FanFic.nl

Light in the dark

2

Ik draai me om. Die peuter-puber staat te kijken.
'Moet jij je geen zorgen maken om dat gevalletje dat daar tegen de boom dood ligt te gaan?' Ik gebaar naar de wolf en kijk hem fronsend aan.
'Eh.. Misschien. Oké, ik ga al. Embry, kijk jij even hoe het met Raphaël is.'
'Jij bent echt een slechte alfa.'
'Nou, en? Het is mijn taak om me overal mee te bemoeien, niet de jouwe!'
'Eh, Jake?' roept die Embry. 'HIj heeft een dubbele fractuur aan zijn.. eh.. botten bij zijn borstkas!'
'Dan moet je ze opnieuw breken en hem goed laten liggen zodat het kan genezen. Duh,' zeg ik onverschillig. Jacob kijkt me met grote ogen aan.
'Embry, laat 'm even terug veranderen, zorg dat 'ie buiten westen is en breek z'n ribben. Die botten in z'n borstkas.'
'Aye, Captain,'grapt Embry en geeft die wolf een schop tegen zijn flank. Ik negeer het geschreeuw en kijk Jacob aan.
'Jij bent echt heel kinderachtig.'
'Dankje.'
'Graag gedaan. Ik ga maar weer es, voor er nog meer bloedzuigers achter me aan komen.'
'Oke. Ik kom er zo aan, momentje. Even Raphaël een broek geven.'
'Ja dahag,' mompel ik en loop verder. ALsof ik op zo'n über-puber ga wachten. Ik schop een steentje opzij en negeer weer al het geschreeuw van dat kleintje. Oké, het is pijnlijk om al je ribben opnieuw te breken, weet ik ook wel. Maar alsnog, dan hoef je niet zo te gillen. Je kunt beter schelden.
'Kop dicht, Raff,'hoor ik die overige hond zeggen. 'MIetje dat je bent.'
Wat zijn zij aardig, zeg. Ik krijg zin om stenen naar ze te gaan gooien. Goed idee. Voor ik het weet vliegt er een kei rakelings langs het hoofd van Jacob, tegen de borstkas van de overige hond aan.
Ook ribben gebroken!
Ik schiet het bos in. Dat was niet zo handig, denk ik.
'Dat was een goede worp,'klinkt ineens een zware stem met een geamuseerde klank. 'Je bent over de grens, dickhead.'
'Die regel is allang niet meer in uitvoering. Niet sinds Jasper en ik voor de gein met Embry en Quil een nep-oorlog gingen voeren.'
'Oké. HEEEEEEELP!' gil ik en draai me om en loop door.
'Okéeee... Kom maar, ik help je,'zegt dezelfde vampier.
'Jij niet,' snauw ik en loop naar het groepje honden.
'Is het allemaal weer heel?' vraag ik.
'Bijna,' grijnst Embry en geeft dat jonkie een schop tegen zijn been.
'Wat hébben jullie tegen hem?!'
'Oh, hij is v an een andere roedel uit Hongarije. Pesthekel aan hen. Helaas is hij hier heen gestuurd door één of andere hotemetoot.'
'Aha. Nou ja, ik zou zeggen: Misschien iets minder schoppen zodat ie ook sneller kan genezen.'
'Oh. Daar heb je gelijk in. Des te sneller kunnen we 'm terug scho... brengen,'verandert Embry snel zijn zin. Jacob zit over Raphaël heen gebogen en ik kijk mee over zijn schouder. Mijn haar valt over Jacobs schouder. HIj blaast mijn haar weg.
'Raphaël, alles oké?' Hij kreunt een beetje.
'Oh. Da's nou jammer.' Ik geef hem een klap tegen zijn achterhoofd.
'Doe normaal!' Jacob kijkt om en lijkt zich rot te schrikken. Ja, ik weet het, ik glans nogal in zon-of maanlicht. En misschien doen mijn blauwe ogen ook nogal eng met glanzen. Haha. Grappig, hoor.

Reacties: