FanFic.nl

[Fanfic] Pokémon: Brothers for life! [Fanfic]

Episode 1: Sharon & Thomas: The first step to make!

Pokémon, een woord dat vele mensen adoreren. Andere mensen willen het woord niet horen, en willen er niets mee te maken hebben. Je hebt vele mensen in de Pokémon wereld: Pokémon Trainers, coödinatoren, onderzoekers, en nog veel meer. Thomas en Sharon zijn beste vrienden en leven in Isshu, in Sanyou city om precies te zijn. Ze kennen elkaar al lang, en kunnen niet van elkaar gescheiden worden. Thomas wil soms meer dan vrienden zijn, en heeft meerdere gevoelens voor Sharon. Sharon weet dat, maar wil gewoon vrienden blijven. Thomas is 12, maar wordt over ongeveer een week 13. Sharon is al 13, maar pas een paar week. Sharon wordt erg boos als je haar naam verkeerd zegt, je spreekt het namelijk uit als: She-ren. Maar genoeg daarover, vandaag moesten ze naar het lab van Prof. Araragi, omdat ze vertelde dat ze vandaag een verassing had. Maar een grote verassing was het, vele kinderen uit Isshu kregen ook een 'verassing' van Prof. Araragi, en waren een paar dagen later een Pokémon Trainer. Dus Sharon en Thomas wisten wat ze te wachten stond, ze hadden allebei afscheid genomen van hun familie en vrienden, en waren klaar om te gaan.

Sharon liep door Sanyou city, opweg naar Thomas' huis. Thomas stond al voor de deur met een tas, een pet, nieuwe kleren en al. Sharon zag er zelf ook niet bepaald lelijk uit, ook zij had nieuwe kleren, een tas, en al die dingen. ''Sharon, Je bent er!'' riep Thomas blij, Sharon begon te rennen en vloog Thomas om de armen. Thomas vondt het erg leuk om Sharon weer te zien, samen begonnen ze te lopen. Ze liepen Sanyou city uit, en kwamen aan in Route 2. Vele Pokémon liepen enthousiast met de twee vrienden mee, helaas hadden ze zelf nog geen Pokémon om deze Pokémon te bestrijden, of zelfs te vangen. ''Geen zorgen, dat komt nog wel!'' zei Sharon tegen zichzelf. Overal stonden prachtige bomen, en waren er rotsen. Er stonden mooie zonnebloemen aan de kant, aangezien het zomer was. Na een kwartier lopen kwamen ze aan bij Karakusa Town, ze hadden geen zin in een pauze, en besloten gewoon door te lopen. Toen kwamen ze aan bij Route 1, de hele reis duurde nu niet lang meer. Route 1 zag er mooi uit, overal vlogen er bladeren van de bomen af, ze leken overal te zijn. Af en toe renden er een paar Minezumi's rond, maar veel Pokémon waren er niet te zien. Sharon en Thomas kwamen aan in Kanoko Town. Prof. Araragi stond al klaar, en zwaaide naar de twee kinderen. ''Hallo, leuk om jullie te zien! Laten we maar meteen beginnen, kom maar mee!'' riep Prof. Araragi, ze nam de twee kinderen mee naar haar lab.

Het was een enorm lab, overal stonden apparaten en boeken, ze wist duidelijk veel over Pokémon. ''Oké, Jullie weten vast wel waarom jullie hier zijn, om een Pokémon Trainer te worden. Veel kinderen zijn al vertrokken in Isshu..'' vertelde Prof. Araragi.
''Uhhm, Mevrouw. Ik wil u wat vertellen. Ik en Thomas willen geen Pokémon Trainers worden, we willen Pokémon onderzoekers worden!'' riep Sharon.
''Inderdaad! Veel avonturen, leren over Pokémon, verslagen maken, net als u!'' zei Thomas daarna. Prof. Araragi keek even heel serieus, maar dat gezicht veranderde al snel in een enorme glimlach. ''Jullie hebben geen idee hoe blij ik hier mee ben, kinderen.'' zei Prof. Araragi, ze sloot haar ogen en er rolde een traan over haar wangen. ''Hoezo?'' vroeg Thomas verrast. ''Iedereen die ik ken wil tegenwoordig Pokémon Trainer worden, ik kan het ze niet kwalik nemen..'' vertelde Prof. Araragi: ''Maar er zijn weinig mensen die Pokémon onderzoekers willen worden. Van de driehonderd kinderen die ik dit jaar tot Pokémon Trainers heb gemaakt, wouden er slechts drie Pokémon onderzoekers worden. Sharon, jouw moeder was ook een Pokémon onderzoeker. We waren beste vriendinnen! Nouja, nu nog steeds. We onderzochten samen alles wat we maar konden vinden, Pokémon onderzoeker worden is moeilijk, en gevaarlijk. Maar ook vreselijk leuk! Samen onderzochten, maar vongen we ook Pokémon. We gingen samen ook vaak opzoek naar Shiny Pokémon!''
''Shiny Pokémon?'' vroeg Sharon.
''Ja, Shiny Pokémon!'' vertelde Thomas daarna: ''Ik heb gelezen dat ze erg zeldzaam zijn, het zijn Pokémon met een verschillende kleur. De kans dat je er één ziet ligt rond de 1 op de 8000!''
''Bravo, Thomas. Wat slim dat je dat weet!'' riep Prof. Araragi.
''Maar Prof Araragi, hoe kunnen we dit allemaal doen zonder Pokémon?''
''Sharon, Ik heb deze dag al een hele tijd geleden gepland, ik wist gewoon dat jij een Pokémon onderzoeker wou zijn, het zit gewoon in je bloed. Vroeger toen je moeder en ik Pokémon onderzochten, was je moeder niet te scheiden van Musharna, haar partner Pokémon.'' vertelde Prof. Araragi, ze haalde een Pokéball uit haar zak, en ging weer verder: ''Ik wil dat je deze Pokémon krijgt, het is een baby van je moeder haar Musharna. De legende van jouw moeder en haar Musharna zal doorgaan, alleen een generatie verder.'' Sharon kreeg de Pokéball, en gooide hem in de lucht. Er kwam een schattige, roze Pokémon uit. ''Dit is een Munna,'' vertelde Prof. Araragi.
''Wat schattig!'' riep Sharon, ze hield de Munna vast en gaf een kus op haar wang. Het was een roze Pokémon, ze vloog in de lucht en had een bloemenpatroon. Zenuwachtig vroeg Thomas: ''En hoe zit het met mij?''
''Ik ben jouw nog niet vergeten Thomas, kom maar met me mee.'' zei Prof. Araragi, de kinderen volgden haar naar een grote machine met drie Pokéballs. Er stond een enorm scherm boven de machine, zo kon Thomas zien welke Pokémon er in elke Pokéball zat. Thomas kon de Machine draaien, en deed dat ook.

''De eerste keuze is Tsutarja, een gras Pokémon. Deze Pokémon heeft veel trots, en veel zelfvertrouwen. Dat kan een probleem zijn in het begin, maar raak aan hem gehecht en het zal geheid beter worden.'' vertelde Prof. Araragi.
''Klinkt goed, en de andere?'' vroeg Thomas.
''De tweede keuze is Pokabu, een vuur Pokémon. Deze Pokémon is erg royaal en vriendelijk, maar heeft ook sterke kanten hoor. Al snel verandert deze Pokémon in een vechtmachine.'' vertelde Prof. Araragi.
''Zeker weten een goede keuze, maar mag ik toch nog even de andere zien?'' vroeg Thomas. ''Tuurlijk Thomas, de laatste keuze is Mijumaru, een water Pokémon. Een erg schattige Pokémon die ook erg sterk kan zijn. Een Pokémon die andere Pokémon graag helpt.'' vertelde Prof. Araragi als laatste: ''Dus, wie gaat het worden?''
''Ik wist het meteen al, het wordt Tsutarja!'' riep Thomas.
''Een goede keuze, hier is de Pokéball.'' zei Prof. Araragi, terwijl ze de Pokémon aan Thomas gaf. Thomas gooide de Pokéball in de lucht, en er kwam een trotste Tsutarja uit. Tsutarja stond alsof hij net een paar gevechten gewonnen had, was natuurlijk niet zo was. Prof. Araragi gaf de twee kinderen allebei een kladblok voor verslagen, een paar potloden en pennen, de nieuwste Pokédex, en een paar Pokéballs. De kinderen liepen het lab uit, en waren klaar voor avontuur.

Reacties: