FanFic.nl

Trip to hell!

42.Mister.

Luid gegil verliet je lippen toen Bill je hardhandig aan je haar naar zich toe trok. Plots voelde je een stekende pijn door je ribben gaan toen Bill je een harde klap toediende. Tranen rolden steeds sneller over je wangen toen Bill je nog een vuistslag recht op je neus gaf. Huilend greep je meteen naar je neus, waar het bloed langzaam aan begon uit te stromen. Maar doordat je neus zo hard aan het bloeden was, lette je even niet meer op Bill. Plots vloog je met een harde klap op de grond toen Bill je een onverwachte slag in je maag gaf. Huilend probeerde je meteen overeind te krabbelen toen je Bill op je zag afkomen. 'Let me go! Don't hurt me!' Gillend probeerde je de hand die Bill om je enkel had heen geslagen van je been te halen. Bill keek je grijnzend aan en kerfde toen zijn nagels in je enkel. Geschreeuw verliet je mond terwijl je hopeloos probeerde om achteruit te kruipen. Plots trok Bill met een harde ruk aan je been waardoor je helemaal over de grond naar hem toe schoof. Meteen duwde Bill je hard tegen de grond waarna hij op je kwam zitten. Hulpeloos probeerde je hem van je af te duwen, maar het enige wat je ermee bereikte was een harde vuistslag in je gezicht. 'Please stop! Bill!' 'You're going to regret this Keisha!' Weer volgde een harde vuistslag in je gezicht. Hysterisch gegil verliet je lippen toen Bill's knokel recht op je oog kwam. 'Let it stop! Please!' Je stem klonk hysterisch toen Bill je nog een ongelooflijk harde vuistslag in je maag gaf. Hulpeloos probeerde je je gezicht te beschermen toen Bill je nog een harde vuistslag recht in je gezicht gaf. Hevig spartelde je met je benen om Bill van je af te duwen en met je armen probeerde je de klappen te dempen. Hysterisch gegil verliet je mond toen de ene vuistslag de andere opvolgde.

'Please don't hurt me anymore!' Je stem brak toen je het zei. Smekend keek je Bill aan, hopend op een beetje medelijden. Maar de blik in Bill's ogen deed je beseffen dat de ellende nog lang niet voorbij was, helemaal niet zelfs. 'Please Bill?' Met rood betraande ogen keek je hem aan. Plots stond Bill op en ging hij naast je staan. Hij liep rustig rond je heen terwijl hij je goed in de gaten hield. 'Keisha, why are you doing this?' Hulpeloos en verward keek je Bill aan die rondjes rond je maakte. 'Why can't you just follow the rules?' Het leek wel alsof Bill triest was, alsof hij het zelf erg vond dat je niet wou luisteren en je daardoor moest straffen. Plots stopte Bill met wandelen en hurkte hij zich neer naast je hoofd. Hij keek je bezorgd aan terwijl hij zacht zijn arm naar je uit stak en een verloren traan weg streek. 'Why do you make it so difficult for me, Keisha?' Verward keek je hem aan terwijl je ademhaling nog steeds heel gejaagd ging. 'I don't want to hurt you. You push me to do this.' Doodsbang keek je Bill aan toen je besefte wat hij bedoelde. Hevig schudde je met je hoofd terwijl tranen met een enorme hoeveelheid over je wangen stroomden. 'I am sorry Keisha. But I have to make sure that you don't ever make that mistake again.' Een ijzige gil verliet je lippen toen Bill je plots vol in je gezicht sloeg.

Hysterisch gegil gemend met hevig gesnik verliet je lippen. Huilend drukte je je knieën dichter tegen je aan terwijl je in jezelf bad dat deze afschuwelijke nachtmerrie zou stoppen. Een verschrikkelijke pijn verspreidde zich in je lichaam toen Bill recht tegen je ruggengraat schopte. 'Please stop!Let it stop!' Maar Bill ging genadeloos door. Je wist niet hoelang hij al bezig was met je te mishandelen. Al had je het gevoel dat hij al uren bezig was. Huilend drukte je je handen op je oren om je eigen hysterische gegil niet meer te moeten aan horen. Waarom kon Bill niet stoppen? Waarom kon hij deze gruwelijke marteling niet laten ophouden? Je was nu toch wel genoeg gestraft geweest. De volgende keer dat je nog zoiets zou doen, zou je eerst twee keer nadenken. Schel gepiep verliet je lippen toen nog een ongelooflijk harde schop je ruggengraat raakte. De pijn die door je lichaam vloeide was afschuwelijk, maar het enige wat je kon doen was hopen dat Bill hier mee zou stoppen.

'Please mister Bill, stop.' Het geluid van je stem was tot op het minimum beperkt. Dit was je laatste hoop, als Bill nu niet zou stoppen zou hij je gewoon dood schoppen. Zwarte vlekken dansten voor je ogen en je had het gevoel dat elke seconde je laatste kon zijn. Het zou niet meer lang duren voor je helemaal de controle over je lichaam zou verliezen. Het was slechts een kwestie van tijd voor je helemaal in zou storten. Plots hield Bill op met je te schoppen en bleef hij roerloos staan. Een gespannen stilte hing de badkamer terwijl af en toe luid gesnik afkomstig van je mond de stilte verbrak. Huilend drukte je je benen dichter tegen je aan, niet wetende wat Bill met je van plan was. De pijn in je lichaam was onmenselijk en het leek wel alsof iemand je levend aan het villen was. De zwarte vlekken voor je ogen werden steeds groter en je ogen begonnen steeds meer weg te draaien in hun kassen. Bill hurkte langzaam voor je neer terwijl hij zacht je kin vast nam en je dwong om hem aan te kijken. 'Look at me.' Zijn stem klonk kalm terwijl de hij de woorden uitsprak. Je probeerde om Bill aan te kijken, maar het lukte niet omdat je ogen steeds verder in hun kassen rolden. 'Why are you doing this to yourself Keisha? Why can't you just follow our rules?' Bill zweeg even maar merkte al snel dat je geen antwoord zou geven. 'You're such a beautiful and sweet girl. I don't want to hurt you. But you push me to do this, Keisha.' Weer zweeg Bill even. 'Please think twice next time before you make such a big mistake, Keisha.' Een luide zucht verliet Bill's lippen terwijl hij zacht over je wang streelde. 'I think you have had enough for this time.' Wat Bill daarna nog had gezegd was je ontglipt. Je hoorde hem nog wel wat mompelen, maar wat precies wist je niet. Door de verschrikkelijke pijn in je lichaam rolden je ogen steeds verder in hun kassen terwijl de vlekken voor je ogen steeds groter werden. Het beeld van Bill die voor je neer geknield zat en je bezorgd aankeek was het laatste wat je nog kon zien voordat je langzaam maar zeker helemaal instortte.

Een verschrikkelijke pijn ging door je lichaam toen je je wou bewegen. Wat gebeurde er?! Verward opende je voorzichtig je ogen, maar zelfs dat ging gepaard met een ongelooflijke pijnscheut. Meteen werd je verwelkomd door de donkere kamer waar je in lag. Je probeerde zacht om je hoofd te draaien zodat je kon kijken waarom je zo'n verschrikkelijke pijn had in je lichaam, maar meteen gleed er weer een pijnscheut door je lichaam. Hulpeloos bleef je stil liggen, hopend dat de pijn snel zou overgaan. Na vijf minuten probeerde je nog een keer om je te bewegen. Een luide gil verliet je lippen toen de ene pijnscheut de andere opvolgde. Een traan gleed over je wang toen je besefte dat bewegen hopeloos was. Je probeerde je te herinneren wat er was gebeurd. Rillingen gleden door je lichaam toen je terug dacht aan de foltering die Bill je had gegeven. Hoe kon hij je dit hebben aangedaan? Had hij dan echt helemaal geen hart? Een korte snik verliet je lippen toen een stekende pijn zich verspreidde in je ruggenmerg. Hard beet je op je lip terwijl je probeerde om je gedachten van de pijn af te leiden. Plots bedacht je je iets, hoe was je hier eigenlijk gekomen? Wie had je naar hier gedragen en je op het bed neergelegd? Want zover je je kon herinneren had je de badkamer niet op eigen houtje verlaten. Zou Bill je dan tot hier hebben gedragen of was het iemand anders? Nu je zo na dacht, je proefde helemaal geen bloed meer op je lippen. Heel voorzichtig wreef je met je hand over je gezicht. En tot je verbazing voelde je geen opgedroogd bloed, wat dus wou zeggen dat iemand je had verzorgd en gewassen. Een kreun kon je niet onderdrukken toen een hevige pijnscheut door je lichaam trok toen je met je hand langs je lichaam heen gleed en ze uiteindelijk terug neerlegde op het bed. En blijkbaar had de persoon je nieuwe kleren aangetrokken want je had niet meer het trainingspak van Bill aan. Je had enkel wat ondergoed en een topje aan. Waarschijnlijk had Bill je, nadat je was flauw gevallen, verzorgd en had hij je nieuwe kleren aangedaan en je vervolgens terug naar je kamer gebracht. Een luide zucht verliet je lippen toen je dacht aan alles wat je hier al had moeten doorstaan. Meteen verliet hevig geschreeuw je lippen toen een afschuwelijke pijnscheut door je borst ging omdat je te hard had ingeademd en daardoor je lichaam een beetje bewoog. Een traan gleed over je wangen toen je besefte dat enkele ribben waarschijnlijk gekneusd waren. Je wou je omdraaien om zo op je zei te gaan liggen, maar dat ging niet omdat je je niet meer kon verroeren van pijn.

'Klootzakken! Ik haat jullie!' Huilend hapte je naar adem toen een pijnscheut door je lichaam ging. Tranen rolden geluidloos over je wangen en hulpeloos sloot je je ogen. Niet alleen omdat dat minder pijn deed, maar ook omdat je gewoon niets anders kon doen. Je moest wel blijven stil liggen. Want anders had je verschrikkelijk veel pijn.
'Mama, papa, red me!'

Een kreet uit nood...Maar nooit werden haar woorden verhoort...Nooit kreeg ze de hulp die ze echt verdiende....

Sorry dat het zo lang duurde! Laten jullie weer een reactie achter alsjeblieft?

Reacties: