FanFic.nl

The Necune - Rebirth of The Lost Planet

Chapter 4

Parc: "We bereiken onze bestemming, kapitein"
Hopson: "Goed, laten we ons klaarmaken om het derde fossiel te gaan halen"

De Necune verminderde zijn snelheid en kwam toe aan de ingevoerde coödinaten.
Ze landen op een open plein, maar het plein was niet leeg. Gereedschap van een vorige groep was hier achtergelaten. Hopson maakte een groep aan die bestond uit hemzelf, Kemp, Kluc, Stilk en Mel. Zij verlieten als eerste het schip en gingen op verkenning.
Kluc: "Dit is hier wel heel duur spul."
Kemp: "Dat je dit zomaar achterlaat. Niet te geloven."
Mel: "Misschien hadden ze geen keus."
Hopson: "Wat heb je Mel?"
Mel: "Een filmpje van de vorige groep. Het waren slobs en iets heeft ze afgemaakt."
Hopson: "Het film is onduidelijk tijdens de aanval, het lijken wel storingen. Kemp kun je hieraan iets doen?"
Kemp: "Sorry kapitein, ik kan niets doen."

De groep keek naar de film, ze zagen een groep slobs die aan het verkennen waren. Ze waren in een gebouw, het was er donker. Na een paar minuten werden de slobs afgemaakt door iets, het was niet duidelijk op de film wat het was. Hopson en zijn groep wisten dat ze voorzichtig zullen moeten zijn.

De groep besloot om het pad te volgen en zien waar het leidde. Denkend aan de film gingen ze verder, onwetend wat hen te wachten staat. Ze waren alert en zo geconcentreerd dat ze alles rondom hen konden horen, ze konden elkaar horen ademen, ze konden elkaars hart horen bonken.

Hoe verder ze gingen op het pad, hoe meer er een stank aan de lucht begon te komen. Het riek naar iets dat al lang heeft zitten rotten. De groep ging verder, ook al werd de stang erger. Hopson wist dat hoe erger de stank werd, hoe dichter ze bij hun bestemming kwamen.

Na een eindje stappen kwam de groep aan een grote tempel, aan de ingang waren er een hoop lichamen. Rondom de tempel waren er hoofden op een stok, allemaal verschillende rassen, deze hoofden toonden aan dat de tempel goed bewaakt wordt. De groep aarzelde niet om de tempel binnen te treden, het was er donker, maar de groep had genoeg zaklampen bij. Er hing veel bloed aan de muren en lichamen op de grond. Verschillende skeletten toonden aan dat deze tempel al een tijdje werd bewaakt, alle vallen die de groep tegenkwamen werden al actief gemaakt door hun voorgangers. Hopson leidde hieruit dat de bewakers deze plaats hadden verlaten of hier hun einde waren tegengekomen.

Kemp bestudeerde de muren vol tekeningen, de muren vertelden het verhaal van de tempel en zijn bewakers.
Kemp: "Op een dag viel er een object uit de lucht, dit object is een teken van onze goden, wij zullen dit object bewaken en iedereen doden die het probeert te stelen. He, dit object lijkt wel op een fossiel."
Mel: "Het lijkt alsof we primitieve wezens zijn tegengekomen."
Kemp: "Het is nog niet gedaan. Het verhaal gaat verder. Na jarenlang, eeuwenlang waken over dit object, hebben we veel gevechtstijlen tegengekomen en overgenomen. We kregen nieuwe technologieën van degene die we versloegen, maar ons volk werd kleiner in aantal. Na elk gevecht verloren we teveel vechters. We begonnen vallen te plaatsen, nooit zal iemand het object stelen."
Kluc: "Wat een eervol volk, ze geloofden in een God, vechten voor een God. Ik heb respect voor ze."
Hopson: "En toch moeten we het fossiel zien te bemachtigen. Kluc, jij bent onze vallenvinder, hopelijk heb je hier geen problemen om ze te vinden."
Kluc: "Ik zal ze vinden, hiervoor ben ik opgeleid kapitein."

Kluc ging vooruit en de groep volgde hel. Vallen die nog actief waren, werden onklaar gemaakt of ontweken door Kluc zijn vaardigheden. Hoe dieper ze gingen in de tempel, hoe minder lichamen ze zagen, maar deze lichamen die diep in de tempel waren, zagen er recenter uit. Kemp begon het ras van enkele lichamen te herkennen, al waren het skeletten, Kemp kon het ras identificeren, omdat elk skelet een speciaal iets had dat een ander niet had. De groep had al veel lichamen tegengekomen, hieruit leiden ze dat er meer mensen of wezens achter het fossiel zaten.

De groep kwam aan op een open plaats en ze besloten om hier te rusten. Kluc had deze ruimte veilig geklaard, zodat de groep op hun gemak zat.
Hopson: "We gaan eventjes rusten, wie weet wat er ons nog te wachten staat."
Kemp: "Er zijn hier veel skeletten waarvan ik het ras niet kan afleiden, er moeten hier onderzoekers komen kapitein."
Hopson: "Ik zal het in mijn rapport schrijven Kemp en zal het onderwerp hierover laten vallen, tijdens mijn vergadering met de 5Hoofden."
Kluc: "Het ziet er naar uit dat de vallen in de volgende hal allemaal onklaar zijn gemaakt. Er zijn tekens van slobs kapitein, bloed op een van de bijlen."
Hopson: "Hoe zijn zij zover gekomen, maakt niet uit, als we ze tegenkomen zijn we gereed voor aanval."
Mel: "Kemp, wat staat er hier geschreven?"
Kemp: "Er staat dat dit een gevechtsruimte was, een soort van laatste lijn. Deze ruimte was de laatste stand van dit volk, hun laatste gevecht. Het volk dat hier leefde, heeft hier zijn laatste dagen gezien, voor ze volledig werden vernietigd. Er staat hier ook dat deze ruimte een directe verbinding heeft met de ruimte waar het fossiel is."
Stilk: "Dit wil dus zeggen dat de slobs in de fossielkamer zijn?"
Kemp: "Het is een mogelijkheid, maar ik kan het je niet zeker zeggen."
Stilk: "Hoezo, je kun het me niet zeker zeggen?"
Kluc: "Wat Kemp wil zeggen is dat de vallen naar de fossielkamer, moeilijker op te sporen zijn, dus gevaarlijker zijn. Het bloed op de bijlen is het levend voorbeeld."
Hopson: "Genoeg gerust, laten we verdergaan."

De groep liep verder, Kluc voorop die alle vallen kon detecteren en onklaar maken. De groep liep nog een eindje verder en kwamen in een grote ruimte terecht. In het midden van dit ruimte konden ze het fossiel zien. Het was klein, dus het zou makkelijk meegenomen kunnen worden.
Mel: "Kijk daar!"
Kemp: "De slobs zijn dus toch tot hier geraakt."
Kluc: "Niemand gaat verder, blijf staan!"
Hopson: "Wat is er Kluc?"
Kluc: "De grond is de val zelf."

De grond bevat gaten, hieruit kwamen scherpe speren uit die je van onderen zouden doorboren. Kluc herkende deze val, zijn eigen volk gebruikte deze vol om indringers uit hun stad te houden. Hoe ging de groep nu het fossiel bemachtigen?
Kluc: "Ik heb touw nodig, ik kan snel lopen om de speren te ontwijken."
Mel: "Wees voorzichtig Kluc."

Kluc was deze val gewoon, toen hij klein was, werd hij opgeleid om de speren, die uit de grond kwam, snel te ontwijken om aan de overkant te komen. Kluc had een unieke snelheid onder zijn ras, een echte vallenvinder en kon ze snel ontwijken. Kluc bond het touw rondom hem en liep naar het fossiel toe. Speren schoten uit de groep. Kluc kon ze snel ontwijken en kwam zo bij het fossiel terecht. Hij bestudeerde waar het fossiel op zat en het fossiel zelf, om te zien of er een val was. Hij kon er geen vinden en nam het fossiel in handen. Hij rende snel terug, hij liep en ontweek de speren. Opeens werd hij vastgehouden door iets, een slob die aan het einde van zijn leven was, hield Kluc vast aan zijn been. Kluc maakte zich snel los en liep weg. Dit was te laat, een speer schoot naar omhoog en doorboorde zijn voet. Kluc viel naar voor, in Stilk zijn armen. Stilk nam Kluc meteen op zijn rug.
Kluc: "Bedankt."
Stilk: "Het is niets, vriend."
Hopson: "Laten we gaan, Kluc is het niet ter erg?"
Kluc: "Het is maar een kleine wonde kapitein, niets erg."
Mel: "Niets ergs?! Je voet werd doorboord door een speer Kluc."
Stilk: "Kalm aan Mel, het is niet de eerste keer dat Kluc dit meemaakt. Hij is hiervoor opgeleid, dus hij kan de pijn aan."
Mel: "Ja, maar toch..."
Kluc: "Je moet je niet teveel zorgen maken Mel, ik ben ok."
Hopson: "Laten we gaan, ik vertrouw het hier niet."

De groep hoorde opeens een krakgeluid. Het dak van de ruimte begon te vallen, ze moesten vlug weglopen, richting de uitgang. De hele tempel begon in elkaar te storten. Het was op het nippertje dat de groep de instorting kon ontvluchten. Ze draaiden zich om en zagen de tempel volledig in elkaar zakken. De groep ging terug naar het schip en brachten Kluc meteen naar de dokter. Daar werd hij meteen onder handen genomen door Depa. Hopson ging meteen naar de brug en gaf het bevel om naar Colon te gaan. Hij gaf aan Avida het bevel om op uitkijk te zijn op vijandelijke schepen onderweg, ze hadden nu 2 fossielen aan boord, wat gevaarlijk was. Hopson verwittigde de 5Hoofden dat ze op hun terugweg waren naar Colon met de 2 nieuwe fossielen.

Ondertussen was Sank bezig met een plan. Een plan om Hopson en de Necune uit de weg te ruimen. Hij gaf er niet om dat Jallo dood was, het enige wat telde was dat hij het hele universum kon heersen, zonder enige moeilijkheden. Sank wist waar het vierde fossiel zich bevond en ging daar een aanval plegen op Hopson.

De Federatie kwam hiervan op de hoogte, ze hadden namelijk een spion, die zich in de bemanning van Sank had geïnfiltreerd. De Federatie bracht de 5Hoofden op de hoogte van Sank zijn plannen. Zij gingen hier iets aan doen. De 5Hoofden bereidden een plan voor om Sank zijn plannen te dwarsbomen. Ze maakten een groep klaar, deze groep bevatte enkele van de beste manschappen die de Federatie had. Zij hadden als opdracht het vierde fossiel te gaan bemachtigen en terwijl ze dit deden, moesten ze ook Sank afmaken. Eens en voorgoed. Zo konden ze Sank zijn plannen dwarsbomen en de Necune veilig stellen.

De groep onder leiding van Tzol, maakten zich klaar voor vertrek. Ze werden uitgerust met de laatste technologie, de nieuwste wapens. Dit zodat ze geen moeite zouden hebben om Sank te verslaan.
De groep was klaar en vertrokken naar Pev, waar het vierde fossiel zich bevond en Sank een nederlaag ging plannen voor hen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.