FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 20: Aankomsthal

Jennifer pov:
Blij met onze beide benen weer op de grond liep en we door de aankomsthal van het vliegveld. Ik liep naast Sascha ‘Nee, serieus dat jongetje schrok zich helemaal dood toen die jullie bezig zag’ ik vertelde haar over wat er allemaal in het vliegtuig was gebeurd. ‘Dus?’ Vroeg ze verbaasd terwijl ze haar koffer weer optilde, nadat ze hem voor de zoveelste keer had neergezet. Ik had het makkelijk. Ik had namelijk zo’n koffer op wieltjes. Joe en Nick die liepen een eindje achter ons met de rest van de bagage ‘Nou, volgende keer kun je…’ ik maakte m’n zin niet af. Ze keek me verbaasd ‘ja wat de volgende’ ik wees naar voren. Ze keek nu ook die kant op. Vervolgens keken we elkaar aan, lieten onze koffers staan en rende vrolijk op Kevin af. Die daar dus stond te wachten. ‘KEVIN’ schreeuwde terwijl we zowat in z’n armen sprongen. Het resultaat was dat we met z’n drieën op de grond lagen. Iedereen keek ons aan, waardoor wij weer in de lach schoten. ‘Ja, ik heb jullie ook ontzettend gemist hoor. Maar doe alsjeblieft volgende keer wel wat rustiger. Ik heb geen zin om wat te breken’ zei Kevin terwijl we alle drie opstonden. ‘Waar is Dani?’ Vroeg ik terwijl ik hem nu echt een knuffel gaf. ‘Thuis, ze komt zometeen naar jullie huis’ hij wees naar Nick en Joe die uit de verte aan kwamen lopen. Kevin liet me los en liep vervolgens naar Sascha. ‘Ik ben zo blij dat het weer goed is tussen jullie. Nu kan ik weer al m’n verhalen aan je vertellen’ zei hij terwijl hij Sascha beet greep. ‘Niks tegen jou hoor’ zei hij tegen mij terwijl hij Sascha nog beet had. Ik moest lachen. Het leek alsof Sascha bijna geen lucht meer kreeg. ‘Ja, zo is het wel genoeg hoor’ hoorde ik Joe achter me zeggen. Ik schrok, ik wist niet dat ze zo dichtbij waren. Nick sloeg z’n armen van de achterkant om me heen en leunde zijn hoofd op m’n schouder. Sascha had zich inmiddels bevrijd van Kevin’s greep en liep naar Joe toe. ‘Is er hier iemand een beetje jaloers’ vroeg ze plagerig terwijl ze haar armen om Joe’s middel heen sloeg. ‘Nee, helemaal niet’ zei hij alsof ze bloedserieus was en zich nu moest verdedigen. ‘Goed, want dat is ook helemaal niet nodig’ zei ze terwijl ze Joe een kus gaf. *kuch, kuch* ik hoorde Nick naast me kuchen. Hij had me inmiddels los gelaten en pakte m’n hand. Joe en Sascha lieten elkaar los en keken naar Nick. ‘Wat?’ Vroeg Joe. ‘Komen jullie nog’’zei Nick en hij pakte z’n tas en mijn koffer en liep richting de uitgang. ‘ben jij soms een beetje jaloers?’ Vroeg ik terwijl ik m’n koffer van hem over pakte. Hij keek me vragend aan ‘wat bedoel je? Ik ben niet jaloers op Joe hoor als je dat soms denkt’ hij stond stil, waardoor ik ook bleef staan. ‘Nee, ik bedoel ook niet dat je jaloers bent op Joe. Meer op wat ze net aan het doen waren.’ ‘Waarom zou ik daar jaloers op zijn. Ik heb jou toch. En jij kunt vast beter zoenen dan Sascha’ zei hij starend naar de grond. ‘Wees daar niet zo zeker van’ zei Joe snel toen hij langs kwam lopen. Hij keek op. Hij zoende me vol passie. Iedereen keek ons nu aan. Ik zoende terug ook al was ik een beetje overrompeld. Hij liet me los. ‘Kom, we gaan naar huis’ en hij liep naar de rest, die nog steeds verbaast stonden te kijken. Nick draaide zich om ‘kom je?’ Ik lachte en liep naar hem toe. Hij sloeg een arm om me heen en we liepen naar buiten. De rest die ons nakeek. En ze hadden gelijk. Zo’n zoen had ik nog nooit gehad. Vooral niet in een volle aankomsthal.

Reacties: