Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Who Am I To Say - DM » First Chapter
Who Am I To Say - DM
First Chapter
"God, je moest eens weten, Zoey." Zijn grijns vult het antwoord, op mijn vraag of hij een goede nacht had, aan. Ik lach terug, niet in staat om hem een preek te geven over het feit dat meisjes wel degelijk gevoelens hebben.
"Jij bent ongelooflijk," zeg ik hoofdschuddend, "wie was het?"
"Die blonde uit het derde jaar. Je weet wel, die met die grote..." Hij maakt een veelbetekenend gebaar tussen zijn schouders en wiebelt met zijn wenkbrauw.
"Draco, die is bijna drie jaar jonger dan jij!" gil ik.
"Ssst!" Hij propt het kussen tegen mijn gezicht, lachend duw ik hem weg.
"Je maakt de anderen wakker!"
"Net of die niet weten wat jij uitspookt met DRIE JAAR JONGERE MEISJES!" Hij grinnikt en aait over mijn hoofd. De vlinders gieren door mijn buik als ik in zijn twinkelende ogen staar.
"Jij bent zo gek," zegt hij zacht. Ik glimlach. Ik voel de drang om hem te kussen, om hem de sterren te laten zien. Ik voel hoe zijn ogen me betoveren. Als ik nog niet verliefd was geweest op hem, dan nu wel.
"Ik zal morgen eens met haar gaan praten. Zeggen dat ze het niet al te persoonlijk moet opvatten. Maar dat ze het ook als een compliment moet zien, dat je haar goed genoeg vindt om zo'n intiem moment met haar te delen." Ik trek mijn meest plechtige en overdreven gezicht, en hij buldert van het lachen.
"Wie is er nou niet stil," zei ik semi-verontwaardigd. Hij duwt me zo hard dat ik bijna van het bed val. Net op tijd grijpt hij mijn arm vast om te voorkomen dat ik op mijn edel achterwerk donder.
"Voorzichtig," zegt hij grijnzend.
"Hé, jij duwde me! Iemand hier is vandaag een beetje hypocriet!"
"Gaan jullie nu eindelijk je bek houden? Het is verdomme half twee!" Blaise draait zich nukkig op zijn andere zij.
"Sorry," piep ik zacht. Draco grinnikt alleen en gaat plat liggen. Ik voel hoe hij zijn arm rond mijn middel legt en me zachtjes op mij rug dwingt.
"Slaap lekker, Zoey." Ik kijk met een spijtig gezicht naar zijn gesloten ogen en voel hoe hij zijn arm terug trekt. Ik probeer het zeurende verlangen naar hem te negeren en fluisterde nauwelijks hoorbaar:
"Slaapwel."
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.