FanFic.nl

Bite [Vamps]

Win and lose [55]

Ik weet niet wat dat net met Julia was, maar het was eng. Plots hing ze in de lucht, en konden wij niets meer. En nu is ze zo sterk. En heeft ze paarse ogen!
Ze is aan het vechten met Demitri, maar verstomt als ze hoort wat ik ook hoor. Gebonk, geritsel van bladen en zacht gevloek. Nee!
Mijn hoofd schiet meteen in de richting van de struiken, waardoor ook wij gekropen zijn. Mijn tweelingbroer hobbelt onze richting uit.
'Julia!' roept hij, Demitri kijkt om, 'Tom, je moet weg hier!' roept zij. En plots gaat alles in stroomversnelling, Demitri stormt op mijn onoplettende broertje af, Julia werpt zich op Demitri's rug.
Mitch krijgt al één van de motors in gang, draait aan de koppelingen en laat hem weer stilvallen. In snelle gebaren legt hij me uit hoe ik dat zelf moet doen, maar het dringt niet tot me door. Mijn binnenste is één ijspegel, want ik voel Toms angst. Hij was bijna doodgebeten.
'Bill, hey, aarde voor Bill?' Een hand voor mijn gezichtsveld, een andere rammelt mijn schouders heen en weer. Ik knipper drie keer snel achter elkaar en scan dan de situatie. Julia houdt Demitri in een wurggreep tegen de grond, Tom probeert te rennen in onze richting maar kan niet sneller dan een slakkengangetje, Stefano en Huyen worstelen op de grond en de twee bitches zijn verdwenen in het bos.
Ik morrel wat aan de motor voor me, probeer hem in gang te krijgen. Mitch schreeuwt me instructies, die ik weer maar half opvang. Maar uiteindelijk lukt het me toch, een ronkend geluid verlaat het gevaarte onder mijn handen.
En dan wordt het allemaal nog moeilijker, een meisje hangt uit het raam en vraagt met opgetrokken wenkbrauw: 'Wat is hier nu aan de hand?'
Mitch kijkt snel omhoog, waaruit ik afleidt dat het zijn vriendinnetje Ster is, het nichtje van het vampierengebroed.
'Blijf daar!' schreeuwt Demitri, 'Kom snel naar hier!' smeekt Mitch. Haar hoofd verdwijnt, het raam slaat toe. Ik kan er niet uit opmaken of ze nu komt of dat ze daar blijft, maar het maakt al niet uit. Mitch heeft de derde motor al aan de praat gekregen, dus we zouden hier weg moeten kunnen.
'Kan ik helpen?' vraagt Tom, een pijnlijke grimas siert zijn gezicht.
'Tom, idioot,' sis ik en sla hem tegen zijn schouder. Meteen slaat hij zijn armen om zijn buik en jammert. Oh, dit was niet de bedoeling! Ik wil hem geen pijn doen.
Ik wrijf voorzichtig over zijn goede arm en vraag of het gaat. Hij knikt zachtjes.
'Godverdomme, wat nu.' gromt Mitch en kijkt met zijn handen in het haar om zich heen. Als Ster besluit naar beneden te komen, is er één persoon te veel. Maar ik denk dat hij haar ook niet kan achterlaten. Rennen is zelfs voor vampieren te gevaarlijk, en dan vooral voor Julia, want zij is de enige die ní­et dood mag gaan.
Ik hoor voetstappen, zie haar stapje voor stapje mijn beeld binnendringen. Mitch schiet om me heen, springt tegen haar op en trekt haar mee omver. Op de grond kruipt hij verder, trekt haar stukje bij beetje dichter naar hier.
'Het is gevaarlijk, dus wees op je hoede!' fluistert hij haar toe als ze bij ons staan, ik help hen beiden overeind te gaan staan.
'Bill, maar dit is niet de perfecte moment om kennis te maken, lijkt me.' Ik laat haar hand los en help Tom op de motor. We moeten hier snel weg zijn!
'Ster.' zegt ze glimlachend, bindt haar haren samen met een elastiekje en houdt haar hoofd schuin. 'Bill, zei je toch? Bill Kí¡ulitz?'
Ik knik, maar een glimlach komt er niet. Plots ben ik me bewust van wat er allemaal gaande is, en paniek slingert zich als een lasso om mijn keel.
Geen.
Adem.
Oké, toch wel adem. Ik wurm me voor Tom op de motor, klem mijn vingers om de koppelingen en draai er aan. Ronkend zet het ding zich in beweging, maar ik val een meter verder al stil.
'Huyen, hier. Haal Nancy in het bos.' roept Mitch, duwt een motor vooruit en springt zelf op een ander exemplaar.
'Ster, ik kan je niet achterlaten, maar ik moet mijn zus redden.' Zijn stem klinkt triest, somber.
'Je zus? Wie?' vraagt ze nieuwsgierig en kijkt om zich heen. Dan ziet ze Julia, die rechtstaat en in twee seconde bij ons staat.
'Ja, zij. Sorry, ik sms je het adres! Kom zo snel mogelijk!' En Julia kruipt achterop. Zand vliegt in klompen omhoog als hij wegscheurt, ik volg zijn voorbeeld op iets trager tempo.
De wind slaat in mijn gezicht en trekt mijn haren naar achter, tranen vormen zich in mijn ogen en in mijn buik kronkelt angst, maar adrenaline krijgt de bovenhand.
Hup het bos uit, over de geasfalteerde weg. Nancy is ondertussen blijkbaar gevonden, want met haar armen om Huyen heengeslagen zit ze achterop het rode vehicuul.
Ik volg Huyen maar, slinger me door bochten om hem bij te kunnen houden en probeer steeds sneller te gaan. Dit gevoel is zo verslavend! Als dit alles voorbij is, koop ik me er ook eentje. Maar dan een nieuwe, eentje die sneller kan en die elke kleine beweging van mijn handen nauwkeurig opvolgt.
We draaien in de straat van ons huisje, maar dan zie ik onder de schijnsels van de lantaarnpalen plots vliegensvlugge, zwarte vlekken. Wapperende mantels, geniepige lachjes.
Uit angst rem ik, ik slip over het gras en kom tot stilstand op nauwelijsk een meter van de muur. Mijn hart klopt als een bezetene, en niet alleen omdat ik net de dood in de ogen heb gekeken. Dat doe ik nu nog steeds.
Tom schuift van de motor af, zijn gezicht ziet lijkbleek.
'Pas op, Tom!' roept Huyen.
Plots lijkt het weer te zijn zoals toen Julia eng deed, alsof de wereld plots vertraagt, maar dat is het niet. Ik zie Demitri aan komen lopen, en ik zie Tom struikelen. Uit impuls spring ik recht, de motor schiet naar voren en tackelt hem.
'Change of plans.' grijnst hij en kijkt me aan. Zijn ogen zijn bloedrood, ik zie mijn weerspiegeling heel eventjes, dan staat hij vlak voor me. Ik probeer hem nog van me af te duwen, gil en spartel, Tom gromt en vloekt en probeert recht te staan.
En dan: een scheurend geluid. Twee scherpe dingen wroeten in het vlees van mijn hals, ik voel mijn hele lichaam trillen en opspannen.
Een laatste gil, mijn beeld wordt zwart, en al wat ik hoor, is het slurpende geluid van mijn bloed dat opgezogen wordt.

Reacties: