FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Three

"Als je het niets vindt, ga je gewoon weg, oké? En denk eraan dat ik je doorheb." Edward grijnsde na zijn laatste zin. Ik mocht mee als ze op jacht gingen, vandaar ook mijn pogingen om over die stomme rivier te raken. Ik wilde het echt zien, maar ergens was ik bang dat ik nachtmerries zou krijgen. Stiekem was ik er niet zo van overtuigd dat weerwolven sterker waren dan vampieren, en als Emmett met zijn spieren rolde, moest ik elke keer weer slikken.
Ik duwde mijn kop in zijn armen en leunde helemaal op hem, wetende dat ik niks woog voor hem. Hij krabde me opnieuw achter mijn linkeroor en ik begon spontaan te kwispelen. Hij lachte.
"Kom, schoothondje, we gaan." Hij rende met een rotvaart weg, en ik volgde hem op mijn dooie gemak. Mijn snelheid was mijn troef, en ik had zelfs tegen Edward bewezen dat ik de snelste was.
Deze keer hield ik echter mijn pas is, omdat ik niet wist waar ze heen gingen. Emmett, Edward en Jasper liepen voorop, Alice en Rosalie vlak voor mij. Ik had geen moeite met het voorbijschietende landschap als ik wolf was, maar in mijn mensengedaante werd ik al misselijk op de snelweg!
Ze liepen richting de bergen, en ik zuchtte binnensmonds. Ik vond dat landschap er zo somber uitzien, en ik had een hekel aan sombere dingen.
Ik hoorde Edward lachen en zag hem achterom kijken en naar me knipogen. Ik blafte kort terug en we vervolgden onze weg.

Ik keek gespannen over de bergflank. Emmett had een grizzly gevonden, en hij was vastbesloten om me te laten zien dat hij dat beest aankon. Ik vond het vreselijk, dat ding was echt enorm, als hij zijn kaken opende, paste ik er moeiteloos in. De anderen keken geïntrigeerd naar het schouwspel, en Rosalie kreeg trotse lach op haar gezicht toen Emmett de kolos had neergehaald. Ik hoorde zijn nek breken en ik zou zweren dat ik het zelf voelde. Ik jankte zacht en kort, en Edward stond meteen naast me.
Jezus, wat een beest! Ik ga wel twee keer nadenken voor ik Emmett nog een keer uitdaag!
"Maak je geen zorgen, hij zou jou nooit zo pijn doen." Ik keek terug naar Emmett, zag aan zijn ogen dat hij niet genoeg had. Ik hoorde geschuifel over de aarde en keek tegelijk met de anderen naar achteren. Een grijze wolf keek met zijn oren in zijn nek en ontblootte tanden naar ons. Hij gromde toen Emmett grijnzend dichterbij kwam.
Gaat Emmett doe wolf doden?
Geschrokken sprong ik tussen mijn schoonbroer en zijn prooi in. Zijn ogen waar pikzwart, hij had geen enkel moreel besef nu. Hij had dorst, en een dorstige vampier is tot alles in staat.
Ik ging in een verdedigende houding voor de wolf staan en gromde naar Emmett.
"Logisch, ze zijn nauw verwant," zei Jasper. Ik concentreerde me op Emmett, die, nu echt, mijn vijand was geworden.

Reacties: