FanFic.nl

Bite me!

Eighteenth One

Tenminste, dat dacht ik toch. Twee armen spannen zich rond mijn middel, ik word met een schok tot stilstand gebracht. Mijn voeten schuiven onder me door en ik val achterover in de armen van mijn aanvaller. Ik knars met mijn tanden en geef een elleboogstoot naar achter. Ik voel mijn kraakbeen knakken en grom van de pijnlijke tintel die tot in de toppen van mijn tenen lijkt te gaan. Hatelijk gevoel. Zowel die pijn als het feit dat ik nog stééds niet los ben. Ik klauw in het wilde weg en stamp naar zijn schenen. Ik weet niet wie het is, maar ik hoop wel dat ik hem pijn doe!
"Geef het op, je haalt het toch niet." Ik word als een kind naar de deur terug gedragen, met de twee handen stevig onder mijn oksels. Wacht, armen omhoog! Ik zak grinnikend op de grond en kruip vliegensvlug weer weg. Struikelend sta ik recht en vervolg mijn weg naar de vrijheid. Niet voor lang, want deze keer is het Jacob die me tegenhoudt. Hoe hij zo snel bij me kan zijn, is me een raadsel, maar het is een feit dat zijn vuist zich rond mijn blonde haren sluit.
Piepend van de pijn sta ik stil.
"A...Au, laat los, dat doet pijn!" Ik neem zijn hand vast en boor mijn nagels in zijn huid. Hij geeft geen krimp en sleurt me mee terug naar het huis.
"Jacob, verdomme! idioot mormel dat je bent! Koop dan meteen een leiband voor me!"
"Ja, zo eentje met elektriciteit," grijnst Paul. Ik wil naar hem uithalen, maar Jacob grijpt mijn pols vast met zijn andere hand. Hij knijpt te hard en ik voel mijn ogen vol tranen springen.
"Je doet me pijn!" gil ik hysterisch. Ik voel hoe de paniek me om het hart slaat. Het is overduidelijk dat ik hen niet aankan, en dat ze bereid zijn om hun kracht te gebruiken. Niet te geloven hoe sterk Jacob is, hij lost zijn greep geen seconde. Mijn elleboog doet ook nog steeds pijn.
Hij duwt me terug door de deuropening naar binnen. Billy kijkt geamuseerd op van de tv.
"Al terug? Tjonge, dat heeft langer geduurd dan ik dacht." Ik bijt op mijn lip om de tranen binnen te houden en wrijf over mijn pols als Jacob me eindelijk heeft losgelaten.
Wacht maar, straks als het helemaal donker is, ga ik naar buiten.
Weg van hier.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.