FanFic.nl

Avril Lavigne and me (lovestory)

[16] Avril/Ramona

Zodra de deur dicht is duw ik Avril op mijn bed.
"Waarom moet je nou zo ontzettend heet zijn?" hijg ik terwijl ik me bovenop haar plaats. Ze legt haar hand in mijn nek en streelt me daar zachtjes.
"Weet niet," zegt ze. "Zo ben ik gewoon geboren denk ik."
Ik glimlach en zoen haar heftig. Onze tanden botsen tegen elkaar en ik proef een zoute vloeistof op mijn tong. Bloed. Dit windt me alleen nog maar meer op en ik zoen nog harder door.
"Au!" roept ze dan. Ik kijk haar verbaasd aan. "Mijn lip." Ze brengt haar hand naar haar mond toe en kijkt daarna naar de druppel bloed die erop zit.
"Sorry," zeg ik gemeend. "Dat was niet de bedoeling."
"Nee, dat hoop ik niet nee," lacht ze. "Vampier," sist ze erachter aan. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik breng mijn lippen naar haar nek toe en bijt haar zachtjes. Ik zorg wel dat het echt zachtjes is, anders verwond ik haar straks nog eens. Mijn lippen glijden naar beneden, tot aan de rand van haar shirtje. Ik laat mijn koude handen eronder en voel dat Avril rilt.
"Sorry, ik had ze nog niet opgewarmd."
Ik word rood als Avril lacht. "Maakt niet uit." Ze pakt mijn handen vast en wrijft ze warm terwijl ze iets meer rechtop gaat zitten. Als ik merk dat haar handen ontzettend warm zijn begeleid ik ze naar mijn borsten. Avril is nu ook aardig opgewonden en ze zoent me weer heftig terwijl ze mijn borsten bewerkt. Haar handen glijden naar onder, ze strelen mijn buik onder mijn shirt, dat langzaam omhoog getrokken wordt. Nog steeds zoenend maakt ze handig mijn bh los. Een jongen had hier uren over gedaan. Nog een voordeel aan mijn Avril: mijn bh is binnen 2 seconden uit.
Hij is nog niet helemaal van mijn armen afgeschoven of ze begint alweer mijn borsten te masseren. Ik kan mezelf niet inhouden en een kreun ontsnapt uit mijn mond de hare in.
Ik leg mijn hand op haar buik neer en aai naar boven. Voor ik haar shirtje uit kan trekken hangt haar mond om mijn tepel heen zodat ik niks meer kan. Ik wil haar uitkleden maar het lijkt alsof ze me met elke beweging, elke lik en elke zuig, meer verlamt. Als ik haar hand in mijn broek voel geef ik mijn hopeloze pogingen op en geef me over aan haar verwennerij.

Ergens in mijn organisatie is er iets misgegaan. Daarom zijn dit 3 kleine hoofdstukjes. (deze + de volgende twee)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.