FanFic.nl

Welcome Home [10/10]

9.

Het was rond de middag en de sneeuw lag dik. Over twee dagen zou het Kerstmis zijn en Bill had er geen goed gevoel bij. Hij hoopte dat Tom zou wegblijven tot na Kerstmis. Hij wilde Tom vergeten, daarom was hij dan ook weggelopen. Hij wilde zijn liefde voor Tom diep wegsteken. Maurits had absoluut zijn had gestolen, maar ook Bill wist dat deze liefde niet zo sterk was als voor Tom, maar dat wilde hij ook niet echt toegeven. Dat zou niet echt eerlijk zijn tegenover Maurits vond Bill. “Alles goed?”� Maurits kwam langs Bill zitten die vanuit de bank uit het raam keek. “Ja hoor,”� mompelde hij. “Denk er nu maar even niet aan en help ons met de kerstboom.”� Bill liet het raam voor wat het was en liet zich op Maurits vallen. “Lijkt me een prima idee,”� grinnikte hij. Shanaya kwam met een grote doos de zitkamer in. “Help me liever dan elkaar te verkrachten,”� zei ze terwijl ze de doos op de vloer neerzette. Maurits en Bill keken elkaar aan en begonnen dan te lachen. “Kom lieverd,”� zei Bill die van Maurits zijn schoot wilde gaan. “Ik ga de kerstboom wel halen,”� zei Maurits die Bill zijn heupen eindelijk losliet en naar de zolder ging. “Geef me elk pittig detail,”� zei Shanaya met een wenkbrauwwiebel. Bill grinnikte. “Je moet niet zo ver denken hoor,”� zei hij terwijl hij door Shanaya haar haren ging. “Pestkop,”� gromde ze. Bill grinnikte en opende de grote doos met versiering.

“Bill kijk uit dat je niet valt!”� riep Maurits. Hij rende naar Bill toe die op het puntje van een stoel stond om de piek op de boom te zetten. Maurits kwam echt niet op tijd om Bill zijn heupen vast te grijpen. “Oh my gott daar ging ik bijna,”� grinnikte Bill. Maurits nam Bill van de stoel af. Hij lag nu in zijn armen. “Je bent echt veel te licht jij,”� zei Maurits terwijl hij Bill katapulteerde op de zetel. “Daar is toch niets mis mee!”� Bill trok een pruillipje. “Natuurlijk niet!”� Maurits drukte zijn lippen op die van Bill. “Mensen, ik ben er ook nog,”� kuchte Shanaya. “sorry zusje,”� grinnikte Maurits. “Help me liever met cadeautjes inpakken!”� Maurits nam Bill weer uit te zetel en zette hem langs Shanaya op de grond neer. “Je hebt het gehoord Billie, tijd om cadeautjes in te pakken,”� grinnikte Maurits terwijl hij met zijn hand Bill zijn haar in de war bracht. “Pestkop!”� riep Bill hem na. Maurits verdween de keuken in. Hij zou koekjes maken. “Goed, wat moet ik doen?”� vroeg Bill. Shanaya duwde hem een schaar, cadeaulint en plakband in zijn handen. “Dat moet jij doen,”� glimlachte ze. “Oké, dat lijkt me niet echt moeilijk,”� zei Bill terwijl hij het goudkleurige cadeaulint bekeek. “Tenzij je Bill Kaulitz heet,”� grinnikte Shanaya. Bill bekeek haar vaag aan. Hij begreep de grap niet. “Idioot,”� grinnikte Shanaya terwijl ze de plakband uit zijn handen nam om het cadeaupapier vast te plakken. “Zeg.”� Bill had de grap door. Shanaya grinnikte en gaf hem een por. “Grapje hoor,”� zei ze. “Weet ik.”�

Bill, Maurits en Shanaya zaten met z’n drieën op de bank koekjes te eten toen de bel ging. Maurits en Bill keken elkaar aan. “Ik doe wel open,”� zei Shanaya. Ze liep naar de hal en opende daar de voordeur. Wat later kwam ze terug. “Het is iemand voor jou Bill,”� zei ze. Bill hield zijn adem in. Tom verscheen in de woonkamer. Bill ging meteen recht staan. Tom zag er niet echt geweldig uit vond Bill. Bleekjes met rode wangen van de kou, enorme wallen en ingevallen wangen. “Ik zei toch dat ik je zou vinden,”� mompelde Tom. “En nu kom je met mij mee terug naar huis.”� Hij zette grote stappen richting Bill, maar Maurits sprong tussen hun in. “Bill blijft hier om Kerst te vieren!”� zei hij. Tom grijnsde. “Dus dit is mijn schoonbroer.”� Dat laatste woord sprak hij met héél veel walging uit. “Ja ik hou van hem, doe normaal,”� siste Bill. Tom lachte en duwde Maurits in één beweging aan de kant. “Jij stomme eikel, die twee zijn verliefd, laat ze toch!”� zei Shanaya. Tom had Bill zijn bovenarm al vast, maar verslapte zijn greep toen Shanaya tegen hem begon te praten. “Kom terug na Kerstmis ofzo, of vier met ons kerstmis, maar laat hen gewoon samen zijn.”� Tom was toch geraakt door de woorden van het kleine meisje. “Goed.”� Hij liet Bill zijn arm los. “Ik blijf hier, als dat gaat.”� Tom bekeek de twee jongens. “Geef me een kans om te laten zien dat ik echt van Maurits hou, dan mag je van mij blijven. Het zou ook geweldig zijn moest je ons accepteren.”� Maurits kon Bill enkel gelijk geven. “Het spijt me Bill, dat ik zo was.”� Voor Bill het besefte had Tom hem al in zijn armen genomen en zat hij hem plat te knuffelen. Bill glimlachte. Dit was wat hij gemist had. Een echte knuffel van zijn grote broer. Een knuffel die vertelde dat alles zou goed komen.
Nog geen kwartier later zaten ze alle vier op de bank koekjes te eten. Bill vertelde héél uitgebreid tegen Tom hoe lief Maurits wel niet was. Tom kon niets anders dan grijnzen en blij zijn voor zijn broertje. Hij had éindelijk eens iemand gevonden die ook van hem hield zoals hij was en dat maakte Tom dan weer gelukkig.

Reacties: