FanFic.nl

Clash of the twins

Hoofdstuk 2

Fred en George klommen door het portret. Een luid geroezemoes klonk door de kamer, de jongens keken elkaar verbaasd aan. George had een doos met nieuwe braakballen in zijn handen en de jongens hadden verwacht dat iedereen meteen zijn voorraad zou willen ophalen, maar niemand scheen hen op te merken. “He Marcel”� fluisterde George. “Wat gebeurd er?”�
“nou, iedereen is enthousiast over die dreuzelband van Hermelien.”� Hij haalde wat onbeholpen zijn schouders op. Georges wenkbrauwen verdwenen onder zijn haarlijn en hij draaide zich om naar Fred. Die haalde zijn schouders op en riep “De lading braakballen is er!”� Er kwam niet zoveel reactie als de tweeling verwacht had. Slechts enkelen kwamen naar hen toe en al snel zaten ze alleen met hun doos braakballen. Ze waren deze afwezigheid van aandacht niet gewend en keken op toen er een plotse stilte in de kamer viel. Hermelien was naar beneden gekomen met enkele dreuzelfoto’s. “Dit is de drummer Gustav”� zei ze, blij met alle aandacht. Georges wenkbrauwen trokken nog verder op dan voorheen. “What the..”� fluisterde hij verbluft. Ook Fred staarde Hermelien verbijsterd aan terwijl ze de volgende foto begon door te geven, onder de woorden. “Georg de bassist.”�
“Georg is dat de Duitse versie van George?”� vroeg Katja. Tot de tweelings grote verbazing was ze ook oprecht geïnteresseerd in wat Hermelien zou antwoorden. “Dat denk ik wel ja”� antwoordde Hermelien bedenkelijk. Weer kreeg de tweeling een klap in het gezicht toen, bij het noemen van Georges naam, nog steeds niet omgekeken werd. “Wel heb je ooit”� fluisterde Fred nu ook. Dit is de gitarist Tom..”� Ze gaf een foto aan Angelique, die meteen een gilletje slaakte. Hermelien grijnsde breed toen Angelique ademloos naar de foto staarde. “Hemeltje,dat is de knapste dreuzel die ik ooit gezien heb!”� Veel gelijkaardige reacties volgden bij het rondgaan van de foto. “En dit is de zanger Bill, hij is ook meteen Toms tweelingbroer”� voegde ze er knipogend aan toe. Fred en George lieten tegelijk hun onderkaak naar beneden vallen. Het drong niet meer tot hen door hoe gereageerd werd op de foto van Bill. “Bill en Tom”� zei een meisje, dat de gebroeders Wemel nog nooit gezien hadden. Hermelien knikte. “Bill en Tom Kaulitz.”�
“Kaulitz”� herhaalde Katja, met Bills foto in haar handen. Fred deed alsof hij braakneigingen kreeg, maar niemand reageerde. Of dit nu kwam door de toenemende belangstellingvoor de Kaulitz-tweeling, of door het feit dat Fred met braakballen op zijn schoot zat, was hem niet duidelijk. Althans dat hoopte hij. “Binnenkort mogen we stemmen, als er het meeste ‘Tokio hotel-stemmen’ zijn, overweegt Perkamentus het misschien.”� Zei Hermelien enthousiast. “Ja hoor”� draaide George met zijn ogen, “en als we met zijn allen op een schreeuwkoor van oude meerminnen stemmen, overweegt hij het misschien ook.”� maar geen enkel meisje keek op. De interesse bij de jongens nam echter af door de reactie van de meisjes en dit bracht de Wemels op een idee. “psst Leo”� Zei Fred en de jongen met de dreadlocks kwam hem tegemoet. “Zint die ‘Tokio hotel’ jou?”�
“voor geen meter!”� De jongens grijnsde. “Als iedere jongen op de witte wieven stemt, raken die jongens nooit aan genoeg stemmen, zeker niet als dreuzels.”� Zei George, waarop ook Leo grijnsde en terug de leerlingenkamer in sloop, op naar de volgende. Fred en George keken elkaar tevreden aan, geen enkele tweeling beter dan deze. Ze brachten nog een paar jongens op de hoogte van hun plan en waren wel zeker dat het snel de rest zou bereiken. Zowat elke jongen van Griffoendor zou nu op de ‘witte wieven' stemmen.
“Dat is ongeveer gelijk verdeeld”� zei Leo de dag daarna, terwijl de drie jongens op weg waren naar hun eerste les van het jaar, Gedaanteverwisseling. Fred gniffelde geheimzinnig. “Wat?”�
“Mijn beste vriend, denk je niet dat we daar al aan gedacht hebben?”� zei George tegen Leo. Die trok zijn wenkbrauwen op. “Hoezo?”�
“De meisjes willen écht die band hier, dus sporen ze ook anderen aan, huffelpuffers, ravenklauwers, dat zal niet lang meer duren!”� zei Fred nu.
“Dus moeten we ook de jongens daar van het gevaar overtuigen.”� Vulde George grijnzend aan.
“ohh”� De lange tweeling keek hun beste vriend afwachtend aan, wetende welke vraag nu automatisch moet volgen. “Dat is weer ongeveer gelijk.”�
“Heel slim, Leo!”�
“Zwadderich krijgen ze nooit zover om op dreuzels te stemmen, maar er zullen er wel op de witte wieven stemmen.”� Leo sperde zijn ogen open “fantastisch!”�
“We know!”� antwoordden de jongens te gelijk. “Onderhandelen met Zwadderich zit er echter niet in, maar..”�
“we kunnen proberen de stemmen van de meisjes ongeldig te maken, weet je nog?”�
“hoe ga je dat dan doen?”�
“watch and learn.”�
“maar eerst moet je nog wachten, want de koker staat er nog niet.”� De jongens liepen vrolijk het lokaal in, maar Leo was iet wat in de war. Dit was ook normaal gezien het niet bij te houden geratel van de tweeling, waarmee hij zo goed bevriend was.

Reacties: