FanFic.nl

I wanna be more like you

6. Tales of another broken home

Die avond verteld Jimmy dat hij nieuwe drugs heeft. Deze zijn wat zwaarder dan diegene die ze nu gebruiken.
Tony kan niet wachten om ze te proberen.
Jimmy had gelijk, dit is zo veel beter!
Alles van vanmiddag kan hem niets meer schelen. Het gaat om nu, en nu is geweldig.
Ook Jimmy gebruikt wat van de nieuwe aanwinst.
Wanneer de drugs een beetje uitwerken is Tony nog steeds te ver heen om te beseffen wat er echt gebeurd.
Maar wat er nu gebeurd beseft hij toch echt wel! Of zit dit gewoon allemaal in zijn hoofd?
Jimmy haalt een pistool onder zijn jack vandaan.
Even is Tony bank dat Jimmy op hem gaat schieten. Maar ze zijn toch beste vrienden? Wie schiet er op zijn beste vriend? Maar misschien heeft Tony niet hard genoeg gewerkt? Misschien is dit zijn straf?
Allerlei vragen tollen door zijn hoofd.
Jimmy zet het pistool tegen zijn eigen hoofd. Even wacht hij.
Tony is zo erg verstijfd van angst dat hij niets kan doen.
Dan haalt Jimmy de trekker over. Er klinkt een oorverdovende knal. Het startsein voor het lichaam van Tony dat het weer in beweging moet komen.
Jimmy laat het pistool uit zijn had vallen.
Even blijft hij nog staan, maar al snel zakt hij in elkaar.
Tony schiet naar hem toe en vangt zijn vriend net op tijd op voordat hij de grond raakt.
“Jimmy! Wat heb je gedaan? Waarom heb je het gedaan?”� Vraagt hij. De tranen stromen over zijn wangen.
Maar het levenloze lichaam reageert niet.
Even hoopt Tony dat dit allemaal een slechte grap is. Maar helaas is dat niet zo.
Het komt ook allemaal door die drugs! Als ze geen drugs hadden gehad kon Tony sneller reageren, dan had Jimmy nog geleefd.
Als ze geen drugs hadden gehad woonde Tony nog thuis bij zijn moeder. En niet hier in één of ander leegstaand pand. Jimmy had dan ook nog thuis gewoond.
Ze hadden elkaar dan elke dag op school gezien. En niet elke dag dealen.
Hij moet stoppen met de drugs! Het maakt alles alleen maar slechter. Nou, niet voor dat moment, maar wel daarna.
Hij besluit terug te gaan naar huis. Zijn ma zal vast wel woest zijn. En hij heeft waarschijnlijk straf voor de rest van zijn leven. Maar alles is beter dan hier zitten met het lichaam van en dode vriend.
Zo snel als hij kan, en de auto toelaat, rijdt hij terug naar huis. Met Jimmy op de achterbank.
De terugweg duurt voor Tony’s gevoel veel te lang. Had hij ergens een afslag gemist? Waarom duurt het zo lang?
Maar eindelijk ziet hij bekende gebouwen.
Hij rijdt rechtstreeks naar huis.
Eenmaal daar rent hij naar de voordoor en nog voordat hij de deur open heeft gedaan, staat zijn moeder al in de deuropening.
“Tony! Wat ben ik blij dat je terug bent.”� Zegt ze. Ze omhelst hem stevig, hij doet hetzelfde. Zo blijven ze heel lang staan.
“Waar heb je al die tijd gezeten? Ik heb me echt zorgen gemaakt.”� Zegt ze.
“Geloof me, je wilt niet weten waar ik waas. En ik heb er echt heel veel spijt van. Gelukkig heeft Jimmy me laten inzien dat ik fout bezig was.”� Zegt Tony.
“Kom maar mee naar binnen. Dan hoor ik graag het hele verhaal van je.”� Zegt ze.
“Binnen ploft Tony op de bank. Zijn moeder zet een grote mok thee voor hen beiden neer en gaat naast hem zitten.
Tony vertelt haar alles. Van het feest tot het dealen op de laatste dag. Echt alles. Ook van de plotselinge actie van Jimmy die zichzelf neerschoot.
Ze luistert aandachtig en onder breekt hem niet. Ze weet dat wanneer ze dat wel doet, hij stukken over zou gaan slaan om sneller het verhaal af te maken.
Ze schrok wel van wat haar zoon mee had gemaakt. Maar ze weet wie en wat de aanstichter was. Toch had ze wel een beetje gehoopt dat haar zoon wat steviger in zijn schoenen stond.
“Nu ben je zeer heel erg boos op me?”� Vraagt Tony wanneer hij uitgepraat is.
“Nee, helemaal niet. Ik ben wel geschrokken, maar zeker niet boos. Ik denk dat je zelf al hebt geleerd dat drugs niet goed voor je zijn, dus dat hoef ik niet nog eens te zeggen. Tony, ik ben echt heel erg blij dat je naar huis bent gekomen en niet in je eentje in een of ander verlaten steegje zit. En ik vind het ook heel goed van je dat je alles eerlijk hebt verteld.”� Zegt ze. Tony kan niet ontkennen dat het echt een opluchting voor hem was nu hij alles had vertelt.
“Maar ik heb wel een vraagje. Waar is Jimmy nu?”� Vraagt zijn moeder.
“Dat gaat heel goor klinken. Maar ik heb hem meegenomen. Hij had toch het recht op een normale begrafenis of iets dergelijks.”� Zegt Tony.
Op dat moment gaat de telefoon.
“Daar zal je James weer hebben.”� Zegt ze.
James is de vader van Tony. Maar omdat Tony hem eigenlijk al niet meer heeft gezien sinds zijn vijfde noemt hij hem ook bij zijn voornaam.
“Ja, hij is net terug. Gelukkig.”� Hoort hij zijn moeder zeggen.
“Oké, wanneer? Dan al? Vind je dat niet te snel? Oké. En heb je ook een straat? We komen eraan.”� Zegt ze. Tony snapt niets van het halve telefoongesprek.
Hij gaat naar de auto. Wanneer hij op de achterbank kijkt is Jimmy verdwenen!
Hij wist zeker dat hij hem mee had genomen.
Hoewel? Hoe zeker was hij daarvan? Hij stond toen nog stijf van de drugs. Wie weet zat het wel tussen zijn oren? Misschien ligt Jimmy daar nu nog?
Wie weet zat de hele reis in zijn hoofd? Nee, dat kan niet. Anders had zijn moeder niet zo gereageerd toen hij thuis kwam.
“Tony? Lieverd? Wat is er? Je bent zo ver in gedachten verzonken. Hoorde je wel wat ik zei?”� Vraagt zijn moeder.
“Huh? Wat? Sorry.”� Zegt Tony.
“Geeft niet. James belde net, maar dat had je wel door geloof ik. Hij vroeg of we straks even langs kunnen komen.”� Zegt ze.
“Waarom zou hij dat willen”� Vraagt Tony.
“Hij heeft je al zo lang niet meer gezien. We kunnen toch wel eventjes langs gaan? Hij was ook bezorgd om je.”�
“Waarom zou hij bezorgd om me zijn? Ik ken hem amper.”� Zegt Tony boos.
“Het is wel je vader.”�
“Ik heb geen vader!”� Schreeuwt Tony. Stampvoetend verdwijnt hij de kamer uit.

Reacties: