Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Unexpected Friendship » 60. Who Wounded Them? (Part III: Action!)
Unexpected Friendship
60. Who Wounded Them? (Part III: Action!)
Mateusz' P.O.V.
Een paar maanden gingen voorbij en gelukkig was niemand aangevallen. Dus ik liep rustig op deze vrijdagmorgen tijdens een tussenuur door de gang. Het was altijd zo rustig op deze gang wanneer er les was, want de lessen waren al meer dan tien minuten geleden begonnen. Dus ik was diep in gedachte toen opeens iemand tegen mij aan rende en op de grond viel. "O sorry..." Zei degene die op de grond lag. Ik keek naar beneden en ik was een beetje verward. Ik keek blijkbaar ook raar, want degene die op de grond lag, Leona, moest grinniken. Waarna ik besefte dat haar maar eens omhoog kon helpen. Dus ik stak m'n hand uit en zei: "Hé kleintje." En ik trok haar omhoog, terwijl ze zacht vloekte. Leona kon er niet tegen als iemand haar kleintje noemt. De tweeling was ermee begonnen en sindsdien noemt de rest van het vlan-groepje haar ook zo. "Hoe zit het met de volgende stap van het vlan?" Vroeg ze opeens. Ik keek snel om me heen en fluisterde zacht: "De volgende stap wordt tijdens Halloween in werking gezet. Jij en Fred moeten afleiding creëren, terwijl de rest van ons het eten van Norks vergiftigen." "Wacht eens even! Waarom ik en Fred? Waarom kan George het niet doen in plaats van mij?" Protesteerde Leona, waarna ik moest lachen en antwoordde: "Jij en Fred weten meestal iedereen af te leiden. Beter dan wanneer de tweeling samen werkt. Ik weet niet hoe jullie het doen, maar jullie flikken het elke keer weer." Door mijn antwoord kon ze haar grijns niet onderdrukken. Maar opeens realiseerde ze zich dat ze superlaat was voor de les van Banning en vertrok ze met de noorderwind, na snel afscheid te hebben genomen. Waarna ik rustig door kon wandelen. Dus verzonk weer diep in gedachte: 'Hmm, zal ik dan toch maar gaan zitten in een vensterbank zoals Monika altijd doet?' Na die vraag stopte ik met wandelen. En ging ik zitten in de dichtstbijzijnde vensterbank waar ik weer verder dacht en naar buiten keek. Inmiddels waren we er achter gekomen dat de gehele familie Beaulangarde tot Huffelpuf behoorde, maar we wisten nog steeds niet wat Stella of Cas met hun te maken hadden. 'Wacht eens even Stella zit ook bij Huffelpuf, maar natuurlijk. Wij zijn vergeten om onze belangrijkste getuigen te spreken, Stella en Cas. Misschien is een van hun familie van de Beaulangarde familie. Hoe konden we dat nou over het hoofd zien. Faal Mateusz.' Ik zuchtte. 'Hoe kon ik dat over het hoofd zien?' Vroeg ik aan mezelf in gedachte. Maar hoelanger ik er over nadacht, hoe duidelijker het antwoord werd. 'Ga Cas en Stella ondervragen.'
Later op die dag ging ik samen met Lars en Denny Cas zoeken. En we vonden hem vrijwel meteen in de gezamelijke leerlingenkamer van Ravenklauw. "Cas, kunnen we je even spreken?" Vroeg ik zo serieus mogelijk. "Waarover?" Antwoordde hij. "Ik weet dat het een beetje laat is, maar wat weet jij nog van je aanval?" Vroeg ik terwijl Denny een stuk perkament pakte en zijn inkt doopte in het potje inkt dat Lars vast had. "Ik weet niet of ik dat aan jullie kan vertellen." Antwoordde Cas achterdochtig. "Je kunt ons vertrouwen. Wij willen achter de waarheid komen en daders pakken." Zei Lars heel overtuigend, want het leek dat Cas iets ging zeggen: "Oké, dit is wat ik me herinner: Het was zaterdag ochtend en opeens vloog er een vogel-briefje naar mij toe. Ik opende het en er stond:
Kom naar het Zwarte Meer.
Alleen!
Waarna het briefje opeens uit mijn hand vloog en verbrande tot een hoopje as. Ik vond het verdacht, maar toch ik wou weten wie er met mij wou praten. Dus ik ging naar het Zwarte Meer waar ik een paar minuten stond te wachten totdat opeens..." Cas zweeg. "Opeens wat?" Vroegen we alle drie gezamenlijk. "Nou..." Cas slikte. "Toen werd ik opeens geslagen door een steen op mijn kop en het eerstvolgende wat ik me herinner is dat iemand, schijnbaar Vilder me naar de ziekenzaal had gebracht waar de zuster me beter had gemaakt en daarna kwam Yvonne. Weten jullie zo genoeg?" "Ja, alleen een vraagje nog." Zei Denny. "Wat dan?" Antwoordde Cas. "Ken jij iemand met de achternaam Beaulangarde?" Vroeg Lars. "Zo heet de schrijver van de Cyclus van de Maan boekenserie toch?" Antwoordde Cas verbaasd. "Dat klopt." Antwoordde ik. "Behalve hem ken ik niemand die zo heet." Antwoordde Cas. "Oké, dan weten we genoeg, dank je Cas." Zei ik. "Graag gedaan." Zei Cas waarna hij wegliep de afdeling uit. "Oké, Beaulangarde heeft dus niets met Cas te maken, maar misschien wel met Stella." Zei Denny. "Kom, laten we het haar vragen." Zei Lars. "Ik waarschuw je wel, volgens Monika is Stella superirritant." Zei ik lachend.
We liepen naar de Grote Zaal waar we hopelijk Stella tegen zouden komen. En zoals we vanaf een afstand al konden horen, was Stella inderdaad in de Grote Zaal. We liepen naar de Huffelpuf-tafel waar we Stella samen met Carlo aantroffen. "Stella, zouden we even met je kunnen spreken?" Vroeg ik zo vriendelijk mogelijk. "Ja, natuurlijk waarover?" Antwoordde ze. "Nou... Wij onderzoeken de aanvallen op Cas en op jouw. Dus is onze vraag: Herinner je je nog iets van je aanval?" Vroeg Denny heel direct. Stella was opvallend stil, maar zei: "Dat weer? Oké ik zal het vertellen." Stella zuchtte. "Ik stond op die maandagochtend en ik maakte me klaar voor de les. Daarna ging ik naar de Grote Zaal en daar kreeg ik een briefje dat naar me toe vloog dat me vroeg of ik alleen naar de gang bij de bieb wou komen. Dus ik ging daar naartoe, want ik was nieuwsgierig. Toen ik daar kwam, moest ik een paar minuten wachten. En toen kreeg ik opeens hele erge hoofdpijn en vanaf dan tot in de ziekenzaal herinner ik me niets meer." Concludeerde ze. "Raar." Was het commentaar van Denny. "Ja, ik weet." Zei ze. "Nog een vraagje: Ken jij iemand die Beaulangarde heet?" Vroeg ik. "Kennen? Mijn halve familie heet zo." Antwoordde ze. We waren met stomheid geslagen. "Wat?!" Was onze gezamelijke reactie. "Ben jij een Beaulangarde?" Vroeg Lars. "Ja, half, want mijn moeder heet zo met de achternaam, maar mijn vader heet dus Knielang." Antwoordde ze. "Hoe heten jouw oma en opa?" Vroeg ik. "John en Mary Beaulangarde." Antwoordde ze. "Heet jouw moeder dan toevallig Olivia?" Vroeg Lars. "Ja, en mijn vader heet Vincent Knielang. Maar hoe weet jij hoe mijn moeder heet?" Vroeg ze. "Omdat we fan zijn van je opa, maar wisten alleen dat een zus heeft genaamd Lotte en een dochter genaamd Olivia." Antwoordde Denny enthousiast. "Oké..." Zei ze op een Stella-achtige manier. Waarna ze wegliep. "Wacht Stella! Is dit van jouw?" Vroeg ik snel. "Ja, maar het is kapot dus ik heb er niets meer aan. Toedeloe." We bleven alle drie stom verbaasd achter. "Wat een raar kind." Zei Denny. Waarmee Lars en ik het stilzwijgend eens waren. 'Nu was dus het Beaulangarde-raadsel opgelost, maar we weten nog steeds niet wie de dader is, behalve dat het de zelfde persoon is.' Ik zuchtte. "Nou weten we nog steeds niet we hen heeft aangevallen." Zei ik geërgerd. "We komen er wel achter." Zei Lars vol zelfvertrouwen. "Ik hoop dat je gelijk hebt, Lars. Ik hoop dat je gelijk hebt." Zei ik teleurgesteld. "We weten in ieder geval dat Stella een Beaulangarde is." Zei Denny. "Over hen gesproken hoe ver ben je met de CM-serie?" Vroeg ik nieuwsgierig. "Nou... Ik ben klaar. Ik heb alle 7 delen uitgelezen. Maar er was niets vergelijkbaars met de aanvallen op Cas en Stella." Antwoordde Denny. "Oké dan sluiten we het Beaulangarde-verhaal maar af voor nu." Zei ik beslissend.
Het was maandagavond en dat betekende dus Halloween. Lars, Denny en ik gingen in de Grote Zaal zitten die prachtig versierd was. "Weten we wel zeker dat Vilder en mw. Norks niet in hun kantoortje zullen zijn vanavond?" Vroeg Lars. "O'nee daar had ik nog niet aangedacht." Zei ik verbaasd. "Kijk dan even of ze op het podium zitten." Zei Denny opmerkzaam. Ik keek naar het podium waar ik Vilder en mw. Norks zag zitten en haalde opgelucht adem. 'Gelukkig, dan gaat het Vlan door.' Dacht ik in mezelf. Waarna ik seinde naar Fred dat stap 4 kon beginnen. Ik zag dat Fred Leona schopte zodat zij wist dat de afleiding kon beginnen. Waarna Leona dus opstond, iets wat vrijwel meteen aandacht trok terwijl ze naar Xavier keek. We hadden Xavier ook aan ons Vlan-groepje toegevoegd, omdat hij zoveel met Leona omging. Daarna stond hij ook op en fluisterde iets naar Leona. Waarna ze knikte en naar hem grijnsde. Ze begonnen richting Sneep te lopen, gevolgd door Fred. En dat was onze que dus glipte George en ik zo snel mogelijk de Grote Zaal uit. En het laatste wat we hoorden was: "Wemel, Plank, Stokbroeks, ga terug naar jullie plaatsen." We moesten snel zijn, want ze kunnen de Grote Zaal niet eeuwig afleiden. George pakte een flesje onder zijn gewaad vandaan en deed hetzelfde terwijl wij naar het kantoor van Vilder liepen. Apart zijn deze twee flesjes onschuldig, maar samen vormen ze het ultieme helaas tijdelijke kattengif. Aangekomen bij Vilder's kantoortje, begon het feest. "Alohamora!" Fluisterde George en ik duwde voorzichtig de deur open en zocht het voer van mw. Norks terwijl George me volgde. Ik gaf mijn flesje aan George die nog een derde iets groter flesje onder gewaad vandaan toverde waarin hij de twee flesjes mengde terwijl ik een miniscuul gaatje toverde in zak met kattenbrokjes. Ik pakte mijn mini trechtertje en plaatste die in de kattenzak waarna George het goedje in de zak goot. Zodra alles de zak in was gestroomd, ruimde ik de trechter op en George de flesjes. We vertrokken uit het kantoortje en toverde de deur weer op slot. En we rende zo snel als we konden terug naar de Grote Zaal. Waar we weer terug naar binnen glipte om net nog de finale te zien; een boze Sneep die achter Leona, Xavier en Fred aanrende vergezeld door professor Anderling die furieus was. Lars en Denny vertelde mij en George wat er zojuist gebeurt was in geuren en kleuren. De rest van avond verliep soepeltjes en was reuze gezellig. Alleen was jammer dat Leona, Fred en Xavier er niet waren. Het werd al laat dus besloten Lars, Denny en ik naar de slaapvertrekken te gaan om te slapen. Wat we ook deden zodra we op onze bedden lagen.
Reacties:
gaaf hoofdstuk
één ding (ik heb het nog niet helemaal gevolgd)
wat is het Vlan ookal weer?
leuk, snel verder
ben benieuwd wat er gebeurt met leona, fred en xavier.
leuk stukje
en serieus een briefje op de pc
en Ezzlot: hij stond niet op hij was nog wakkersuper leuk stukje
nu is yvonne
Snel verder!