FanFic.nl

[ Mars's Journal ] - The Road to Pokémon Success

[ Journal Entry I ] - Breaking Dawn

De zon priemde door de sluierwolken boven Pallet Town. “Het wordt ochtend.”� Eevee geeuwde lichtjes. “Precies op schema! Het was een goed idee om vroeg op te staan; nu zijn we mooi op tijd!”�

Eerlijk gezegd had ik m’n twijfels; zou de professor al wakker zijn op dit vroege uur? Ik voelde de adrenaline in mezelf opborrelen. Gelukkig kon ik mezelf inhouden om niet te gaan roepen van enthousiasme. “Laten we gaan, Eevee,”� fluisterde ik mijn maatje toe. Met grote passen baande ik me een weg door de huisjes in de straat waarvan de rolluiken nog allemaal gesloten waren, op weg naar professor Oaks lab. Eevee slenterde me slaperig achterna.

Eenmaal we de trap naar zijn voordeur waren opgelopen, begon Eevee zachtjes te grommen. De voordeur stond op een kiertje; niet meteen een teken van onheil, maar als Eevee het niet vertrouwt, kan ik beter oppassen. Ik gaf een kleine duw waardoor de deur met een krakend geluid opende. “Hallo?”� Geen antwoord. Op het einde van de gang brandde een licht. Op de toppen van onze tenen slopen we door de donkere inkomhal.

Plots sloeg de deur achter ons met een harde klap toe. Mijn hart sloeg een slag over. Eevee sprong van geschrokken op m’n schouder. Een stem weerklonk: “Is daar iemand?”� Eevee en ik keken elkaar aan. Toen we onze blik weer naar voren richten, zagen we twee grote witte ogen die ons aanstaarden. Ik schreeuwde zowat m’n stembanden kapot toen een lange plakkerige tong zich rond Eevee wikkelde.

Ineens ging het licht aan. “Gastly!”� Eevee werd verlost uit de greep van de slijmerige tong. Met een spookachtig gelach verdween Gastly in één van de andere kamers. “Mijn excuses, Gastly is nogal… een flauwe grappenmaker.”�

In de deuropening stond een man die, ondanks enkele rimpels op zijn voorhoofd, er nog vrij jeugdig uitzag. “U bent vast professor Oak!”� Ik schudde z’n hand. “De enige echte,”� lachte hij, “jij bent vast Mars! Je moeder belde me deze nacht op om me te vertellen dat je op weg was.”� Met schaamrood op m’n wangen slaakte ik een diepe zucht. “Het spijt me zo; moeders… Altijd zo overbezorgd.”� Hij glimlachte vriendelijk. “Geen probleem, hoor, ik was toch de hele nacht aan het werk. Je timing is trouwens perfect!”� Hij huppelde als het ware zijn lab in en gebaarde ons dat wij hetzelfde mochten doen.

Fier liet hij ons een rood toestel zien. “Aanschouw: de nieuwste Pokédex! Bevat elk gegeven van elke Pokémon in Kanto, inclusief de legendarische, niet dat je die ooit eens tegen het lijf loopt, maar je weet nooit!”� Het apparaat glansde in het licht van de spaarlampen die het enorme lab verlichtten. “Iedere Trainer heeft een Pokédex nodig, Mars. En jij bent de gelukkige ziel die als allereerste dit nieuwe model mag testen!”�

Reacties: