Hoofdcategorien
Home » Overige » Our Lives. » Chapter 1: Everything has a place in life, you just have to figure out where it fits.
Our Lives.
Chapter 1: Everything has a place in life, you just have to figure out where it fits.
Shane voelt hoe het zand tussen z'n tenen doorkomt en glimlacht als hij een flash-back naar vroeger krijgt, hij ziet hoe hij als kleine jongen over het zand van de oever heen rent en hoe een andere kleine jongen hem achtervolgt. De kleine Shane valt en hij barst in tranen uit. Als de andere kleine jongen naast hem komt staan en z'n hand uitsteekt stopt de kleine Shane met huilen en wordt hij glimlachend omhoog getrokken door de andere jongen.
Sta je weer te dromen?
Shane draait zich om en grijnst als er een andere jongen aankomt. Ik zag even voor me hoe we als kleine jongens over dit zand renden.. ik viel en jij hebt me overeind geholpen Zack. Shane gaat dichtbij het water zitten en graaft wat in het zand als Zack naast hem komt zitten. De goede oude tijd Zack..
Dat de oude tijd goed was hoeft niet te betekenen dat de toekomstige tijd niet goed meer wordt. Zack slaat het zand uit Shanes hand en grijnst. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet van plan om de rest van m'n leven geen goede tijd te beleven.
Shane zucht even terwijl hij met z'n hand door z'n haar gaat.
Je twee favoriete dingen, zuchten en met je hand door je haar gaan. Zack schudt grijnzend z'n hoofd. Wat ben je soms toch voorspelbaar.
En toch heb je het al die tijd met me uitgehouden.. al die dingen die we samen beleefd hebben..
Zack knikt. We hebben door de jaren heen aardig wat beleefd.
Precies, onafscheidelijk waren en eigenlijk zijn we dat nog steeds, weet je nog dat jouw oma ons niet meer uit elkaar kon houden? Shane grijnst naar Zack terwijl de wind een moment aanzet en al Shanes haren naar achteren blaast.
Gelukkig besloot jij om je haar te laten groeien, zijn we tenminste van dat probleem af. Zack glimlacht. Maar ik moet het toegeven Shane, je bent in alles m'n beste vriend.
Shane knikt en glimlacht terug. Jij die ook van mij.. en daarom vind ik het extra jammer dat we straks uit elkaar moeten gaan.
Uit elkaar gaan? Zack schudt z'n hoofd. Je laat het altijd meteen zo dramatisch klinken, het enige is dat we niet meer in de klas zitten.
Voor het eerst sinds we elkaar hier leerden kennen. Al die jaren zijn we overal samen naar toe gegaan, toen jij met je eerste meisje gingen zoenen stond ik mezelf achter een boom te verschuilen om je mentaal te steunen. Shane springt op. Als ik naar een verjaardag moest waar ik een hekel aan had stond jij klaar om mee te gaan en de verjaardag leuk te maken. Shane zucht en glimlacht daarna lichtelijk droevig. We zijn een team Zack.
Zack staat langzaam op en knikt. En dat blijven we. Zack glimlacht. Kom op Shane, het feit dat we morgen voor het eerst niet naar hetzelfde klaslokaal gaan wil toch niet meteen zeggen dat we elkaar nooit meer zien?
Mensen hebben wel de gewoonte om elkaar uit het oog te verliezen..
En mensen hebben ook de gewoonte om de mensen waar ze om geven dichtbij zich te houden. Zack grijnst. Niet alles zo dramatiseren Shane, dan wordt je wereld zo zwart.
Toevallig is zwart wel een mooie kleur.
En heel toevallig is zwart geen kleur. Zack grijnst.
Shane voelt hoe de zon zichzelf eindelijk door de wolken heeft gevochten en geniet van de warmte die de zon op z'n wang geeft. Shane kijkt Zack even aan en steekt z'n hand uit. Laten we een pact sluiten.
Een pact? Zack kijkt Shane vragend aan.
Shane knikt. Een pact van eeuwige vriendschap, ook al mogen we nog zo vaak niet bij elkaar in de klas komen.. we zullen elkaar nooit uit het oog verliezen. We zullen er altijd zijn voor elkaar als het moet, we zullen elkaar nooit kwijtraken, ook al is de mensenmassa nog zo groot. Zack, we zijn samen opgegroeid en omdat we zoveel tijd met elkaar hebben doorgemaakt zullen we altijd met elkaar verboden blijven. Laten we nu afspreken om die verbintenis altijd eer aan te blijven doen.
Zack rolt met z'n ogen. En dat had je niet iets korter en normaler kunnen zeggen?
Misschien.. Shane grijnst. Maar dan had het nooit zo mooi geklonken.
Dit ga je zeker ook in je verhaal gebruiken? Zack schudt glimlachend z'n hoofd. Ook al ben je een rare jongen af en toe.. je bent wel mijn beste vriend. Zack knikt en pakt Shanes hand. Deal, Shane.. deal.
Shane voelt hoe Zack zijn hand omsluit en kan een glimlach niet meer onderdrukken. Terwijl de zon iets sterker gaat schijnen knikt Shane ook en kijkt Zack lang in z'n ogen aan. Tot in de eeuwigheid dan Zack..
Zack steekt z'n handen in z'n zakken en leunt tegen de muur terwijl de zon weerspiegelt in de auto die langs rijdt. Hij kijkt naar de hemel en glimlacht als hij ziet dat er geen wolk te bekennen is. Volwassenen praten altijd over het weer, maar meer dan iets wat je nou eenmaal overkomt is dat toch niet? Waarom zou je met iemand erover gaan praten over hoe mooi het weer is, iedereen merkt dat toch zelf ook wel?
Mooi weertje hè? Shane grijnst. Veel te mooi weer voor een nieuwe schooldag eigenlijk.. Shane zucht en zet z'n handen in z'n zij. Als ik niet zo bang was om straks overal alleen te zitten was ik niet gegaan.
Zack rolt met z'n ogen en duwt zich weg van de muur. Jij spijbelt niet, jij bent nou eenmaal zo'n type dat altijd naar de lessen gaat.
Agh.. Shane haalt z'n schouders en gaat naast Zack lopen. Dat zeg je nu.
Dat zeg ik na jarenlange ervaringen met je Shane.
Dan is het dus aan mij om dat te veranderen. Shane haalt z'n hand door z'n haar. En geloof me Zack, dat zal ik doen.
Vast. Zack grijnst terwijl er een auto langs rijdt en hij staart naar de auto terwijl die steeds verder wegrijdt. Ergens heeft het iets treurigs, dat wat je ook probeert je de auto niet meer in je zicht kan houden.
Ooh, dus jij denkt dat ik niet ga spijbelen dit jaar? Shane steekt z'n hand uit en zorgt ervoor dat Zack stopt met lopen.
Zack kijkt Shane even aan en glimlacht dan. Nee, dat zie ik je inderdaad niet doen.
Wedden?
Waarom niet.. waar wil je op wedden?
Ãâ°én euro?
Zack grijnst. Wat ben je toch ook gierig.. maar goed. Zack knikt en steekt z'n hand uit. Is dit een weddenschap?
Shane knikt ook en schudt Zacks hand. Dit is een weddenschap. Shane en Zack kijken allebei op naar het schoolgebouw als opeens de bel gaat en Shane grijnst. Gelukkig heb ik nog even.
Een heel schooljaar.. Zack glimlacht en pakt een papiertje. Waar zit jij?
Shane graait in z'n tas en haalt er ook een papiertje uit. Eeh.. op de tweede verdieping. Klas lokaal twaalf. Shane kijkt Zack kort aan en Zack voelt dat er een zekere spanning hangt, alsof de beslissende penalty in de WK-finale moet worden genomen. En op de een of andere manier wil Zack niet kijken naar het papiertje, naar zijn rooster. Want op het moment dat hij kijkt waar hij zit en hij zit ergens anders dan is er een tijdperk voorbij. Een tijdperk van samen en ook al is Zack niet zo sentimenteel aangelegd als Shane.. het doet hem wel iets, ergens.
We kunnen het nog wel even uitstellen maar we moeten toch ooit allebei naar ons lokaal.. Shane glimlacht. M'n spijbel dag was nog niet gepland voor vandaag.
Zack knikt en kijkt naar z'n rooster waarna er een droevige glimlach op z'n gezicht verschijnt. Ik vrees dat ik op de eerste verdieping zit.
Shane knikt en glimlacht berustend. Ergens hadden we dit al verwacht hè?
Ja.. Zack knikt. Net zoals toen we in Amsterdam stonden hopend dat Twente niet z'n eerste kampioenschap zou behalen..
Shane kreunt. Dat doet nog steeds pijn.
Zack ziet hoe het plein steeds leger raakt en er bijna niemand meer op het plein is behalve hij en Shane. Ik denk dat het tijd is om te gaan.
Shane knikt. Het is tijd om afscheid te nemen van elkaar.. het einde van een tijdperk.
Dat dacht ik nou net precies ook. Zack grijnst. Alleen ik ben dan niet zo dramatisch om te denken dat het een letterlijk einde is. Natuurlijk er gaan wat dingen veranderen, maar na drie uur zien we elkaar al weer in de kantine.
Shanes gezicht klaart op en hij glimlacht. Je wil me nog wel zien in de pauze ja?
Natuurlijk.. Zack schudt grijnzend z'n hoofd. Dit is al de zoveelste keer dat ik je gerust moet stellen, maar we blijven echt wel vrienden Shane. Misschien lopen we niet meer elke dag overal naast elkaar, maar we blijven gewoon vrienden.
Shane knikt. Tot in de pauze dan?
Ja.. Zack knikt. Tot in de pauze. Zack kijkt Shane even aan terwijl hij voelt dat iemand langs hem heen loopt en draait zich langzaam om.
Hé Zack..
Zack draait zich terug naar Shane en glimlacht. Jij ook veel succes Shane.
Zack laat zich achterin op z'n stoel vallen en bekijkt het redelijke gevulde lokaal. Hij ziet geen bekende en zucht zacht terwijl hij naar z'n bureau staart. Dit gevoel is onbekend, het gevoel van een kleine onzekerheid omdat hij alleen is. Omdat hij niet zeker weet of er wel iemand naast hem komt zitten. Zack glimlacht treurig terwijl hij naar buiten staart en zich beseft dat de beschermingslaag van Shane weggevallen is en dat hij in zekere zin naakt zit op het moment.
Ik heb nu al geen zin meer in school..
Zack kijkt naar de meisjes voor hem en schudt grijnzend z'n hoofd.
Nee joh, vanochtend had ik niet eens de tijd om m'n nagels helemaal te lakken. Het meisje maakt een klein treurig geluidje. Nu weet ik zeker dat John niet naar me omkijkt..
Jawel joh, gewoon evenje beha wat meer opduwen en dan weet ik zeker dat John naar je kijkt.
Het meisje grijnst. Het is natuurlijk wel zo dat we populair genoeg zijn.
Zack schudt nog een keer grijnzend z'n hoofd terwijl hij z'n tas op tafel legt. Wie weet is dit wel te overleven, hij kan nu goed opletten in de les en af en toe meeluisteren waar mensen het over hebben. Want hoe raar het ook klinkt, meeluisteren naar gesprekken van anderen kan echt heel interessant zijn.
Nou, we gaan beginnen. Als jij snel de deur dicht kan doen.
Zack kijkt op naar de leraar en zucht als de jongen voorin de klas opstaat om de deur dicht te doen. Alleen zitten achterin wordt het dus, jammer. Ergens had hij wel de droom, de verwachting zelfs, dat er iemand naast hem zou komen zitten. Dat hij een nieuwe kans zou krijgen om een band op te bouwen met iemand.
Sorry dat we wat later zijn.. Opeens stappen een jongen en een meisje naar binnen.
Ja, de bus had vertraging. De jongen glimlacht verontschuldigend en kijkt de klas rond. Zack voelt een rare spanning opkomen, want ook al heeft hij zichzelf net overtuigd dat hij het zou overleven als er niemand naast hem komt zitten.. toch wil hij het liefst dat er iemand komt zitten. Hij blijft strak naar z'n tafel kijken als hij de voetstappen hoort.
Hey.. mogen we naast je zitten? Zack kijkt op en ziet dat het meisje naar hem glimlacht.
Ja.. ja natuurlijk. Zack glimlacht en schuift naar voren zodat het meisje en de jongen de overgebleven stoelen kunnen bezetten.
Ik ben Lilly trouwens. Het meisje glimlacht nog een keer. En dit is Ryan.
Dat had ik ook best zelf kunnen zeggen. Ryan kijkt Lilly even aan en glimlacht dan naar Zack. Maar, ze heeft wel gelijk. Ik ben Ryan.
En ik ben Zack. Zack glimlacht terug.
Voordat iemand anders nog wat kan zeggen schraapt de leraar z'n keel, doet de deur dicht en pakt een krijtje.
Maar ik geloof dat we gaan beginnen.. Ryan grijnst.
Wat ben je toch altijd scherp, hè Ryan. Lilly grijnst terug naar Ryan voordat ze kort naar Zack kijkt.
Razorblade Ryan!
Die bijnaam heeft hij zichzelf gegeven. Lilly glimlacht. Let er maar niet op.
Ik zal m'n best doen. Zack grijnst en kijkt dan weer naar leraar met een soort van warm gevoel in z'n borst. Het gevoel van een nieuwe vriendschap, van nieuwe mensen die iets voor je kunnen gaan betekenen.
Shane haalt snel z'n hand door z'n haar en grijnst als hij een moment lang aan Zack moet denken. Misschien heeft Zack ook wel gelijk. Misschien moet hij stoppen met steeds z'n hand door z'n haar te halen, want het is niet zo dat z'n haar er nou er veel beter van gaat zitten. Het is een gewoonte, een tic.. iets wat hem een beetje vertrouwen geeft. Het zorgt ervoor dat tenminste niet alles verandert en dat er tenminste altijd één ding is dat altijd hetzelfde zal blijven, z'n hand door z'n haar..
Aah, kom op.. we weten allebei dat je dat niet meent.
Shane kijkt op en ziet hoe een kleine jongen z'n blonde haar naar achteren gooit en grijnst.
Niemand kan dit toch weerstaan?
Alsjeblieft zeg Devon, laat ons eens met rust. Het meisje kijkt de jongen die blijkbaar Devon heet afkeurend aan en loopt dan nadat ze hem een arrogante blik toewerpt weg.
Shane kijkt het groepje even onzeker aan en kijkt dan naar het lokaal nummer, hij haalt z'n schouders op en leunt tegen de muur. Het lokaal klopt, blijkbaar zijn er toch nog een heleboel mensen die hij niet kent. Gek is dat eigenlijk, je komt elke dag op school maar nooit ken je iedereen. Elke dag kom je wel iemand tegen waarvan je het bestaan niet wist, elke dag weer een gezicht die je een keer ziet en daarna weer vergeet.
Hey, als je nog een date zoekt.. Devon grijnst naar een meisje dat langs loopt. Ik ben vrij voor je.
Voor wie niet. Een blond meisje kijkt Devon hoofdschuddend aan. Volgens mij is het al zo'n 10 jaar geleden sinds je een date hebt gehad.
Elf jaar om precies te zijn, Megan. Devon glimlacht. En die was toevallig nog met jou ook..
Het is niet voor niks dat ik je nu mijdt. Megan grijnst. Maar alsjeblieft Devon stop er eens mee, iedereen vind je zielig. Zelfs de jongen die daar alleen tegen de muur staat te leunen.
Devon kijkt Megan even aan en glimlacht dan. Het spijt me dat ik een vlekje ben op je prachtige lijst van vangsten van jongens, maar daar gaat nou eenmaal niks meer aan veranderen. Devon houdt z'n gezicht dichterbij die van Megan en grijnst. We hebben iets gehad Megan, jij prinses Megan en ik de rokkenjager Devon.
Een rokkenjager moet wel de meisjes versieren Devon, niet als een zielig hondje erachteraan lopen.
Devon drukt z'n hand op z'n hart en kijkt Megan beledigd aan. Pijn.. dat doet pijn Megan..
Megan schudt haar hoofd en loopt weg, Shane kijkt Devon aan en grijnst.
Doe je goed.
Zeg, jij gaat toch niet ook beginnen hè? Devon kijkt Shane aan en zucht.
Wees niet bang, ik begin nergens over. Shane glimlacht en steekt z'n handen in z'n zakken. Jullie staan trouwens toch wel te wachten voor wiskunde neem ik aan..
Niet tenzij we allemaal cijfers moeten tekenen bij beeldende vorming dit jaar. Devon grijnst even voordat hij glimlacht. Er is een roosterwijziging, je moet naar de eerste verdieping.
Shane kreunt. Lekker begin van het jaar dit..
Agh.. het kan erger. Devon zucht.
Je vindt vast binnenkort wel een date. Shane grijnst. Zo vaak als jij het vraagt moet er toch ooit iemand ja zeggen? Shane glimlacht naar Devon en knikt dan. Ik zie je later misschien nog wel eens.
Devon knikt. Wie weet.. heb je trouwens een zus?
Nee.. Shane grijnst. Het spijt me, maar ik ben enig kind. Shane loopt snel weg van Devon, Megan en de rest en terwijl ook de onzekerheid over het alleen te laat zijn omhoog komt voelt hij dat ook een soort van enthousiasme omhoog komt. Het enthousiaste gevoel dat je krijgt als je net nieuwe mensen hebt ontmoet, het gevoel dat er misschien wel weer een nieuwe vriendschap inzit. Het is ongelofelijk dat iemand die je zo kort spreekt al zo'n gevoel bij je kan ontwikkelen. Shane zucht als hij ziet dat hij al voor de deur van het lokaal staat en kijkt met een droevige glimlach naar de lege plek naast hem. Te laat zijn is nooit erg, niet als er iemand is die naast je staat en je steunt. Maar nu Zack er niet meer is, nu er niemand meer naast hem staat vindt hij het een stuk erger. De dichte deur lijkt hem aan te kijken en terwijl Shane z'n hand door z'n haar haalt drukt hij snel met z'n andere hand de deurklink naar beneden. Hij gaat door de deur en glimlacht verontschuldigend.
Sorry.. er was blijkbaar een rooster wijziging en dat had ik niet helemaal door.. Shane voelt dat alle onzekerheid en zelfs het kleine beetje angst dat hij ooit had weg is. Het is zoiets als heel zenuwachtig zijn voor iets maar zodra je eraan begint ben je totaal niet zenuwachtig meer.
Maakt niet uit, er is daar nog een plek ga daar maar zitten.
Shane knikt en glimlacht naar de lerares en loopt snel naar de laatste vrije plek in de klas. Hij kijkt snel naar de jongen naast hem en glimlacht voordat hij z'n spullen pakt en staart naar de lerares. En terwijl de lerares begint met iets op het bord te schrijven glimlacht Shane lichtjes, z'n grootste angst is in ieder geval niet uitgekomen. Zonder dat iemand het opmerkt in het zwarte gat vallen en als een geest door het leven gaan, na met Devon en Megan gesproken te hebben zit hij nu ook naast iemand. Wie weet, misschien kan dit ergens nog wel iets worden dit jaar. Ook al moet het zonder z'n soulmate Zack.
Zack staart naar de klok en slaakt een zucht van verlichting als hij ziet dat elk moment de wijzer op het juiste punt kan komen, het punt dat hij mag opstaan en dit klaslokaal mag verlaten. Een eerste les van het jaar is altijd even wennen. Na een tijd van op een strand liggen en van de zon genieten moet de knop snel worden omgezet naar stil op een stoel zitten en alleen maar luisteren naar iemand die blijkbaar een stuk wijzer is en daarom allemaal dingen vertelt die je maar voor waar aan moet nemen.
Bijna tijd, hè. Lilly glimlacht.
Zack knikt en glimlacht. Gelukkig wel, ik heb al m'n eerste moeilijke periode.
Vrees niet m'n vriend. Ryan grijnst. Mijn grappen helpen je wel door de dag heen.
Lilly rolt met haar ogen. Het is altijd mooi om te zien dat je jezelf totaal niet overschat.
Zack grijnst terwijl Lilly en Ryan elkaar vernietigend aankijken en leunt tegen de leuning van z'n stoel aan. Dit heeft hij eigenlijk nooit echt gehad, zo'n goede vriendschap met een meisje.. hell, als hij erover na gaat denken heeft hij eigenlijk nooit een goede vriendschap gehad naast Shane.
Zit je nou te dromen? Zack kijkt verbaast op als hij opeens Lilly hoort praten en grijnst daarna voordat hij schuldbewust wegkijkt.
Ja dus. Ryan grijnst. Nou, de bel is gegaan en het is tijd dat we naar de volgende les gaan.
Ja.. Zack springt op. Ja natuurlijk.
Terwijl Zack z'n spullen in z'n tas doet kijkt hij vanuit z'n ooghoeken hoe Lilly en Ryan langzaam achter hem langslopen en laat een kleine zucht ontsnappen als hij zich bedenkt dat het maar eenmalig was. Raar eigenlijk, ergens verwachte hij meteen dat Lilly en Ryan straks ook wel weer naast hem zouden zitten. Dat ze het met z'n drieën gingen doen. Zack stopt het laatste boek in z'n tas en glimlacht voorzichtig voor zichzelf. Agh, dit is alleen maar een nieuwe mogelijkheid om te bewijzen dat hij makkelijk zonder Shane kan.
Zeg, denk je dat het vandaag nog lukt? Lilly slaat haar armen over elkaar en grijnst.
Ryan knikt. We hebben niet de hele dag de tijd weet je. Ryan kijkt Zack aan. Er staat weer een les op het punt om te beginnen.
Razorblade Ryan.. Zack grijnst en knikt terwijl hij z'n tas over z'n schouder gooit. Maar ik ben klaar.
Mooi. Lilly glimlacht. En als er nou straks niet drie tafels naast elkaar staan dan doen we dat gewoon zelf..
Ryan knikt. Want we moeten natuurlijk wel met z'n drieën naast elkaar zitten.
Zack glimlacht breed en knikt. Natuurlijk..
Zack, Lilly en Ryan lopen door de deuropening van het lokaal en Zack voelt dat hij breed glimlacht. Misschien, ergens moet hij eens stoppen met steeds alles zo negatief in te zien. Want zoals het vandaag loopt is het eigenlijk helemaal niet verkeerd, niet eens in de buurt van verkeerd zelfs..
Shane leunt tegen de muur en grijnst als hij Devon voorbij ziet lopen, Devon kijkt Shane even aan en Shane steekt z'n hand op. Op naar je date, zeker?
Devon grijnst. Toevallig heb ik vanavond een date, voor jouw informatie.
Toe maar, toe maar. Shane kijkt Devon ongelovig aan. Je weet dat met je moeder op de bank zitten niet telt hè?
Devon schudt grijnzend z'n hoofd. Wacht maar Shane, ik spreek je wel als ik gelukkig zit met m'n date.
Natuurlijk Devon, jij wel. Shane glimlacht terwijl Devon langzaam wegloopt en kijkt snel naar z'n medeleerlingen.
Shane zucht terwijl hij zich beseft dat hij hier toch weer alleen staat, hetgeen waar hij bang voor was toen hij hoorde dat hij niet meer bij Zack in de klas zou zitten. Hoe hard Shane het ook probeert, op de een of andere manier lukt hem hem niet om los te komen van Zack. Al die jaren die ze samen zij aan zij hebben doorgemaakt lijken maar niet te willen verdwijnen uit z'n gedachten, z'n handelingen en het ergste van allemaal.. niet uit hem.
Shane kijkt op als hij voelt dat er iemand naast hem komt staan en ziet dat het de jongen is waar hij naast zat. Shane blijft naar de grond kijken en twijfelt of hij op moet kijken. Opkijken betekent waarschijnlijk een ongemakkelijk gesprek, maar niet kijken betekent sowieso dat hij geen band gaat opbouwen en dat hij dus alleen blijft zitten..
Zonder er verder nog bij na te denken kijkt Shane op en kijkt de jongen aan. Na een seconde die vele malen langer lijkt te duren dan dat kijkt de jongen voorzichtig terug. Shane weet dat er geen weg terug meer is en glimlacht onzeker.
Hey..
De jongen glimlacht heel kort terug. Hey..
Shane haalt even z'n hand door z'n haar en zucht even. Om heel eerlijk te zijn heb ik geen idee wat ik nu moet zeggen of moet doen..
Ik ook niet.. De jongen grijnst. Maar we kunnen beginnen met onze namen.
Goed idee. Shane glimlacht. Ik ben Shane.
Ik Wayne.
Shane knikt. Nou, hebben we toch al iets voor elkaar gekregen.
Wil je zo weer naast me zitten of ken je nog meer mensen hier?
Ik ken niemand echt goed hier, alleen maar zo half. Shane glimlacht. Dus als jij het ziet zitten wil ik best weer naast je plaatsnemen.
Wayne knikt. Ik ken helemaal niemand, dus graag.
Ben je een enorme einzelgänger of zo?
Nee.. Wayne grijnst. Zo erg is het nog net niet.. ik ben net hier naar toe verhuisd.
Aah okée. Shane knikt. Ik bedacht me al dat ik je nog niet zo vaak gezien heb.
Dat is niet zo heel gek. Wayne glimlacht. Het is dik vier uur hier vandaan.
Waarom ben je verhuisd? Shane kijkt Wayne even vragend aan, maar op het moment dat Wayne hem aankijkt gaat de deur open en gaat iedereen er heen lopen. Weet je, misschien moeten we dat antwoord voor later bewaren.
Wayne haalt zacht opgelucht adem en knikt dan. Laten we dat maar doen..
Zit je trouwens toevallig op voetbal? Mijn team heeft nog iemand nodig en.. Shane hoort hoe hij de woorden blijft produceren en voelt een soort stralend gevoel van binnen. Tegen alle verwachtingen en kansen in heeft hij het toch maar gedaan, een prille vriendschap gevonden.
Weet je zeker dat ik mee kan komen? Wayne kijkt Shane even onzeker aan.
Natuurlijk. Shane glimlacht en duwt Wayne vooruit. Niet zo onzeker gaan doen hoor.
Nou, als ik de verhalen mag geloven zijn jij en Zack zulke goede vrienden, daar wil ik niet tussenkomen.. Wayne stopt met lopen en kijkt Shane strak aan. Serieus Shane, jullie gaan zo ver terug daar kan ik toch nooit aan tippen?
Wie heeft het over ergens tussenkomen of aan iemand tippen? Shane slaat z'n armen over elkaar en glimlacht bemoedigend. Ik en Zack zijn goede vrienden, hij is in alles m'n beste vriend maar we zitten nu in een andere klas en zijn erachter gekomen dat we niet altijd alles met z'n tweeën kunnen blijven doen.
En dat is waar ik erin kom? Wayne grijnst. Ik mag je gezelschap houden als je naar school moet?
Ik heb veel grotere plannen met je. Shane grijnst ook en trekt Wayne mee. Kom nou maar gewoon. In plaats van één goede vriend is het nu tijd voor een hechte vriendengroep.
Wayne haalt z'n schouders op en knikt. Aangezien ik toch maar weinig mensen ken heb ik weinig andere keuzes..
Dus jij wil dat we mee gaan naar Shane? Ryan trekt een wenkbrauw op en kijkt Zack aan. Ik weet niet of ik daar nou zo'n zin in heb..
Shane is een aardige kerel hoor. Zack glimlacht. En we hebben wel min of meer afgesproken om dit schooljaar met z'n drieën te overleven.
Ryan speelt ook alleen maar even hard to get. Lilly grijnst. Natuurlijk gaan we mee.
Zack knikt tevreden en kijkt dan Ryan en Lilly vragend aan. Hebben jullie trouwens niemand die jullie willen zien in de pauze?
Lilly en Ryan kijken elkaar kort aan.
Nee, we zijn klaar voor een nieuw avontuur. Lilly glimlacht.
Okée. Zack knikt en gebaart. Zullen we dan maar?
Laten we dat maar doen. Ryan knikt en loopt met Lilly en Zack weg van de plek waar het gesprek plaatsvond.
Ryan.
Lilly.
Wayne.
Shane.
Zack.
Goed.. Ryan grijnst. En nu?
Namen kennen is een mooi begin. Shane zet z'n pakje op tafel en zucht. Niet weer..
Pak je je eigen tas niet in of zo? Lilly kijkt Shane vragend aan.
Jawel, maar ik was vergeten dat ik deze gedrochten had meegenomen. Shane steekt het rietje in z'n pakje en schudt mistroostig z'n hoofd.
We kunnen anders wel van pakje ruilen.. Wayne zet zijn pakje ook op tafel en grijnst naar Shane. Ik zie je niet graag de eerste dag dat ik met je op trek depressief worden.
Graag.. Shane glimlacht en kijkt Wayne even aan. Erg lief van je.
De pauze is alweer bijna voorbij.. Zack zucht. Wat gaat de tijd toch snel soms.
Iedereen kijkt elkaar kort aan en een onprettige en ongemakkelijke stilte overvalt de tafel.
Weet je jongens.. dit gaat niet werken. Shane gooit z'n pakje naar prullenbak en kijkt iedereen apart heel snel aan. We gaan elkaar niet leren kennen in deze korte pauze en dat kunnen we ook niet van elkaar verwachten.
Zo te zien ben ik niet de enige die scherp als een mes is. Ryan grijnst. Wat wil je hiermee zeggen, orakel Shane?
Zie je, binnen een minuut heeft Ryan al door dat je altijd probeert om je mening te verkondigen. Zack schudt grijnzend z'n hoofd. Maar je hebt gelijk Shane, een pauze gaat ons niet opeens tot beste vrienden maken.
Dat hoeft toch ook niet? Lilly slaat haar armen over elkaar en glimlacht. Nou, dan zijn we straks nog niet de beste vrienden? We hebben nog een heel jaar om elkaar te leren kennen.
Wayne knikt. Precies, het jaar is nog maar net begonnen jongens.
Dus we gaan dit jaar met z'n vijven overleven? Zack grijnst.
Laten we dat maar doen. Ryan knikt. Dit jaar is van ons.
Zie je nou wel Shane. Zack grijnst. We vinden zo nieuwe vrienden.
En we mogen van geluk spreken. Shane glimlacht. Dit wordt het jaar van Shane, Zack, Wayne, Ryan en Lilly.
Of het wordt gewoon een saai jaar waar we alleen elkaar hebben. Wayne grijnst. Niet alles wordt zo mooi als je hoopt.
Shane is een romanticus ten top, bereid je dus maar voor. Zack glimlacht. We gaan vast nog heel veel dingen horen die nooit kunnen en totaal niet reëel zijn.
Het is maar net wat je gelooft.. Shane glimlacht als de bel gaat en staat langzaam op. Het is maar net waar je in gelooft
Hey.. Shane voelt dat de wind z'n gezicht aanraakt en z'n haar wegblaast. Hij rilt even terwijl hij zich met moeite balanceert op het kleine randje van het dak.
Hey. Lilly glimlacht en schuift een beetje op, Shane laat zich naast Lilly vallen en staart samen met haar naar het water dat onder hen ligt. Het meer is diepblauw en de kleine zon die nog een beetje aan de hemel staat gaat langzaam onder.
Best mooi hè, zo'n zonsondergang. Shane voelt dat Lilly tegen hem aan komt zitten en glimlacht.
Ja.. je hoort mensen er altijd over praten hoe mooi het is en zo.. maar als je het dan zelf ziet maakt het toch best wel indruk. Shane legt z'n arm om Lilly's schouder en voelt een raar gevoel van vertrouwen. Heb je dat ooit gehad? Het gevoel dat je iemand alles kan vertellen wat je ook maar wil en dat het allemaal niks uitmaakt. Alsof degene aan wie je het vertelt een soort van verlengstuk van jou is. Shane voelt hoe Lilly ademt en dat ze langzaam op en neer gaat met haar lichaam en beseft zich hoe raar het is dat hij zo hier met haar zit.
Waar zit je nou weer aan te denken? Lilly kijkt Shane aan en schudt grijnzend haar hoofd. Soms heb je echt van die momenten dat je opeens weg bent, naar je eigen wereld.
Shane knikt en glimlacht. En ik kan je verzekeren dat het een hele mooie wereld is.
Vertel er eens over. Lilly komt omhoog en Shane laat haar schouder weer los. Ik ben wel benieuwd naar jouw wereld.
Shane grijnst. Ten eerste speelt, dit zal je niet verbazen, liefde de grootste rol in alles.
Voorspelbaar. Lilly grijnst.
Shane trekt een wenkbrauw op en kijkt Lilly verontwaardigd aan. Moet ik nog verder gaan of ga je nu al m'n hele wereld afkraken?
Lilly glimlacht en schudt haar hoofd. Ga vooral verder, ik zal je niet meer onderbreken verontwaardigde prins.
Nee, aan prinsen doen we niet meer in mijn wereld. Iedereen is gelijk, titels zijn verboden. En natuurlijk leven naar de regels van Dawson's Creek, waar iedereen fan van is. Liefde is overal en iedereen die het wil kan liefde vinden..
Stop maar. Lilly grijnst en leunt tegen Shanes schouder. Ik kan je suikerzoete wereldje nu al niet meer verdragen.
Hé, er is niks mis met dromen. Shane haalt even z'n hand door z'n haar.
Lilly schudt haar hoofd en kijkt Shane aan. Maar met een beetje realisme is ook helemaal niks mis.
Shane glimlacht en haalt z'n schouders op, ook al weet hij eigenlijk wel dat Lilly gelijk heeft hij wil het haar niet geven. Altijd door blijven discussiëren en nooit toegeven dat je fout zit, dat is een goed motto. Als de wind opzet voelt Shane dat Lilly even rilt en hij grijnst.
Koud?
Lilly knikt langzaam. Een beetje wel..
Shane glimlacht terwijl hij z'n sweater uittrekt en legt hem over Lilly heen. Zo.
Je bent lief Shane. Lilly leunt nog wat meer op Shane en legt de sweater ook wat over Shane heen. Je verdient je echte liefde.
Shane haalt z'n schouders op. Misschien.. maar er zijn ook genoeg mensen in Afrika die een beetje schoon drinkwater verdienen en dat niet krijgen.
Ooh God.. Lilly grijnst. Daar komt Shane weer met z'n rare vergelijkingen.
Shane glimlacht. Ze zijn gewoon ijzersterk.
Als jij dat gelooft.. Lilly legt haar hoofd op Shanes been en glimlacht. Maar even serieus, zonder rare vergelijkingen.. hoe gaat het nou met je liefdesleven Shane?
Agh.. Shane haalt z'n schouders op. Laten we het erop houden dat ik en de liefde nog steeds niet de beste vrienden zijn. Ik probeer wel heel erg om hem overal naar boven te praten, om een goed woordje te doen. Maar blijkbaar is het voor hem nog niet genoeg.
Je kan ook nooit gewoon iets normaal zeggen hè. Lilly schudt grijnzend haar hoofd. Wat kunnen mensen elkaar toch goed leren kennen in vijf weken..
Beter dan je denkt ja. Shane knikt en glimlacht. Maar je wil zonder doekjes eromheen weten wat ik voel en waarom?
Als dat zou kunnen.. Lilly glimlacht. Dit heb ik wel gemist weet je dat, het iets dieper dan normaal praten met iemand.
Ryan is niet zo'n geschikte kandidaat nee. Shane grijnst terwijl de wind weer opzet en legt z'n arm om Lilly's schouder en wrijft zachtjes over haar rug. Maar ik ben dan ook wel weer het andere uiterste.
Lilly knikt en glimlacht terwijl ze allebei zonder erover te overleggen naar de zon kijken. Alsof er een commando was dat alleen zij konden horen en alleen zij gehoor aan moeten geven. De lucht heeft een soort rode gloed over zich heen gekregen en de wolken zijn in een soort patroon gegaan. Shane grijnst als hij ziet dat het bijna een hartje is en zucht dan van binnen. Hoeveel hij er ook van houdt om hier met Lilly te zitten en te genieten van het uitzicht.. hij wil ergens ook wel meer. Niet met Lilly, maar gewoon met iemand van het andere geslacht.
En waar was je deze keer heen vertrokken? Lilly is ondertussen weer overeind gaan zitten en grijnst. Je wereld vol liefde?
Eigenlijk.. Shane zucht en schudt deze keer zelf uit z'n gezicht. Eigenlijk was ik in de wereld waar er niet genoeg liefde was, vooral ik rond mij heen.
Ik doe m'n best. Lilly grijnst en glimlacht dan terwijl ze zachtjes Shanes wang aanraakt. Nee ik weet wat je bedoelt, maar je moet gewoon wachten op de juiste persoon op het juiste moment.
Dat vertel ik mezelf ook altijd. Shane glimlacht even wrang. Maar waarom duurt het bij mij dan zo verdomde lang?
Tja, de een doet het eerder dan de ander. Lilly grijnst. Ik was er eerder bij dan jij, maar ja wat maakt dat uit?
Het maakt in principe niks uit, op het feit na dat je bij jou niet echt van echte liefde kon spreken bij je eerste keer, maar.. het maakt me gewoon onzeker snap je? Iedereen om me heen doet het en.. nou ja ik niet.
Lilly grijnst. Ja ik snap wel wat je bedoeld.. en hoe vaak ga je die steek onder water nog maken? Mijn eerste keer was niet perfect, nee.
En ik wil dat die van mij dat wel wordt.. dat ik eindelijk dat meisje vind waar ik oprecht van hou en nou ja, toevallig op de een of andere manier een romantische bui krijg en het perfect maak voor zowel haar als mij.
En het liefste natuurlijk ook nog met haar als maagd? Lilly kijkt Shane aan en leunt toch weer tegen hem aan. Je weet wel dat hoe langer je wacht hoe groter de kans wordt dat zij geen maagd meer is, jij heel onervaren bent en het super ongemakkelijk voor je is?
Natuurlijk. Shane glimlacht. Maar die gedachte heeft een mooie plek achterin m'n hoofd waar ik bijna nooit kom.
Terwijl de zon z'n laatste adem uitblaast voor vandaag en helemaal achter de huizen is verdwenen probeert Shane de gedachte weer terug naar z'n achterhoofd te drukken. Hij moet koste wat het kost voorkomen dat z'n onzekerheid hem overneemt.. hij wil niet steeds denken aan hoe hij nog niet beleefd heeft wat zoveel mensen al wel beleefd hebben. Dat mensen hem straks raar gaan vinden en hij zelf niet eens meer een excuus kan verzinnen waarom het niet is gebeurd.. eigenlijk is z'n enige houvast dat hij weet dat Zack ook nog maagd is. Dat hij tenminste niet alleen op de wereld is.
Als je maar niet je principes weggooit voor je onzekerheid.. Lilly leunt tegen Shane aan. Dat zou zonde zijn.
Gelukkig heb ik iemand die heel dichtbij woont, mij op de rails kan houden en ervaring heeft. Shane glimlacht naar Lilly. Soms heb je gewoon wat geluk nodig in je leven..
Weet je Shane? Lilly kijkt Shane even aan en glimlacht terug. Ik zou nu al niet meer weten hoe ik het zou moeten doen als jij er niet meer was.
Zack rekt zich uit en gaapt even. Wat was dit weer een lange dat zeg..
Het was drie uur.. Ryan grijnst. Wacht maar tot je morgen wakker wordt en je beseft dat je dan zeker tot vier uur te gaan hebt.
Ik niet hoor. Wayne grijnst. Ik heb maar twee uur.
Precies. Shane steekt z'n hand op. Wij zitten in de coole klas.
Wayne geeft Shane een high-five en ze glimlachen naar elkaar.
Wat hebben we toch hippe mensen uitgekozen om bevriend mee te worden.. Ryan schudt grijnzend z'n hoofd. Maar het is nog niet te laat Lilly, we kunnen onszelf nog redden.
Lilly grijnst. Ik denk dat het wel goed is zo.
Toch wel? Shane kijkt Lilly aan en glimlacht.
Ja.. Lilly knikt. Ja ik vind dit vrienden groepje wel goed zo.
Zack zucht en stopt het papiertje in z'n tas terwijl hij kijkt hoe Lilly naar Shane kijkt, zonder het te merken zijn opeens Shane en Lilly zo close met elkaar. En het is niet zo dat Zack nou Shane zo heel erg mist of dat hij thuis huilend in bed ligt omdat hij Shane niet meer ziet. Maar het is wel een beetje raar.. en niet te vergeten.. hij dacht altijd dat hij degene zou zijn die het meisje zou krijgen.
Stop dat cijfer maar snel weg ja. Ryan grijnst. Echt trots kan je er niet op zijn.
Wat heeft onze Zack nou weer gehaald? Shane kijkt van Ryan naar Zack en trekt vragend z'n wenkbrauw op.
Agh.. Zack haalt z'n schouders op en doet de tas om z'n schouders. Niks om jullie mee te vervelen.
We zijn alleen geïnteresseerd. Wayne glimlacht. Niemand gaat je beoordelen.
Vooral Shane niet. Ryan grijnst. Dat doet Shane niet.
Bedankt weer voor deze heerlijke steek onder water. Shane kijkt Ryan kort aan. Je hebt je slachtoffer wel gevonden hè?
En jij je slachtofferrol. Lilly kijkt Shane aan en glimlacht. Maar we hadden het over Zack..
Ja Zack, kom op.. Wayne kijkt Zack aan. Hoe zit het nou?
Zack zucht en kijkt even naar de grond. Dit is het moment waar een reputatie wordt gemaakt, maar wat wil hij zijn? De nonchalante jongen wie het allemaal niks uitmaakt hoe z'n school gaat, de jongen die z'n best doet maar wie het gewoon niet lukt of de neutrale jongen die alleen wat steun en aanmoediging nodig heeft.
Mijn cijfer was niet optimaal nee, maar moeten we daar zo'n drama om maken? Zack grijnst. Er zijn belangrijkere dingen.
Precies. Shane knikt en steekt z'n hand in de lucht. Liefde! Vriendschap! Hoop!
Wat dacht je van opleiding, geld en je toekomst? Lilly grijnst. Weet je wat Zack, ik geef je wel bijles okée?
Bijles..? Zack zucht. Dan klink ik zo dom.
Dat ben je ook. Ryan grijnst. Maar dat gaat Lilly dan als het goed is verhelpen.
Wat weet je dingen toch prachtig te zeggen.. Shane kijkt Ryan aan en schudt grijnzend z'n hoofd.
Ik heb anders nog weinig mooie dingen gehoord van onze zelf benoemde schrijver. Wayne slaat z'n armen over elkaar en grijnst naar Shane.
Wacht maar totdat je iets van me leest, dan piep je wel anders.
Zack kijkt Lilly strak aan en ziet dat Lilly glimlacht, ergens in de glimlach vindt hij het gevoel dat hij nodig heeft. Het gevoel dat hem richting een beslissing duwt en hij knikt langzaam.
Okée.. ik wil wel bijles.
Lilly knikt, glimlacht en knipoogt. Dan spreken we binnenkort wel wat af.
Zack knikt ook. Ja.. dat is goed.
Nou jongens, ik ga jullie weer verlaten. Ryan rekt zich uit. Ik zie jullie morgen wel weer.
Vanavond niet? Zack kijkt Ryan vragend aan.
Nee Zack, ik leer namelijk wel soms. Ryan grijnst.
Zack glimlacht. Zie je morgen dan weer.
Dit valt me wel wat tegen hoor Ryan, saai dit.. saai. Wayne grijnst. Tot morgen.
Ryan knikt. Lilly, Shane ook jullie tot morgen.
Yow, tot morgen.
Yow? Ryan kijkt Shane afkeurend aan en schudt grijnzend z'n hoofd. Je mist je petje, je heuptasje, je matje en je oorbelletje man.
Wat is er nou weer mis met yow? Shane zucht en kijkt Ryan vermoeid aan. Je bent moeilijk te bevredigen Ryan.
Over foute opmerkingen gesproken.. Wayne schudt even z'n hoofd.
Dit is het moment om te gaan ja. Ryan glimlacht naar Lilly en zoent haar op haar wang. Ik zie je morgen weer.
Lilly knikt. Tot morgen.
Oeh, dachten jullie wat ik dacht? Shane kijkt Lilly en Ryan even grijnzend aan.
Vast niet, jij denkt rare dingen. Ryan zucht en grijnst. En nu ga ik echt.
Ik loop trouwens wel mee, kunnen we een deel samen lopen. Wayne gaat naast Ryan lopen en steekt z'n hand op. Tot morgen, rest.
Tot morgen.
Wayne slentert over de stoep en schopt een blikje dat voor z'n voeten ligt weg terwijl hij naar Ryan kijkt en glimlacht. Waar woon je eigenlijk?
Hier vlak in de buurt. Ryan gebaart achteloos naar achteren en glimlacht. Jij?
Weet je dat grote huis aan de rand van de stad dat heel lang leeg stond? Wayne kijkt even naar de grond.
Je bedoelt het huis waar jarenlang niemand in woonde omdat iedereen bang was dat het daar spookte? Ryan grijnst. Dapper hoor.
Agh.. Wayne haalt z'n schouders op. Een huis is een huis hè.
Ryan knikt, kijkt Wayne aan en grijnst. Waarom ben je eigenlijk hier komen wonen? Ik neem aan dat jullie niet altijd al droomde van een spookhuis.
Nee.. Wayne zucht en kijkt Ryan aan, Wayne voelt dat terwijl hij naar de vragende ogen van Ryan kijkt de angst opkomen waar hij al die tijd al bang voor was. De vraag moest een keer komen, het was onvermijdelijk zoals lachen tijdens je favoriete humor film. Maar hij wil de vragende ogen van Ryan niet beantwoorden, hij wil niet alles op tafel leggen van z'n verleden.. waarom is het toch altijd onmogelijk voor iemand om van z'n verleden af te komen?
Wayne? Ryan kijkt Wayne bezorgd aan. Verkeerde vraag?
Wayne glimlacht. Ik eeh.. ik ben nog niet klaar om over m'n verleden te praten.. als je het niet erg vindt.
Natuurlijk vind ik dat niet erg. Ryan grijnst. Ik ben zelf ook niet zo'n prater, don't sweat it. Ryan zet z'n handen in z'n zij en kijkt naar een speeltuin naast ze. Ik heb geen zin om naar huis te gaan..
Wayne kijkt Ryan aan en grijnst. Ik eigenlijk ook niet..
Er is een speeltuin in de buurt.. Ryan kijkt Wayne ook aan en glimlacht.
Wayne knikt. Laten we gaan.
Ryan knikt ook. Goed idee.
Wayne laat Ryan voor gaan en voelt dat de wind even aanzet, het gras onder z'n voeten wiebelt als hij zich voortbeweegt over het gras en hij laat z'n vinger langzaam over een bankje strelen. Hij glimlacht als hij ziet dat Ryan zich op een schommel laat vallen en gaat op de schommel naast hem zitten.
Ooit zat ik hier elke dag met vrienden weet je.. Ryan kijkt lichtelijk melancholisch naar de hemel en Wayne grijnst.
En dat mis je?
Mwah.. Ryan haalt z'n schouders op. Het is gewoon anders en raar dat iets wat ooit zo normaal en gewoon was wegvalt.
Waarom is het weggevallen? Wayne merkt dat hij niet zeker weet of hij deze vraag kan stellen en probeert de onzekerheid en lichte trilling in z'n handen te negeren en te verdoezelen door z'n handen nonchalant in z'n zakken te steken.
Nonchalant hoor. Ryan grijnst even voordat hij glimlacht en z'n hoofd schudt. Laten we het er maar op houden dat niet iedereen is wie het lijkt, goed?
Wayne knikt en grijnst. Zullen we anders gewoon ophouden over het verleden? Het gaat niet om wat we ooit ergens gedaan hebben maar om wat we ooit ergens gaan doen.
Shane gooit wat zand in de lucht en glimlacht als hij ziet dat de wind het zand meeneemt weg van hem, hij draait z'n hoofd om mee te gaan met de wind en het zand die langzaam uit z'n leven vliegen. Zoals wel meer dingen en mensen wegvliegen zonder dat je het merkt. Waar is bijvoorbeeld je lievelingsknuffel van toen je klein was? Vast ergens op zolder, of zelfs weggegooid in de periode dat je stoer moest zijn en geen knuffels kon hebben. Maar niet alleen knuffels gaan ongemerkt uit je leven, ook mensen. Vrienden van de basisschool waar je een hele goede band mee had, maar toen je naar de middelbare school ging opeens uit je leven verdwenen en nooit meer terug komen. Raar is dat toch, hoe dingen en mensen zomaar verdwijnen.. alsof ze niks voorstellen.
Hé, was het dringend omdat je me zo opeens belde? Zack laat zich naast Shane vallen en glimlacht. Of valt dit gewoon onder dingen die je erbij krijgt als je toevallig bevriend bent met Shane.
Ik wilde gewoon weer eens met je praten.. Shane glimlacht en draait zich naar Zack toe. Ik zat te denken over hoe dingen uit je leven verdwijnen zonder dat je het merkt en dat je opeens later weer denkt over die dingen en dat je ze eigenlijk wel terug wil..
Ooh God.. Zack schudt z'n hoofd en grijnst. Ben je nu al bang dat je mij kwijtraakt?
Shane haalt z'n schouders op. Misschien een beetje..
Belachelijk.. we zien elkaar nog bijna elke dag man. Zack kijkt Shane ongelovig aan. Soms snap ik je echt niet..
Shane haalt z'n schouders op. We praten gewoon een stuk minder..
Ja, misschien omdat we van twee naar een groepje van vijf zijn gegaan? Zack grijnst. Kom op Shane, er zijn meer mensen bij en daarom praten we niet zoveel meer als eerst. We zitten niet meer naast elkaar elk uur, dus daarom praten we iets minder dan normaal. Dat is gewoon zoals het gaat Shane, maar we zien elkaar nog elke dag.. echt wat is je probleem Shane?
We praten wel.. maar we prí¡ten niet meer.. Shane haalt even z'n hand door z'n haar en zucht. De koetjes en kalfjes komen voorbij.. maar waar zijn de gevoelens? De angsten, de onzekerheden.. de dingen die Zack tegen niemand anders zegt? Het heeft zolang geduurd voordat we eindelijk op dat niveau zijn gekomen.
Zack grijnst. We begonnen met een spel dat we beide iets moesten zeggen wat we normaal niet zouden zeggen als we verloren. Zack zucht. En toen werd jij al heel snel fan van diepe gesprekken.
Mede gesteund door de fantastische dialogen van Dawson's Creek.
Zack zucht nog een keer. Het was niet te geloven in je Dawson's Creek periode.
Shane grijnst. Elke periode is een Dawon's Creek periode.
Zack glimlacht naar Shane terwijl hij wat spetters voelt van het water dat vlak voor hem ligt, de wind is gedraaid en af en toe neemt het met een windvlaag wat spetters water mee. Hij kijkt even om zich heen en beseft zich dat het lang geleden is dat hij hier zo zat, met Shane. Dus ergens had Shane misschien wel een punt..
Maar we praten gewoon echt minder met elkaar.. Shane zucht en haalt z'n hand door z'n haar. En ik vind dat gewoon kut, sue me.
Het is gewoon een natuurlijk proces Shane.. we groeien niet uit elkaar zoals je bang bent, we krijgen alleen gewoon meer vrienden. Dat is alleen maar goed.
Shane knikt. Misschien.. maar..
Nee Shane. Zack schudt z'n hoofd en grijnst. Geen ge-maar nu, het is tijd om je onzekerheid en je angst om het bekende kwijt te raken los te laten.
Shane zucht zacht terwijl hij voelt dat z'n hand automatisch weer naar z'n haar gaan, hij houdt expres z'n hand naar beneden en glimlacht naar Zack. Misschien overdrijf ik wat..
Zack springt op en grijnst. Misschien mag je daar best weglaten, ik weet het namelijk vrij zeker.
Shane springt ook op en voelt het zand opspringen terwijl hij verder loopt. Toch geef ik om je Zack, meer dan ik om de meeste mensen geef.
Zack glimlacht. We zijn beste vrienden, wat denk je dan? Beste vrienden geven nou eenmaal om elkaar en wensen elkaar het beste.
Shane knikt en glimlacht. Dat is wat beste vrienden doen..
Wayne zucht terwijl hij het hendeltje van de koekenpan beetpakt en de pan een beetje heen en weer schudt. Het vlees knettert en hij glimlacht tevreden voordat hij snel naar z'n shirt kijkt of er geen vet vlekken op zitten. Want dan moet hij straks weer wassen en daar heeft hij echt geen zin in.. Als de wekker gaat kijkt hij op en drukt hij de wekker uit voordat hij het gas uitzet en de oven wanten aandoet om de pan te pakken. Hij giet de aardappels af en zucht terwijl hij de pan op het aanrecht zet. Elke dag hetzelfde, elke dag dezelfde routine. Hij wordt er gek van, hij wil weer eens iets anders. Iets geks doen, maar dat kan niet omdat hij verantwoordelijk is. Hij kan niet zomaar het huis uitgaan en zien waar hij terecht komt, want dan heeft z'n vader straks niks te eten. Hij moet wel stofzuigen omdat anders het huis straks stikt door de stof die overal te vinden is. Elke dag eten maken, het is veel vermoeider dan het lijkt en klinkt.
Wayne kijkt naar de klok en zucht als hij ziet dat het alweer bijna twee uur 's avonds is. Weer niet, weer een avond waarop z'n vader niet thuiskomt om te eten of samen tv te kijken. Want het is echt zo, je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Iets wat ooit zo gewoon, normaal en niets betekend leek.. dat lijkt nu een van de belangrijkste dingen op deze wereld. Kan je je het voorstellen? Het gevoel dat je gewoon wil dat je vader naast je zit om tv te kijken, het gevoel dat je niet helemaal alleen bent in het veel te grote huis. En vooral het gevoel dat iemand om je geeft, genoeg om je geeft om gewoon naar huis te komen en naast je te zitten. Wayne rilt even en snel grijpt hij naar de deken die naast hem op de grond ligt. Misschien is het wel tijd om te gaan slapen, hij is de laatste tijd toch al zo moe.. maar hij wil niet gaan slapen. Hij wil wachten tot z'n vader eindelijk thuiskomt en hij met een blij gevoel kan gaan slapen. Met een gevoel van nut, een gevoel van dat iemand om hem geeft en dat hij niet voor niets bestaat..
Wayne's ogen vallen even dicht en de zwarte wereld zuigt hem langzaam naar binnen. Een vrouw komt voorbij die naar hem glimlacht en hem omhoog trekt uit het gras.
Kom je Wayne?
Wayne knikt en glimlacht terug naar de vrouw en voelt hoe hij omhoog wordt getrokken. Gaan we naar papa?
De vrouw knikt. Papa zit op ons te wachten, hij is net klaar met werken.
Moet jij eigenlijk niet werken, mama? Wayne kijkt z'n moeder vragend aan en merkt dat hij opeens een stuk kleiner staat dan normaal.
De hele dag op jou letten is ook werk. Z'n moeder grijnst en tilt hem omhoog. Gek dat ze hem omhoog kan tillen, hoort hij niet veel te zwaar te zijn voor haar?
Ik wil naar papa.. Wayne hoort de woorden wel, maar zegt ze helemaal niet zelf.
We gaan naar papa toe, wees maar niet bang Wayne. Z'n moeder zoent hem op z'n voorhoofd en loopt weg van het gras. Wees maar niet bang.
Wayne schrikt wakker en zucht als hij de klok ziet, het is alweer half vier en er is nog niemand thuis.. hij staat langzaam op van de bank en gooit de dekens neer. Hoe kinderachtig het ook klinkt.. hij mist z'n moeder, hij mist z'n vader.. hij mist z'n ouders..
Ryan voelt een hand op die van hem en hij grijnst, zonder om te kijken of ook maar een glimp op te vangen van de persoon achter de hand weet hij al wie het is. Er is namelijk maar één persoon die hem zo zou aanraken, zo'n gevoel van vriendschap en liefde zou tonen en dat is Lilly. Toegegeven, hij heeft het niet zo op dit soort dingen. Dat kleffe gedoe dat je ziet in de series die Shane leuk vindt of de verhalen die Shane probeert te schrijven. Maar toch, ergens vindt hij het ook wel fijn. Een gevoel van erkenning, het gevoel dat hij toch wel trots op zichzelf mag zijn.
Geen opmerkingen over dat ik te klef ben? Lilly gaat naast Ryan staan en glimlacht. Je leert het al wat meer, tactvol zijn.
Ik dacht er wel aan. Ryan grijnst. Maar agh, soms moet je je wat aanpassen hè.
Eindelijk, na al die jaren heb je wat geleerd. Lilly glimlacht. We kennen elkaar al best lang eigenlijk..
Vergeleken bij Zack en Shane is het niks. Ryan kijkt Lilly even aan en voelt dat het best wel bijzonder is dat ze hier zo staan samen. Er is zoveel gebeurd, zoveel gezegd, geschreven en zelfs gefilmd.. maar toch hebben ze nooit voor de makkelijke weg gekozen en elkaar los gelaten, toch zijn ze altijd bevriend gebleven.
Nee, maar vergeleken bij die twee is het nooit wat. Lilly grijnst. We mogen best trots zijn op onze vriendschap.
Ja.. Ryan knikt en glimlacht. Eigenlijk best wel ja.
Hé Ryan.. Lilly leunt tegen de leuning van de brug en kijkt Ryan aan. Dat over een coolere vriendengroep zoeken.. meende je dat?
Natuurlijk niet. Ryan grijnst. Dat was één van m'n beroemde grappen.
Lilly grijnst. Dacht ik al.
Ryan ziet hoe het water achter Lilly opeens niet meer glad is omdat er wat jongens stenen in het water gooien, er komen ringen in het water en Ryan trekt Lilly zachtjes weg van de leuning. Lilly kijkt Ryan vragend aan en Ryan glimlacht.
Er staan jongens stenen in het water te gooien, straks wordt je nog geraakt..
Lilly glimlacht breed en schudt haar hoofd terwijl Ryan haar weer los laat. Soms Ryan.. soms heb je opeens zo'n super lief moment wat helemaal niet klopt met hoe je je normaal gedraagt.
Ik ben een man vol verassingen. Ryan glimlacht. Maar hè, over onze vriendengroep.. ik denk dat we een aardige deal hebben gesloten.
Lilly knikt. Dat denk ik ook wel.. onze vorige was natuurlijk wel om te huilen. Lilly kijkt Ryan even aan. Als je er niet eens tegen kan dat twee mensen er goed bevriend zijn..
Ryan knikt langzaam. Een paar opmerkingen dat kan nog wel.. Ryan glimlacht. Maar ja, ze gingen iets te ver.
Iets te ver? Lilly grijnst. Ben je weer in je understatement periode?
Zullen we het gewoon vergeten? Ryan grijnst. Myra, Elliot, Turk en JD.. fuck hun! Fuck het feit dat ze allemaal zielige filmpjes maakte over ons, fuck het feit dat ze te kinderachtig zijn om goede vriendschap en liefde te onderscheiden. Al met al, fuck onze vriendengroep. Ryan steekt z'n hand in de lucht en grijnst. Laten we gewoon genieten van het feit dat we nu nieuwe mensen hebben gevonden.
Ryan laat z'n arm weer langzaam zakken en merkt dat de adrenaline door z'n lichaam stroomt, zo vaak gebeurt het niet dat Ryan zich opwindt maar als het gebeurt.. ja dan merkt hij het meteen ook.
En wat als het weer gebeurt? Lilly kijkt Ryan onzeker aan. Wat nou als dat gewoon een gevolg is van hoe we zijn, hoe we met elkaar omgaan?
God.. Shane heeft niet echt een goede invloed op je hè. Ryan schudt grijnzend z'n hoofd. Kom op Lilly, niet zo negatief en dramatisch, deze jongens zijn niet zo. Het ergste wat kan gebeuren is dat Shane iets negatiefs opschrijft in 1 van z'n verhalen of dat Zack af en toe iets zegt.
Lilly glimlacht. Misschien heb je ook wel gelijk.
Hé, jij leert gelukkig ook iets. Ryan grijnst. Ryan heeft altijd gelijk. Ryan voelt dat Lilly hem omhelst en Ryan glimlacht. Waarom Lilly hem omhelst? Geen idee, maar ook al is is het zonder reden en totaal niet zijn ding. Het geeft hem wel een gevoel van vertrouwen en van vriendschap. En we hoeven niet bang te zijn voor filmpjes, volgens mij weten ze niet eens hoe jee camera aanzet.
Hé knus en knuffel. Wayne gaat Shane en Zack voor en grijnst. We hebben net besloten dat we een eigen plek moeten vinden.
En wij hebben besloten dat het in het bos moet. Zack gaat naast Wayne staan.
Shane springt ernaast en glimlacht. Wat vinden jullie ervan?
Ryan duwt Lilly zachtjes van hem af en knikt. Ik vind het best.
Ja ik ook.. Lilly glimlacht. Deze vriendengroep verdient een eigen plek.
Mag ik toevallig het zout? Shane glimlacht naar z'n moeder en steekt z'n hand uit om het zout aan te pakken.
Natuurlijk. Shanes moeder glimlacht terug en geeft het zout aan Shane.
Shane voelt dat z'n hand het zout omklemt en kan het toch niet laten om even naar rechts te kijken, naar de lege stoel waar normaal z'n vader zit. Hij weet dat z'n moeder het ook weet en dat ze proberen allebei heel hard om er niks over te zeggen. Want z'n vader heeft helemaal niks laten weten over waar hij nu is en dan ben je toch automatisch ongerust of denk je het meest erge. Dat zit nou eenmaal in de menselijke natuur, of gewoon alleen in die van hem.
Vind je het lekker? Shanes moeder kijkt Shane kort aan en glimlacht onzeker.
Shane haalt z'n schouder op. Het is niet m'n favoriete gerecht.. maar daar kan jij niks aan doen. Shane glimlacht bemoedigend en weet dat hij nu niet moet zeggen wat hij eigenlijk denkt en voelt. Man, de kinderen in Afrika die al weken niet gegeten hebben zouden dit nog laten staan, het is geen eten te noemen. Maar dit is niet het moment voor een quasi-grappige opmerkingen of om bijdehand te doen, nee dit was het moment van een leugen voor eigen bestwil. Want ook al toont ze het niet en zegt ze er niks over, Shane weet dat z'n moeder wil weten waar z'n vader is. Dat ze wil weten waarom hij niet gebeld heeft en of hij alleen is ja of nee.
Je vader maakt het weer lekker laat. Shanes moeder zucht en kijkt Shane aan. 'Jij weet zeker ook niet wat hij doen is?
Shane schudt langzaam z'n hoofd en glimlacht snel, als pleister op de wonden. Misschien staat hij in de file, of heeft hij op laatste moment nog een extra taak gekregen of zo.
Zoiets is het natuurlijk wel ja.. Shanes moeder knikt overtuigd en zucht nog een keer. Maar waarom hij niet gewoon even belt, hij snapt toch ook wel dat wij bezorgd worden?
Dat weet ik zo net nog niet hoor.. Shane grijnst. Je weet dat hij niet zo sensitief is.
Ooh.. Shanes moeder grijnst. Daar weet ik alles van.
Shane glimlacht en neemt de laatste hap van het niet zo heel erg goed geslaagde eten en vraagt zich af of hij het kan maken om naar boven te gaan, maar met alle eerlijkheid.. het is niet zo heel erg geslaagd om met je moeder die chagrijnig is omdat je vader er niet is op de bank te zitten.
Hé Shane.. ik ruim wel af. Shanes moeder glimlacht. Ga jij maar naar Lilly.
Shane trekt een wenkbrauw op en kijkt z'n moeder vragend aan.
Ooh, alsof ik dat niet zou weten? Shanes moeder grijnst. Ik ben je moeder Shane, ik heb het heus wel door als je opeens op een dak gaat zitten met een meisje.
Okée.. Shane glimlacht. Weet je zeker dat ik je niet even moet helpen?
Nee joh, komt wel goed. Shanes moeder glimlacht. Moet ik Lilly trouwens ooit nog binnen verwachten om voorgesteld worden?
Ja hoor. Shane grijnst. Maar niet op de manier die je nu impliceert.
Jammer.
Shane haalt z'n schouders op en loopt weg van z'n moeder. Geduld is een schone zaak, op meerdere vlakken.
Lilly laat zich tegen Shane aanvallen en glimlacht terwijl ze naar het water staart, ze heeft nooit zo heel erg veel van de natuur genoten maar nu.. nu ze hier zo zit leunend tegen Shane op het dak heeft het wel wat. Zo'n uitzicht op het water.
M'n vader is niet thuis.. Shane kijkt Lilly kort aan. Hij hoort wel thuis te zijn.
Overwerken? File? Lilly glimlacht naar Shane. Er zijn genoeg verklaringen.
Dat probeerde ik mezelf ook te vertellen, maar dan zou hij toch wel gebeld hebben? Shane zucht. Dan had hij gewoon iets laten weten, toch?
Je weet niet hoe het is gelopen hè. Lilly legt haar arm om Shanes schouders en grijnst. Ik weet hoe je denkt Shane, je hebt al tien keer een scenario in je hoofd gehad dat je vader op een andere vrouw dan je moeder ligt, dat je moeder daarachter komt en dat ze gaan scheiden.. Lilly glimlacht. Maar dat is onzin, en diep van binnen weet je dat ook.
Shane grijnst. Mooie speech..
Ik heb het van de meester geleerd hè. Lilly glimlacht en legt haar hoofd op Shanes schouders. Zullen we gewoon zo blijven zitten voor een tijdje zonder iets te zeggen?
Lilly voelt aan Shanes lichaam dat hij knikt en knikt dan ook zachtjes en tevreden, wat een heerlijk gevoel is dit toch. Het gevoel dat je gewoon tegen iemand kan gaan aan liggen en genieten van hetgeen wat je ziet en vooral dat je ergens weet dat het goed zit. Dat je gewoon kan blijven zitten en dat alles goed is.
Ryan doet het laatste knoopje dicht en glimlacht naar zichzelf in de spiegel voordat hij knikt. Hij gooit z'n jas-sweater combinatie op de kapstok en legt z'n sleutels in het kluisje, even speelt er een treurige glimlach om z'n mond als hij weer weet waarom hij geen zin had om naar de Albert-Heijn te gaan. Een massale leegloop, zo'n beetje iedereen waarmee hij opgegroeid is hier is weg, is vertrokken en heeft hem alleen achter gelaten.
Hé Ryan.
Ryan grijnst terwijl hij het kluisje dichtdoet en glimlacht nu wel gemeend, want dit is de reden waarom hij weer wel zin had. Op de een of andere manier vindt hij altijd wel weer iemand anders die hij mag en waar hij goed mee om kan gaan.
Devon. Ryan glimlacht. Nog meisjes gescoord?
Nou.. toevallig.. Devon schudt interessant z'n blonde haar naar achter en zet z'n handen in z'n zij. Toevallig niet.
Ryan grijnst. Verrassend.
Bedankt voor je heerlijke sarcasme, maar je vergeet dat ik iets aan het opbouwen ben. Devon kijkt Ryan beledigd aan. En iets opbouwen kost nou eenmaal tijd.
Met wie ben je in godsnaam iets aan het opbouwen, je kat?
Ik heb allee
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.