FanFic.nl

Trust In Me

Two

http://cache1.asset-cache.net/xc/76695766.jpg?v=1&c=IWSAsset&k=2&d=D63450385CD169118AB4B0BC2BF8714B42165D2A02F3E713644C641DF2EE3490E30A760B0D811297

"I spy, with my little eye, een KONIJN!!" zei Evan zachtjes. Ik spitste mijn oren en keek in de richting die mijn neef had aangewezen. Ik kreeg een wolvengrijns op mijn gezicht toen ik het kleine beestje bespeurde. Ik kon wel een verzetje gebruiken. Ik stond langzaam recht en liep naar het sneeuwwitte dier toe. Ach, wat lief! Het konijn merkte mij ook op en verstijfde van schrik. Ik merkte hoe het gesprek achter me stilviel en hoe iedereen naar mij en het konijn keek. Het was nog jong, dat zag ik aan zijn manier van reageren.
Plots zag ik dat hij een wonde op zijn rug had, zijn vacht was er licht rood gekleurd. Arm ding! Het trilde van angst toen ik ging liggen en hem zachtjes naar hem toeschoof. Ik legde hem tussen mijn voorpoten en begon hem te likken. Die wonde moest schoon!
"Bah, Sammy, dat is smerig," kreunde Daylen. Evan lachte alleen maar en Brandon sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. De andere drie, Joey, Mac en Shaun lachten mee met Evan. Ik wierp hen een kwade blik toe en hun plezier eindigde abrupt. Ik concentreerde me verder op konijntje pluis en zorgde ervoor dat de wonde helemaal schoon was.
Tijdens zijn wasbeurt werd het beestje rustiger, en op den duur sloot hij zelfs zijn ogen. Ik merkte tevreden dat hij helemaal ontspande. Ik stopte met likken en hij wiebelde met zijn neusje. Gut, ik smolt echt compleet voor dat onderdeurtje.
"Is ze altijd zo... zorgzaam?"
"Altijd. Een levend wezen is voor haar heilig. Zelfs de kleinste pijntjes probeert ze te verhelpen. Ze heeft een nogal sterke moedergevoel, zie je." Ik verstijfde, stopte met mijn liefkozingen en staarde Brandon aan. Het was niet de bedoeling dat hij het iemand zou vertellen. Ik bromde zachtjes. Ik stond recht, het konijntje liep me achterna toen ik zachtjes terug in de richting van het bos slofte. Ik keek verwonderd naar zijn snuitje, hij keek brutaal terug. Ik gaf nog een lik over zijn kopje en liet hem toen achter. Ik keek nog een keer naar Evan.
"Ja, is goed, de eerste havik die in de buurt komt is er geweest," grijnsde hij bij mijn waarschuwende blik. En maar goed ook...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.