Hoofdcategorieën
Home » Overige » The Jesus Of Suburbia » Jesus Of Suburbia Part 4
The Jesus Of Suburbia
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
2 nov 2010 - 20:09
Aantal woorden:
432
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
252
Jesus Of Suburbia Part 4
IV. Dearly Beloved
Dearly beloved, are you listening?
I can't remember all words that you were saying
Are we demented?
Or am I disturbed?
The space that's in-between insane and insecure
Oh therapy, can you please fill the void?
Am I retarded or am I just overjoyed?
Nobody's perfect and I stand accused
For lack of a better word and that's my best excuse
Dearly beloved, are you listening?
I can't remember all words that you were saying
Are we demented?
Or am I disturbed?
The space that's in-between insane and insecure
Oh therapy, can you please fill the void?
Am I retarded or am I just overjoyed?
Nobody's perfect and I stand accused
For lack of a better word and that's my best excuse
‘Mary Jane? Hallo?’ Ik stond nu al twintig minute voor de deur van haar krot te reopen.
‘Jimmy! Dus daar ben je!’ Ik voelde twee armen om me heen. ‘Ik loop je al uren te zoeken! Ik dacht dat je weg was!’ Ik lachtte.
‘Nooit zonder jou, liefste Mary Jane… Dat weet je toch.’ Ik draaide me om en zag haar knikken.
‘Ik weet ook dat je niet weg gaat. Toch?’ vroeg ze.
Ik slikte. Nu moest ik het zeggen. ‘Mary Jane? Beloof je dat je niet boos zult worden?’ vroeg ik. Ze keek me vragend aan.
‘Jimmy, sweetheart, waar heb je het over?’ Ze pakte mijn hand beet. ‘Er zit je iets dwars,’concludeerde ze toen ik niets zei. ‘Je kunt me alles vertellen, dat weet je toch.’ Ik zuchtte.
‘Wat je net zei,’ begon ik. ‘Ik.. Ik ga wel weg, lieverd. En ik wil je vragen, ga je met me mee?’ Hoopvol keek ik haar aan. Ze staarde me aan.
‘Zei je nou net dat je weg ging?’ vroeg ze aarzelend. Ik zuchtte en knikte.
‘Dat meen je niet. Zeg gewoon dat je het niet meent!’ Ze begon haar zin rustig, maar dat ging over in schreeuwen. Ze stond huilend voor me.
´Mary Jane, ga je met me mee?’ Ik legde mijn linkerhand op haar schouder en tilde met mijn andere hand haar kin op. Ze keek me even aan en stapte toen naar achteren. En voor ik het wist had ik een hand op mijn gezicht.
Wow. Had ze me nou net écht de bitch-slap gegeven? Die klap betekende het einde van relaties. (Ja, dat deden we hier met klappen. Niet met woorden)
‘Wat denk jezelf, Jimmy?’ Ze klonk ijskoud, alsof we niet zeven jaar lang samen geweest waren.
‘Mary Jane, begrijp het nou! Het stinkt hier, we worden dom gehouden door die vervloekte politiek, en…’
‘Jimmy, het boeit me niet eens! Het is thuis, waar je hart hoort te zijn, idioot! Het is over, voor het geval die klap je te subtiel was. Dag, ga je gang, idioot.’ Ze draaide zich om, haar rode haar golfde achter haar aan.
Damn.
Die was ik dus ook kwijt.
Maar aan de andere kant had ik nu geen twijfels meer, ik kon gewoon gaan zonder ook maar iemand te gaan missen. Dus waar wachtte ik op?
Reacties:
snel verder?!