FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 31, happy ending

Ik word wakker van de voordeur die dichtslaat. Als ik slaperig mijn ogen open, lig ik nog steeds op Strify’s schoot. Ik kijk hem even aan en glimlach dankbaar. Dan komt Kiro de kamer in, alleen godzijdank. Strify werpt een felle blik op hem. Ik por hem in zijn buik. ‘’Strif, laatnou..’’ Kreun ik. ‘’Ik zal het niet meer doen..’’ Mompelt Kiro haast onverstaanbaar terwijl hij naast Strify op de matrassen ploft. ‘’Tis al goed..’’ Mompel ik nog half slapend. Kiro’s hand glijd over over mijn haren. ‘’Sorry..’’ Mompelt hij nog een keer ongemakkelijk. Een warm gevoel verspreid zich door mijn lichaam na zijn aanraking. Ik kan het ook niet helpen. Hij kijkt me even somber aan en staart dan heel geboeid naar zijn nagels en begint er aan te pulleken. Die sombere blik, verschrikkelijk om te moeten zien. Ik geef hem een tik op zijn vingers. ‘’Niet doen jo, dan verneuk je je nagels!’’ Zeg ik. Hij kijkt me vluchtig aan en tovert een klein glimlachje op zijn gezicht. Strify houd ons nou lettend in de gaten. Ik grinnik bij het zien van zijn jaloerse blik. Maar hij gaat weer verder met door mijn haren strelen. Ik glimlach tevreden. Kiro zit nog steeds zenuwachtig met zijn vingers te spelen. Ik weet dat het hem dwars zit.
I want your loving,
And I want your revenge,
You and me could write a bad romance,
I want your loving,
All your love is revenge,
You and me could write a bad romance.
Zing ik zachtjes. Ik weet dat ik zowel Kiro als Strify er geen plezier mee doe om het te zingen. Voor beide hangt er weer een andere betekenis achter. En zo ook voor mij. Kiro werpt me een beschaamde blik toe. Strify’s hoofd is weer eens niet te ontfrutselen. Kiro staat op en ploft op zijn eigen mattras neer, met zijn rug naar ons toe. ‘’Waar denk je aan?’’ Vraag ik zachtjes aan Strify. ‘’Hmm.’’ Is het enige wat ik terug krijg. Soms wilde ik dat ik een Strify uitdrukkingen handleiding had ofzo iets. Misschien dat ik hem dan eens beter begreep. En iets uit hem wrikken is ook al moeilijk. Romeo wekt me op uit mijn gepeins. ‘’Doen jullie zo mee met een spelletje?’’ Vraagt hij. Ik, Strify en ook Kiro knikken. Met tegenzin haal ik mijn hoofd van Strify’s schoot en loop naar de spiegel om mijn make-up weer een beetje te fiksen. We spelen met z’n alle een potje kolonisten. Natuurlijk met een grote zak chips en cola. Yu zit met een zuur gezicht te kijken. Hij komt elke keer grondstoffen te kort en schiet zo dus geen bal op. Strify daar in tegen, is lekker op dreef en haalt steeds meer punten binnen. Hij heeft immers de langste handelsroute en de riddermacht. Maar Kiro en ik zitten lekker in zijn nek te hijgen. Het duurt niet lang of ik jat zijn riddermacht af. En dat vind hij bepaald niet grappig en kijkt me pissig aan. ‘’Stt het is maar een spelletje!’’ Grinnik ik en leg een vinger op zijn lippen. Hij drukt er een kusje op. “Weetik, maar je weet hoe fanatiek ik ben.’’ Antwoord hij. Yu zit nog steeds sikkeneurig voor zich uit te staren. ‘’Dat geld ook voor jouw yukiru’’ Giechel ik. ‘’Hmm.’’ Bromt hij. Ik gris een chippie uit de bak en prop die in zijn waffel. Waardoor hij in de lach schiet. ‘’Kijk, da’s al beter.’’ Grinnik ik. Het duurt niet lang meer of Strify behaalt de overwinning. ‘’Nou, gefeliciteerd.’’ Giechel ik en geef hem een zoen. ‘’Dankjewel.’’ Zegt hij uiterst serieus. Waardoor ik in de lach schiet. Strify springt van zijn stoel en danst door de kamer. “Ik heb lekker gewooonnnuu en jullie lekker niehieeeeet.’’ Zingt hij. Door zijn maffe dansje schiet zelfs Yu in de lach. Hij trekt me overeind en danst met me door de kamer waarna we lachend op elkaar op de matrassen vallen.
Na nog een poosje te hebben gekletst is het wel eens tijd op weg te gaan. We ruimen met z’n alle op en pakken onze spulletjes weer bij elkaar. Ik geef Yu een knuffel en bedank hem. ‘’Ik vond het hartstikke gezellig.’’ Zeg ik. ‘’Toch wel?’’ Zegt hij grinnikend. ‘’Ja hoor. Ook ondanks dat.’’ Dan geef ik Romeo een dikke knuffel en Shin ook. Owja, en nu moet ik Kiro dus ook gaan knuffelen. Daar gaan we weer hoor met de dubbele gevoelens, en ik loop op hem af en sla mijn armen om hem heen. Ik geniet van de paar seconde dat hij zijn armen om mij heen geslagen heeft, en laat hem uiteindelijk met tegenzin los. Dan gaan we met z’n alle naar buiten en Yu zwaait ons uit. ‘’Kan ik jou alleen laten?’’ Vraagt Strify. ‘’Nou, eigenlijk niet.’’ Zeg ik. ‘’Nou dan ga ik wel even mee.’’ Zegt hij. Wat is het toch een sgatje. Als we voor het tuinhek staan, vraagt hij het nog maar een keer. Maar voordat hij kan protesteren sleur ik hem van zijn fiets en stap de gang in. Ik dump mijn tassen op de grond en mijn jas er naast. Strify doet het zelfde. Ik trek hem mee naar de kamer. ‘’Hah mam!’’ Roep ik vrolijk en druk een kus op haar wang. ‘’Wat drinken Strify?’’ Vraag ik. ‘’Uhm.. jah lekker doe maar cola.’’ Antwoord hij. En ik verdwijn in de keuken om cola in te schenken. Als ik terug kom zijn Strify en mijn moeder druk in gesprek over meditatie. Ik kijk de 2 verbaasd aan. ‘’Wist niet dat jou dat interesserde.’’ Zeg ik verbaasd en druk een glas in Strify’s handen en plof naast hem neer. Ik klok mijn glas naar binnen. ‘’Was het een beetje leuk?’’ Vraagt mijn moeder. ‘’Ow jahoor..’’ En ik vertel haar in grote delen wat we gedaan hebben. Het ene laat ik achterwegen. Hoeft zij niet te weten. ‘’Zijn er nog dropveters?’’ vraag ik dan. ‘’Volgens mij wel.’’ En ik huppel naar de kast en vis er een dropveter uit. Ik stop hem half in mijn mond. ‘’En ik dan?’’ Vraagt Strify nep zielig. ‘’Kom maar halen.’’ Grinnik ik en ren naar de tafel. We rennen gierend van het lachen als een stel kinderen rond de tafel. Uiteindelijk krijgt Strify me toch te pakken en stopt het andere eind van de veter in zijn mond. We zuigen allebei op ons stukje dropveter totdat onze lippen elkaar raken. Waarna we verstrengeld raken in een tongzoen. Als we uit gelebbert zijn kijk ik grinnikend naar mijn moeder. Die ons aan zit te gapen. ‘’Foei mam niet kijken!’’ Roep ik. ‘’jah uehh..’’ zegt ze. ‘’Dat had ik niet van jou verwacht.’’ Zegt ze. Ik grinnik. ‘’Dan zijn er vast nog wel meer dingen die ze niet verwacht.’’ Grinnikt Strify. Mijn moeder kijkt me aan. “neeeheeehh we hebben het nog niet gedaan.!’’ En we barsten alle 3 in lachen uit. ‘’Nou dan gaan we wel naar boven.’’ En ik trek Strify achter me aan naar mijn kamer. ‘’Daar heb je geen moeders die je aan staan te gapen.’’ Grinnik ik. We doen niet zo veel boeiends boven. Flikflooien een beetje, liggen op bed en kletsen wat. Totdat het etenstijd is. ‘’Overleef je het nu wel zonder mij?’’ Vraagt Strify. ‘’Nou eigenlijk niet he.. maar het moet maar.’’ Zeg ik. En we lopen samen naar beneden en ik zwaai hem uit. ‘Aaahhhh..’’ Zucht ik en plof op de bank. “Wat issie toch leuk.’’ Droom ik. ‘’Nou, hij is minder vrouwelijk dan Kiro.’’ Zegt mijn moeder. “MAM KIRO IS NIET VERWIJFD! Hij is lief.. En Strify is ook niet verwijfd en die is ook lief.’’ Zeg ik verontwaardigd. Mijn moeder grinnikt. ‘’Komop Strify is harstikke lekker.’’ Zeg ik dromerig. ‘’Wat jij wil hoor meis.’’ Antwoord mijn moeder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.