te snikken. Het leek alsof al je gevoelens naar buiten kwamen. 'I am here, Keisha. I will help you.' Een zachte kus werd op je haren gedrukt, terwijl je jezelf steeds dichter tegen Gustav aan drukte. Dit was wat je nodig had, een lieve teddybeer die je troostte en om je gaf. Nu moest je voor één keer tenminste geen toneel spelen en doen alsof het je niets kon schelen wat ze tegen je schreeuwden en wat ze met je deden. Nee, nu kon je voor even helemaal jezelf zijn.

'Do you want some ice?' Gustav's zachte stem vulde de kamer, na een stilte van meer dan een halfuur. Hoewel het niet lang was, was het toch leuk om voor even met echte liefde behandeld te worden. Om gewoon even terug naar de normale wereld te worden gevoerd, waar iemand troosten een normaal iets was. Maar pas nu besefte je hoe erg je iemand had gemist om echt bij uit te huilen, iemand die je nam zoals je was. Geduldig wachtte Gustav op je antwoord. Een zachte knik was meer dan genoeg om hem duidelijk te maken wat je wou. Gustav duwde je zacht wat naar achteren zodat hij kon opstaan, waarna hij lief een hand naar je uitstrekte. Zacht nam je zijn hand aan, waarna je voorzichtig overeind werd getrokken door Gustav. Toen je recht kwam botste je tegen Gustav op. Een lieve glimlach sierde zijn mond toen je wangen rood aanliepen.
'Euhm, Gustav?' De jongen keek je met een nieuwsgierige blik aan. 'Thanks' 'You're welcome, Keisha.'

Rustig klopte Gustav op de deur van de badkamer om er zeker van te zijn dat er niemand meer was, alvorens binnen te gaan. Je kromp ineen bij het horen van Bill's stem. 'We have to wait a few minutes, then Bill will be ready.' Geschrokken keek je van Gustav naar de deur en terug. Dat kon nou toch niet waar zijn! Waarom moest Bill nu juist weer zijn op de plaats waar jij moest zijn? Je wou hem nu echt niet onder ogen komen, zeker niet na datgene wat daarstraks gebeurd was. Je wou je hand terug trekken uit de hand van Gustav om zo terug te lopen naar je kamertje en je daar te verstoppen voor Bill, maar Gustav hield je hand strak vast. Paniekerig keek je hem aan. 'Please, let me go. Bill's going to kill me if he will see mee again.' Met een bemoedigende glimlach keek Gustav je aan. 'No, he's not like that. And otherwise, I will protect you against him.' Toen je hem nog steeds paniekerig aan keek en probeerde om je hand los te maken van de zijne zei Gustav rustig 'Don't worry. I will protect you, I promise.'

Paniek verspreidde zich in elke vezel van je lichaam toen je hoorde hoe de badkamer deur geopend werd. Doodsbang hield je je adem in en verstopte je zo goed je kon achter Gustav's rug. Een rilling gleed door je heen toen je hoorde hoe het geluid van voetstappen heel de ruimte vulde. Je hoorde hoe Bill tergend langzaam stapte zodat je nog banger zou worden. Je zag de schaduw van Bill je naderen, en plots hield al het geluid op en was het doodstil in de gang. Toen je merkte dat Bill net naast Gustav was gestopt, drukte je je bang dichter tegen hem aan. Bill wist dat je achter Gustav zat, en daarom deed hij alles nog trager zodat hij je nog banger zou maken. Gustav liep rustig naar de badkamer, doodsbang drukte je je dichter tegen Gustav aan. Je probeerde zo dicht mogelijk tegen hem aan te lopen zodat je ongezien de badkamer mee kon in glippen.
'Hey Keisha! What are you doing out there?' Bill's hand versperde je de weg en zorgde ervoor dat je wel moest stoppen met wandelen. Doodsbang draaide je je gezicht naar Bill die je grijnzend aan keek. Bang beet je op je lip, hopende dat Bill je gewoon met rust liet. 'I asked you something!' Geschrokken keek je hem aan terwijl je paniekerig naar Gustav keek die ook was opgehouden met wandelen. Hij bekeek van op een afstandje jullie gesprek. 'It's really funny Keisha. One hour ago, you were so rude and now you're to afraid to answer me.' De grijns die Bill's gezicht sierde, zinde je niet. Hij was iets van plan, daar was je zeker van. Bill richtte zich tot Gustav en vroeg hem iets in het Duits. Gespannen keek je naar de twee jongens die kort een gesprek voerde. Wat haatte je het als ze dit deden. En het ergste was dat je wist dat Bill dit gewoon expres deed om je nog meer onzeker te maken.

'Keisha, Bill will help you. I have to go.' 'But you've promised me that...' 'Don't contradict Keisha!' De amusante ondertoon in Bill's stem verraadde dat hij het heel leuk vond om je zo te pestten. Hulpeloos keek je Gustav aan, die je alleen maar schuldbewust aan keek. 'I am sorry Keisha, but I have to do some work. But don't worry, Bill will not hurt you. Don't you Bill?' Bill knikte grijnzend naar je. 'I wont dare to hurt you.' Smekend keek je Gustav aan. Hij moest hier blijven! Want Bill zou je martelen, daar was je zeker van. 'I am sorry Keisha, but I have to go now.' 'No, please you...' 'Be quiet Keisha.' Hulpeloos keek je Gustav aan, maar na zich nog een keer verontschuldigt te hebben liep hij langzaam weg. Je helemaal alleen achterlatend bij Bill. Bill keek je grijnzend aan en duwde je toen hardhandig de badkamer in. Het geluid van een deur die op slot vloog weer galmde nog na in je hoofd. Doodsbang stapte je achteruit toen je Bill's gemene grijns op merkte. 'Finally, we've some qualitime.'

Allemaal leugens...Vertrouw niemand behalve jezelf...

Reacties zijn welkom.

Reacties: