FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*13*

Bill
Een voor een dringen de letters mijn hoofd binnen, maar mijn hersenen slagen er niet in om me de beelden te laten zien die de woorden omschrijven. Het gelach breekt door mijn concentratie en het liefst van alles zou ik nu gewoon overboord willen springen. Vanuit mijn ooghoek kijk ik ze aan.
Hoe kon hij dit nu doen?! Hij had me beloofd dat de laatste duik van mijn cursus speciaal zou worden, en nu heeft hij Sapphire meegenomen! Noemt hij dit speciaal?!
De duiken waren de enige momenten die ik nog met Tom alleen had, en nu komt hij zelfs die momenten verstoren! Waarom heeft Tom hem in hemelsnaam meegenomen?! Hij weet dat ik Sapphire niet mag!
Boos klap ik mijn boek dicht en staar voor me uit.
“Bill, maak je je klaar?”� Ik kijk op en knik.
Ik neem de duikbril, zwemvliezen en loodgordel die klaarliggenen ga dan weer zitten om ze aan te doen. Ik zie dat Sapphire tegenover me gaat zitten en precies hetzelfde doet.
Wat?! Gaat hij zelfs mee duiken?! Daar gaat mijn leuke duiktrip.
Teleurgesteld zucht ik en trek mijn loodgordel aan. Tom helpt me met mijn trimvest en gooit er dan twee in het water. De trimvesten worden gevolgd door Sapphire en als hij zijn trimvest aan heeft, helpt Tom me recht en spring ik ook in het water dat verassend koud aanvoelt.
Als laatste springt ook Tom en in het water na gecheckt te hebben of iedereen oke is, dalen we af. Tom lijkt even te twijfelen, maar neemt dan toch mijn hand vast, net zoals bij al onze duiken. Ik zie dat hij zijn andere hand nog vrij heeft en grijns stieken naar Sapphire, mijn hand neemt hij tenminste wel vast.
Zodra we beginnen met zwemmen, krij ik het warmer en ik probeer van de duik te genieten door Sapphire te negeren. We zwemmen on een enorme rots heen en het uitzicht maakt me sprakeloos. Oke, niet dat ik onder water iets kan zeggen, maar dit is echt, prachtig!!
Ik weet dat de Great Barrier Reef DE duikplaats is, maar dat het ZO mooi zou zijn, had ik me nooit durven voorstellen. De kleren zijn zo helder, het water bijna onzichtbaar. De felle kleuren van de tientalle vissen vallen amper op tussen de prachtige riffen, dat de vissen lijken te verdwijnen af en toe.
Een kietelend gevoel laat me even wegkijken van het prachtige schouwspel. Enkele gele, kleine visje zwemmen langs mijn armen en benen en zorgen voor het kriebelende gevoel. Lachend kijk ik naar onder terwijl ik samen met Tom over het rif heen zwem.
Wanneer we weer om een rots heen zwemmen, krij ik even de kans om te bekome, van het prachtige beeld dat ik net gezien heb. In heel mijn leven zag ik geen mooier natuurverschijnsel dan dit. Ik mag straks zeker niet vergeten vergeten om Tom dood te knuffelen en te bedanken omdat hij me hiereen heeft gebracht.
Ik kijk even om me heen en merk dat we maar met tweeën zijn. Waar zou Sapphire heen zijn? Misschien raakte hij in paniek ofzo terwijl ik de vissen aan het aanstaren was. Ochja, wat kan mij het ook schelen? Nu zijn Tom en ik tenminste alleen.
Hand in hand zwemmen we verder. Tom trekt me mee naar een andere rots die, voor zover ik kan zien, heel erg ver doorloopt, dus ik verwacht niet dat we er omheen zullen zwemmen.
We zwemmen ongeveer twintig meters langs de wand af en ineens doet Tom teken dat ik me aan de rots vast moet houden. Een duiker komt op ons afzwemmen en wanneer hij dicht genoeg is, kan ik zien dat het Sapphire is. Mag hij zomaar alleen rondzwemmen?! Ik bedoel, niet dat ik niet samen met Tom wil rondzwemmen in deze prachtige wereld, maar toch. Voelt hij zich zoveel beter dan mij dat hij liever alleen rondzwemt dan in mijn buurt te moeten zijn?
Ik zie Tom hem vragen ofa lees in orde is, maar snap niet waarom hij erna nog twee vingers opsteekt.
Ook Sapphire steekt nog twee vingers op na het gewoonlijke gebaar te hebben gegeven.
Ik kijk Tom even vragend aan, en als ik wer naar Sapphire kijk, zie ik hem weer wegzwemmen. Oke, dan. Kwam hij gewoon even laten weten dat alles in orde is? Ik had het liever niet geweten eigenlijk.
Ik hoor een raar gepiep en geklik en kijk in de richting van het geluid. Ik moet even een paar keer met mijn ogen knipperen, maar kan dan nog steeds mijn ogen niet geloven.
Het is niet het feit dat het Sapphire is die op ons af komt zwemmen, maar het is zijn gezelschap. Nee, het is niet Ruby, niet mijn zusje of mijn ouders en ook niet de koning. Nee, voor ik het goed en wel besef, ben ook ik in het gezelschap van twee dolfijnen.
Vol verwondering kijk ik Tom aan. Hij knikt om me aan te moedigen en, hoewel het niet mag bij duiken, houd ik even mijn adem in.
Langzaam en twijfelend reik ik mijn trillende arm uit. Mijn dem stokt even in mijn keel als mijn vingertoppen de gladde, grijze huid raken. Ik kijk Tom aan en zie dat hij de andere dolfijn aan het strelen is. Ik volg zijn voorbeeld en laat mijn vingers over de flank van van het twee meter lange dier glijden. Nog steeds kan ik niet geloven dat dit werkelijkheid is, dit is zo, geweldig!
Tom neemt de rugvin van de dolfijn vast en gebaart me dat ik hetzelfde moet doen. Mijn trillende vingers sluit ik om het harde kraakbeen van de rugvin en met enkele krachtige slagen gaat het dier, samen met mij, er in volle vaart vandoor.
Ik moet mijn best doen om te blijven ademen, door de kick vergeet ik het gewoon. Als ik even achterom kijk, zie ik dat Tom me volgt op de andere dolfijn. Uit puur genot sluit ik mijn ogen en besef nu pas dat dit een uniek moment is. Ik zal dit waarschijnlijknooit meer meemaken, dus geniet ik nu van dit fantastische moment. Niet te geloven dat To me dit allemaal geeft, ik sta zo hard bij die jongen in het krijt!
De dolfijn vertraagt en als ik naast me kijk, zie ik dat Tom zich van de dolfijn af laat glijden. Ook ik laat de dolfijn los en ik zie dat de dieren ineens beide in dezelfde richting uitzwemmen. Ik kijk in de richting die de dolfijnen uitzwemmen en zie dat Sapphire het 'oke-teken' maakt. Misschien is die jongen toch niet zo slecht....

[reacties??]

Reacties: