FanFic.nl

Songtekst SA's

Remembering Sunday

De wekker ging af. Langzaam opende hij zijn ogen. Hij voelde zich klote. Duizelig liep hij weer naar de koelkast en pakte nog een flesje bier. Niet dat hij dronken wilde zijn. Het was om haar te vergeten. Hij struikelde bijna over zijn eigen voeten.

He woke up from dreaming and put on his shoes
Started making his way past 2 in the morning
He hasn't been sober for days

Hij deed zijn jas aan en ging naar het werk. Hij had allang al ontslag willen nemen, maar had het uitgesteld omdat hij 24/7 bezig wilde zijn om haar te vergeten.

Leaning now into the breeze
Remembering Sunday, he falls to his knees
They had breakfast together
But two eggs don't last
Like the feeling of what he needs
Now this place seems familiar to him
She pulled on his hand with a devilish grin
She led him upstairs, she led him upstairs
Left him dying to get in

Mensen keken hem na met grote ogen. Ja, hij zag er verschrikkelijk uit. Maar het kon hem niet schelen. Zolang hij niet aan ondag dacht ging het goed. Dacht hij. Maar hij kon het niet. Hij voelde in zijn broekzak en vond een trouwring. Hij snoof.

Forgive me, I'm trying to find
My calling, I'm calling at night
I don't mean to be a bother,
But have you seen this girl?
She's been running through my dreams
And it's driving me crazy, it seems
I'm going to ask her to marry me

Hij liep verder en verder, hij wist niet eens meer waarheen. Maar hij moets niet thuis zitten blijven. Dan zou hij al de foto's van haar stuk maken. Ergens wilde hij dat. Maar ook weer niet. Ze hield niet van hem. Had dat nooit gehouden. Dat is waar hij soms kwaad van werd. Maar hij kon het niet laten dat hij ook heel erg van haar had gehouden.

Even though she doesn't believe in love,
He's determined to call her bluff
Who could deny these butterflies?
They're filling his gut

Hij voelde zich vallen en zich het incident herinneren. De blauwe lichen voor haar huis. Niemand die wist wat er gebeurd was. Politie hield de nieuwsgierige menigte tegen. Hij had het gezien door het sleutelgat. Maar hij wilde haar lichaam nogmaals zien. Hij was boos geworden op de politie, maar toen ze dreigden hem naar het bureau te brengen, hield hij zijn mond.

Waking the neighbours, unfamiliar faces
He pleads though he tries
But he's only denied
Now he's dying to get inside

De straatstenen voelden koud aan. Hij moest weer opstaan voordat mensen hem gingen helpen; iets wat hij probeerde te ontlopen. De koudheid herinnerde hem aan het koude lichaam. De glazen ogen die hem angstig aankeken. Hij had ze gesloten toen hij alleen in de ruimte was met het lijk. Niemand had het gemerkt.

Forgive me, I'm trying to find
My calling, I'm calling at night
I don't mean to be a bother,
But have you seen this girl?
She's been running through my dreams
And it's driving me crazy, it seems
I'm going to ask her to marry me

De straatstenen waar zijn hoofd op russte werden vochtig. Hij moest de gedachte laten verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar nu hij er aan dacht kon hij het niet vergeten.

The neighbours said she moved away
Funny how it rained all day
I didn't think much of it then
But it's starting to all make sense
Oh, I can see now that all of these clouds
Are following me in my desperate endeavor
To find my whoever, wherever she may be

Hij hoorde dat er een groep mensen om hem ging staan, fluisterend praatten ze over hem. Hij lette er niet op, proberend om haar stem te horen, wat ze had gezegd tegen hem. Waarom had ze het aan hem verteld alsof het een grap was?

I'm not coming back
I've done something so terrible
I'm terrified to speak
But you'd expect that from me
I'm mixed up, I'll be blunt, now the rain is just
Washing you out of my hair and out of my mind
Keeping an eye on the world,
From so many thousands of feet off the ground, I'm over you now
I'm at home in the clouds, and towering over your head

De laatste woorden kwamen snikkend uit zijn mond. Brabbelend bijna. Hij kon niet meer zo leven. Thuis was niet zijn thuis. Het was het nooit geweest. Hij stond langzaam op terwijl de nieuwsgierige menigte terugdeinste. Hij zag er waarschijnlijk nog erger uit dan vanmorgen. Strompelend liet hij de mensen achter zig, die hem verward aankeken. Het kon hem niet schelen. Tergend langzaam liep hij naar het altijd drukke kruispunt. Met een grijns brabbelde hij dat hij bij haar zou zijn, over enkele seconden, nu... Hij rende naar het rode stoplicht, maar stopte daar niet toen een vrachtwagen hem in volle vaart bijna raakte...

Well I guess I'll go home now...
I guess I'll go home now...
I guess I'll go home now...
I guess I'll go home...

Reacties: