FanFic.nl

SYTYCD - Yes, I Can!

And Three

Ik hoor de muziek. The nicest Thing, van Kate Nash. Zacht, ingetogen, emotioneel. Ik sluit mijn ogen. Ik voel de muziek. Ik ben de muziek. Mijn armen, benen, elk deel van mijn lichaam beweegt zich als vanzelf. Ik zweef over de dansvloer. Mijn tenen raken amper de grond, mijn lange haren strelen mijn schouders en rug. Ik dacht, ik laat ze los, dan kan ik mezelf verbergen als het misgaat.
Nu denk ik niets. Ik dans. En ik geniet.

Abrupt stoppen de klanken. De minuut is om. Ik kijk verdwaasd om me heen. Naar de jury die me bewegingloos aankijkt. Het is doodstil. Plots klinkt er applaus van de zitjes. Blijkbaar had ik toch publiek. Het applaus zwelt aan, en uiteindelijk doen zelfs de juryleden mee.
"Wat mooi, Jana," zegt Eugenia. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Jezus, zei ze dat het goed was?
"I am very impressed." Ik kijk Dan aan.
"Why were you so nervous? I don't get it, your technique, it was perfect. Performance, brilliant. I got tears in my eyes, did you know that? Excellent music choice, and the expression on your face was just wonderfull." Zoveel woorden, help, woordenboek?
"Maar het belangrijkste is dat je, zodra de muziek begon, alles om je heen vergat. Je vergat dat wij hier zaten en je vergat dat je stierf van de zenuwen. En dat is wat een goede danser moet doen." Jan glimlachte en knikte me bemoedigend toe.
"I got nothing more to say, but BOOTCAMP!!!!! Ik grijns, voel hoe mijn mondhoeken zich bijna tot achter mijn oren krullen. Ben ik door? Ik ben door!!!! IK BEN VERDOMME DOOR!!!!
Ik loop naar de tafel en neem opgewekt en dankbaar het ticket aan.
"Thank you," fluister ik naar Dan. Hij glimlacht.
"My pleasure."

Reacties: