Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Welcome Home [10/10] » 8.

Welcome Home [10/10]

3 okt 2010 - 0:13

1024

7

653



8.

ik merkte pas ergens tegen het einde dat ik niet vanuit Bill of Maurits zijn gedachten aan het schrijven was en omdat ik zo lui was heb ik het niet herschrijven [': dus wees maar allemaal tevreden met dit stuk vanuit de derde persoon enkelvoud XD Enjoy<3 en we komen dichter tegen het einde *vorkpoppetje*

Bill was in Maurits zijn armen inslaap gevallen. Maurits las alle sms’jes na die Bill had gekregen. Plots begon Bill zijn mobiel opnieuw te trillen. Maurits zag Tom zijn naam op het schermpje staan. Wijselijk nam hij niet op. Bill werd wakker van het muziekje. “Hmm?”¯ murmelde hij. Maurits gaf Bill zijn mobiel aan hem terug. Zijn gezicht vertrok toen hij de naam op zijn schermpje zag staan. Bill legde zijn mobiel tussen hem en Maurits in. “Hij belt nog twee keer en dan gaat hij een sms sturen,”¯ fluisterde Bill. En hij had gelijk. Tom had nog twee keer gebeld en daarna bleef het stil tot Bills mobiel begon te trillen en aangaf dat hij een sms had. “Told you.”¯ Bill nam zijn mobiel vast en opende het berichtje. “Dit is zoveel beter dan zijn stem te horen.”¯ Bill kreeg meteen tranen in zijn ogen toen zijn ogen over de woorden vlogen. “Ik ben niet echt eerlijk tegen je geweest,”¯ fluisterde Bill zacht. Maurits fronste even. “Hoezo? Hou je niet echt van mij?”¯ mompelde hij. “Jawel, maar voor ik op jou verliefd werd, was ik hopeloos verliefd op Tom.”¯ De tranen vermenigvuldigde zich. Maurits nam Bill in zijn armen en liet Bill uithuilen. Af en toe fluisterde hij een lief troostend woordje.

“Zou ik hem bellen?”¯ Maurits dacht even na. “Ik weet niet, dat moet jij echt zelf weten.”¯ Bill zuchtte en staarde naar zijn mobiel. Tom zijn nummer had hij al ingetikt. Bill keek met smekende ogen naar Maurits. Hij hoopte dat Maurits hem zou zeggen ‘vergeet Tom en vlucht met mij’. Maar dit is de harde realiteit. “Bel hem gewoon, dan weet je als hij het echt meent. Als hij je echt mist begint hij meteen zich te verontschuldigen aan de telefoon als hij hoort dat jij het bent,”¯ zei Maurits. Bill grijnsde licht. “Ervaring liefje?”¯ Maurits werd een beetje rood. “Ik ben niet geweldig in liefjes houden.”¯ Hij kuchte even en maakte een handgebaar dat Bill moest bellen. Bill zijn grijns hield nog even aan maar toen hij zijn blik naar zijn schermpje richtte, was zijn gezicht meteen weer dood ernstig. “Komop, je kan het wel,”¯ moedigde Maurits hem aan. “Ik kan het,”¯ sprak Bill zichzelf toe. Bill duwde op het groene telefoontje en hield zijn mobiel tegen zijn oor. Met zijn linkerhand nam hij Maurits zijn hand vast. Hij moest een beetje steun hebben. Bill zijn lichaam begaf het bijna van de stress. “Het komt wel goed,”¯ fluisterde Maurits. De telefoon ging over. Bill zijn gezicht werd lijkbleek.

“Met Tom?”¯ zijn stem klonk nogal trillerig vond Bill.
“…”¯
“Hallo?”¯ zijn stem bleef trillen.
“Tom?”¯ Bill zijn stem sloeg over. Niet huilen schreeuwde zijn binneste.
“Bill!”¯ Tom zijn stem ging over naar opgeluchtheid en Bill dacht ergens iets van een snik te horen.
“Het spijt me echt zo.”¯ Maurits had gelijk, dacht Bill.
“…”¯ Bill wist niet goed wat hij nu moest antwoorden.
“Bill, ik weet niet als je er nog bent, maar het spijt me echt waar. Ik was geen broer voor jou, maar een afschuwelijk monster. Ik schaam me dood dat ik zo geweest ben tegenover jou. Ik verdien jou niet. Het spijt me.”¯
Bill voelde aan zijn rechterwang. Hij voelde hem tintelen, alsof Tom hem daar net pas had geslagen.
“Ik mis je Tom…”¯
“Kom terug, asjeblieft. Ik smeek je.”¯
“Ik kan niet terugkomen Tom.”¯
“Waarom niet?”¯ Zijn stem schoot over naar wanhopig.
“Ik heb een relatie…met een jongen”¯

Meteen werd de verbinding afgeduwd. Het enige wat Bill nog hoorde was een ‘tuut tuut’ toon. Verbaasd en geschrokken staarde Bill voor zich uit. Hij had ondertussen Maurits zijn hand blauw geknepen. “Gaat het wel?”¯ vroeg Maurits. “Hij duwde gewoon af.”¯ Bill zijn stem stierf weg. Maurits nam Bill tegen hem aan. “Hij belt je wel terug, dat weet ik zeker.”¯ Bill kneep Maurits zowat plat en liet zijn gezicht in zijn nekholte rusten. “Dat ik maar nooit had opgebiecht dat ik op hem verliefd was,”¯ Zuchtte hij. “Dan had je mij niet ontmoet,”¯ zei Maurits. Bill keek op. “Je hebt gelijk.”¯ Maurits glimlachte en ging met zijn duim onder Bill zijn ogen. “Niet huilen.”¯ Bill zijn rechtermondhoek ging een beetje de lucht in. Nu drukte hij zijn lippen op die van Maurits. “Bedankt dat je er zo voor mij bent, je bent geweldig.”¯ Maurits ging door Bill zij haren. “Dat is toch normaal, ik hou van jou.”¯ Bill drukte zijn lippen weer op die van Maurits en dit keer stopte hij niet. “Zullen we maar gaan slapen?”¯ vroeg Maurits toen ze de kus hadden gestopt. “Lijkt me prima, ik ben doodop.”¯ Hun kleren belandde op de vloer, behalve hun boxer natuurlijk, die hielden ze aan. Met z’n tweeën kropen ze onder de lakens. “Maar goed dat we beide jongens zijn, zo maken we geen kans op een ongewenste zwangerschap,”¯ Grapte Bill. “Droogkloot,”¯ gniffelde Maurits. De twee kropen dicht bij elkaar om elkaars warmte te delen. “Damn jij hebt koude voeten.”¯ Bill grinnikte. “Sorry, heb ik van mijn moeder.”¯ Maurits gniffelde. “Ik warm ze wel even op voor je.”¯ Maurits wikkelde zijn voeten rond die van Bill. “Hopelijk maak jij die van mij niet koud, want dan hebben we een probleem.”¯ Bill glimlachte.

Midden in de nacht ging Bill zijn mobiel af. Maurits en Bill schrokken tegelijk wakker. “Is het Tom?”¯ vroeg Bill. Maurits nam het mobieltje van het nachtkastje. “Ja, neem je op?”¯ Bill knikte en duwde op het groene telefoontje.
“Met Bill.”¯
“Het spijt me dat ik aflegde daarstraks.”¯ Het klonk gemeend.
“Geeft niet, ik zou ook schrikken moest mijn broertje me bekennen dat hij homo was.”¯ Bill klonk veel botter dan hij wenste.
“Je moet niet boos zijn, het allerlaatste wat ik wil is ruzie.”¯
“Weet ik, I’m sorry.”¯
“Ik kom je halen, ik wil je zien Bill, ik mis jou ook hoor.”¯
“Tom, ik blijf hier, asjeblieft.”¯
“Bill nee. Je hoort bij ons, bij Tokio Hotel, niet bij die jongen of weet ik veel wie. Ik ken hem niet eens.”¯
“Je kan ook de moeite nemen om hem te leren kennen.”¯ Dat klonk bot en was bot bedoeld, geslaagd, dacht Bill.
“Ik kom er toch wel achter waar je zit. Punt uit.”¯

Tom hing weer op. Bill trilde licht. “Hij komt eraan, hij komt ons scheiden.”¯


Voor mijn aliën<3


Reacties:

1 2

KaulitzFreak
KaulitzFreak zei op 4 okt 2010 - 18:40:
NEHEHEHEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!

Tom mag Bill en Maurits niet scheiden!!!
Daar zijn die twee veel te lief voor!!!

Tom is echt gemeen

Snel verder jij!!!


NovaFlowne
NovaFlowne zei op 4 okt 2010 - 17:25:
Ik denk dat als Bill Tom weer ziet dat hij weer helemaal in katzwijm valt. 8D
Ik bedoel, zoiets gaat echt niet zo snel over. :3
En ik denk dat Tom Bill bespringt en hem zoent. -kuch-
That Would be awsome <3

Just kidding, love you <3


duracelkonyn
duracelkonyn zei op 4 okt 2010 - 17:21:
wauwiee

snel verder s.v.p.


YarahartBill
YarahartBill zei op 3 okt 2010 - 20:13:
“Maar goed dat we beide jongens zijn, zo maken we geen kans op een ongewenste zwangerschap,”¯ Grapte Bill. “Droogkloot,”¯ gniffelde Maurits.


*plat*
*veel platter*

Okee I'm alive!
again!

hahahahahaaa x'D
geniaaal.
echt zo'n Bill Kaulitz opmerking!!

En Tom moet Bill daar gewoon lekker bij Maurits laten zitten!
Want Maurits is lief voor Bill en ze horen bij elkaar!!
Ze zijn zo cute samen!!
dus.... Jorinde jij moet daar gewoon even voor zorgen want dat mag niet he!!

xxxxxxxxxxx. <33

Snel verder!! :3


neversay
neversay zei op 3 okt 2010 - 17:16:
Tom Tom Tom.
Laat Bill héél even met rust. Hij is in goede handen?
En en stiekem ben je wel lief, Tom.
En Maurits en Bill zijn best cute ;3