FanFic.nl

Our own Humanoid world

40. Dinsdag morgen,Torino, Italië 25/03/2010

Jorinde’s point of view
Sandro was al weg nog voor we Zweden hadden verlaten, en dat is al een lange tijd geleden. Ik heb hem daarna ook niet meer gesproken. Ik hoop dat hij het nog red daar in België. Ik grinnikte om het beeld van Sandro tussen een bierdrinkend meisje met héél veel liefdes verdriet en een ander meisje met de verkeerde vriend. Sandro zou nooit een sigaret of iets met alcohol aanraken. Hij is er als de dood voor. “Waar denk je aan?”� Andreas zat in mijn nek te blazen. Hij is nog altijd met ons op tour en de reden is dat ik verliefd op hem ben geworden en hij op mij. We hebben het wel nog niet bekend gemaakt. Ik maak me zorgen om Bill zijn reactie. Stel dat hij niet wilt dat ik en Andreas een koppel zijn. Misschien wilt hij dan niet meer met me omgaan en zet hij me zo maar uit de bus, waar we ook zijn. Dat lijkt me verschrikkelijk, zeker nu we hier in Italië zijn. Stel je voor dat hij me nu uit de bus zou gooien, dan lig ik hier mooi midden in Italië. Ik kan niet eens Italiaans, laat staan fatsoenlijk Engels. “Hallo?”� Ik schrok uit mijn gedachten. “Ik dacht aan wat Bill zou zeggen moest hij weten dat wij samen zijn,”� zei ik. “En wat zou hij dan doen volgens jou?”� vroeg Andreas. “Ik denk dat hij me uit de bus zal gooien,”� gaf ik toe. Andreas begon te lachen. “Bill is tot veel in staat, maar dat zou hij echt nooit doen,”� zei Andreas. “Weet je zeker?”� Andreas ging door mijn haar. “Ik ken Bill al veel langer dan jij hoor, ik weet heus wel wat hij wel of niet zou doen.”� Ik kroop van zijn schoot. “Waarom houden we het dan nog geheim?”� vroeg ik. Andreas hield zijn vinger voor zijn mond. “Geheim dingen doen is toch leuk,”� giechelde hij. Ik ging weer zitten. “Een ding moet je wel voor mij doen,”� zei ik met lieve oogjes. “Wat dan?”� vroeg hij. “Stoppen met roken, want weetje, als je iemand een tongzoen geeft die rookt is dat net hetzelfde als met je tong in een asbak rollen,”� zei ik wijs. Andreas trok een vies gezicht. “Dus, wees blij dat ik niet rook,”� zei ik. Eigenlijk niet meer, maar dat moest hij niet weten, niemand trouwens. “Ik zal stoppen, beloofd.”� Hij stak zijn vingers in de lucht. Ik lachte om zijn gezicht.

“Ik ga eten,”� zei ik en kroop recht. Stilletjes liep ik door de slaapplaatsen waar iedereen nog sliep en ging dan naar het keukentje. Ik had best honger. Natuurlijk moest Tom de broodjes weer helemaal van boven leggen en moest ik weer op de kast kruipen. Ik hield me stevig vast zodat ik niet onverwacht zou kunnen vallen. Ik had net de broodjes te pakken toen Tom kei hard ‘Boe!’ riep. Ik schrok, gilde en viel van de kast. Tom lachte en nam de broodjes af. “Dankje,”� lachte hij en ging zitten. Verdwaasd kroop ik recht. “Jij leeft precies ook weer,”� mompelde ik. Tom had de laatste dagen bijna niets van zich laten horen. Hij kwam enkel te voorschijn als hij moest optreden of eten. “Ik heb altijd geleefd,”� zei Tom terwijl hij Nutella choco op zijn broodje smeerde. “En jij lustte toch geen chocolade?”� Ik wees naar zijn broodje. “Nutella is de lekkerste choco aller tijde, die lust iedereen,”� zei Tom wijs. Ik lachte en nam de chocopot over en smeerde ook mijn broodje vol. “En trouwens, wat was dat gefemel met Andreas vannacht?”� vroeg Tom. Ik probeerde zo verbaasd mogelijk te kijken. “Ik weet niet waarover je het hebt,”� zei ik. Tom trok een wenkbrauw op. “Je kan nog slechter liegen dan Bill.”� Ik begon te lachen. “Ik weet echt niet waar je het over hebt Kaulitz,”� zei ik. “Doe geen moeite Joor, ik heb het ook gehoord,”� Makbule duwde Tom verder tegen het raam aan en ging zitten. Ik haalde onschuldig mijn schouders omhoog. “Ja, en dat gelach vanmorgen?”� Bill was naast Makbule komen staan. Was iedereen nu wakker? Andreas kwam langs me zitten. “Zullen we het zeggen?”� fluisterde hij. Ik knikte van oké. “Wij hebben wat, nu goed,”� zei ik zielig. Makbule begon op en neer te wippen, in zo ver mogelijk. “Ik wist het wel! Ik wist het wel! Je bent me 10 euro schuldig Kaulitz!”� Haar hand ging richting Bill’s gezicht. Ik begon te lachen. “Hebben jullie gewed?”� vroeg ik. “Natuurlijk, Bill wilde niet geloven dat jullie iets hadden.”� Makbule draaide met haar ogen. Bill ging langs Makbule zitten waardoor Tom helemaal geplet zat en zijn broodje choco in zijn gezicht hing. Ik begon te lachen, maar niemand begreep waarom tot ik naar Tom wees. “Lekker hé Kaulitz,”� plaagde Makbule die hard op zijn rug klopte. Het broodje viel daardoor van zijn gezicht. “Waar blijft die tien euro nu?”� vroeg Makbule. Ze wende zich weer tot Bill en hield haar hand open. “Oké, oké,”� zuchtte hij en haalde zijn portemonnee tevoorschijn en stopte een briefje van 10 euro in Makbule haar hand. “Nu tevreden?”� vroeg hij. “Nee,”� zei Makbule zielig. “Wat wil je dan nog?”� vroeg Bill met een opgetrokken wenkbrauw. “Jij bent echt zo dom,”� zuchtte Makbule. Ik begon te lachen maar stopte meteen toen Bill me een dodelijke blik gaf. “Wat dan?”� vroeg Bill. “Een kus, stomme,”� lachte Makbule. “Oh,”� grijnsde Bill. “Goed, ik ga douche, dit hoef ik niet te zien,”� zei ik en trok Andreas mee. Tom kroop onder de tafel door en liep ook een andere richting uit. “Ik haat al dat klef gedoe,”� hoorde ik hem nog brommen. “Als jij nu al gaat douche, maak ik Tosca wakker,”� zei ik. Andreas knikte en ging de kleine badkamer in. “Tossie, wakker worden, het is ochtend,”� zei ik terwijl ik boven haar gezicht hing. Tosca opende een oog. “Tom?”� mompelde ze. “Nee, ik ben Jorinde, denk ik toch,”� grijnsde ik. Tosca lachte toen ze doorhad dat ik het wel degelijk was. “Goedemorgen,”� mompelde ze. “Trouwens, ik moet bekennen dat ik een relatie heb met Andreas.”� vrolijk huppelde ik weg. “Ik wist het wel! Die zwartharige Kaulitz is me tien euro verschuldigd!”� riep Tosca me na. Ik lachte en glipte de badkamer in.

Reacties: