FanFic.nl

Ready, Set, (don't) Go!

Hoofdstuk 2

If you don't go after what you want, you'll never have it. If you don't ask, the answer is always no. If you don't step forward, you're always in the same place. - Nora Roberts

"Sorry sorry sorry!!!" Ik stuif voorbij het gammele hek en sprint naar het kantoortje, dat voor mij dienst doet als kleedruimte.
"Vijf minuten en drieënveertig seconden! Samen met die 9 minuut tien is dat een kwartier overwerken, ofwel omkleden in mijn bijzijn!" roept Nick me toe. Hij rolt zichzelf onder de wagen uit en grijnst naar me. Ik grinnik en steek mijn middelvinger naar hem op.
"Dat mag natuurlijk ook, vanavond heb ik tijd, en de zetels van die Audi zitten héél comfortabel." Ik schater het uit.
"Ik blijf wel wat langer werken.
"Jammer, ik had die mooie benen van jou wel eens willen zien.
"Engerd! Ik klaag je aan!" Hij rolt zichzelf luid lachend weer onder het voertuig en sleutelt verder, terwijl ik de deur van het bureau sluit en me vliegensvlug uit mijn broek wurm om mijn overall aan te trekken. Hij ruikt naar olie, olie en zweet. Heerlijk.
Ik laat mijn spullen in het kantoortje liggen en zet koers naar de auto waar ik voor mijn pauze mee bezig was. Er zit een lek in de watertank, en als je het mij vraagt is gewoon dat hele motorblok om zeep. Volgens mij is op z'n minst de batterij gewoonweg morsdood.
"Hoe was het bij je vader?" klinkt er gedempt vanonder de Volkswagen Golf die voor groot onderhoud hier is.
"Andere dag, fucking zelfde shit. Hij heeft geen minuut tijd voor me. Zijn werk is gewoon belangrijker dan zijn eigen dochter!"
"Dat heb je met zakenmannen.
"Dan had hij verdomme geen kind moeten willen!"
"Oh, DRAMA! roept hij theatraal. Voor de tweede keer op amper tien minuten schater ik het uit.
"Ik zal hem zaterdag wel een klap geven met de moersleutel. Mijn gezicht verstrakt opnieuw en ik buk me extra diep over de motor.
"Hij komt zaterdag niet," mompel ik zacht. Gerol van wieltjes, de gedempte stem wordt helder.
"Wat? hoe bedoel je, hij komt zaterdag niet?"
"Zoals ik het zeg. Hij komt niet."
"Hoezo niet?"
"Hij heeft het te druk. Geen tijd. Druk, druk, druk met werken!
"Goh, is hij dit seizoen al één keer komen kijken?"
"Hij is nog nooit geweest. Hij heeft er geen flauw benul van wat ik op vrijdagmiddag en zaterdag de hele dag, en meestal de zondag ook nog uitspook. Het interesseert hem allemaal niet." Nick wrijft over mijn rug.
"En die ene dan, die blonde homo, wie is dat?"
"Dat is Simon. Hij werkt op dezelfde afdeling. Hij was vroeger zowat mijn babysit. Als ik van papa mee moest naar kantoor. Hij geeft meer om me dan die ouwe zak!"
"Zo dingen moet je niet zeggen. Je vader is vast trots op je." Ik lach schamper.
"Toen hij hoorde dat ik mechanica wilde studeren, stuurde hij me naar een psychiater! Hij wilde dat ik dokter werd, of advocaat. Maar nee, zijn lieftallige prinsesje besloot dat ze in een garage wil werken. En dat is te min voor die omhooggevallen blaaskaak!" Nukkig buk ik me weer over de wagen en pruts verder.
"Echt? Goh, jij zou echt ene belabberde dokter zijn, zo meelevend als jij bent." Ik grinnik.
"Zeg dat maar tegen mijn pa, want hij is de enige die dat niet lijkt te beseffen."
"Is hij eigenlijk nog steeds zo bezig met dat bandje?" Ik snuif hooghartig.
"Soms lijkt het wel of ZIJ zijn kinderen zijn." Mijn gsm trilt, en twee tellen later schalt de Flinstones begintune door de loods. Ik veeg mijn smerige handen af aan mijn overall, ergens waar hij nog niet volledig besmeurd is en vis het kleine ding uit mijn zak. Papa.
Ik druk af.
"Je ouwe?" Ik knik. Rotzak dat hij is.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.