FanFic.nl

Hij keek me in de ogen.

0.001

"Dus wat kunnen we hieruit afleiden?" Het zou haar worst wezen. Normaal was fysica best interessant, maar vandaag kon ze haar gedachten er niet bijhouden. Het ging gewoon niet. Mama had erg vreemd gedaan die ochtend, en van haar vader was ze niets wijzer geworden. Ze kon alleen maar denken aan die vreemde uitspraak.
"Het zal wel goed gaan, lieverd. Ook op jouw leeftijd." Papa zei normaal nooit iets over de leeftijd van zijn vrouw omdat die dat niet echt kon appreciëren, dus Karen had verbaasd opgekeken toen haar moeder had geglimlacht en haar echtgenoot had bedankt. Vreemd, toch?

Saaie dag. Alles was saai. Ze kon haar hoofd niet losmaken van thuis, en zelfs na een serie opmerkingen van leerkrachten, had ze de moed niet kunnen opbrengen om wat meer op te letten.
Ze was blij dat haar dag gedaan was. Ze wandelde naar de fietsenrek, keek naar de populaire meisjes bij de bushalte. Ze waren perfect gekleed en prachtig opgemaakt, maar Karen kreeg de rillingen van hun stemmen. Omdat ze wist dat zij nooit zo perfect zou zijn. Alle meisjes hingen aan een jongen, de ene al stoerder en knapper dan de andere. Dat hoorde erbij als je populair was. Een paar van hen woonden in hetzelfde dorp, maar gingen toch met de bus. Fietsen was namelijk niet cool.
De wind was zacht, maar kon haar zorgen niet weg blazen. ze wilde weten wat er aan de hand was, waarom deden haar ouders zo raar? Ze piekerde zo erg dat ze bijna tegen een stilstaande wagen reed, waarop de chauffeur haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Ze was snel doorgefietst, met wangen als het verkeerslicht waar ze eigenlijk voor moest wachten.

Reacties: