FanFic.nl

GTST: de Bemerking (Lucas/Noud)

De Bemerking

Titel: De Bemerking
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: (Na aflevering 4128; ) Sjoerd ziet Lucas en Noud samen in de Koning. En “vriendschap”�? Zijn reed!
Koppel: (beginstadium) Noud/Lucas
Waarschuwing: MxM Slash hints; Menige Spoilers voor aflevering 4128; OOC-heid.
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
Fanfictie (in het Engels fanfiction of fanfic) is een fictie-genre geschreven door fans van een film, boek, televisieserie of een ander type media. De schrijvers ‘lenen’ de karakters om hun eigen verhalen mee te maken zonder winstoogmerk. De verhalen worden niet officieel gepubliceerd, maar informeel (meestal op het Internet) beschikbaar gemaakt voor geïnteresseerden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 874
Schrijvers Notities: Mijn fanficties worden steeds minder canon doordat de schrijvers van GTST Noud liever aan Lucas’ zusje koppelen. Ik was het beu en schreef de subjectieve beoordeling van een nieuwkomer die Lucas en Noud WEL voor een koppeltje aanzag.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------


Sjoerd streek zijn haar achter zijn oren. Met zijn andere hand woelde hij in zijn zakken. Hij voelde de sleutels van zijn brommer en van zijn nieuwe huis; een papiertje, een knoop (hoe kwam die daar nou weer?) en restanten van het wisselgeld, waarmee hij het flesje bier voor zich had betaald. Verder niets. Hij sloot zijn ogen en fronste zijn wenkbrauwen, draaide aan een eigenwijs pluk haar. Hij had een elastiekje mee moeten nemen.

Sjoerd nam nog een slok van zijn biertje, liet de smaak over zijn tong glijden. Hij trok een gezicht. Zelfs het bier was hier anders.

Boven het geroezemoes en het moderne muzieknummer wat hij niet kende, hoorde hij mensen lachen.

Het gelach kwam van de bar.

Het was die homo- Lucas, verbeterde hij zichzelf in zijn hoofd. Hij zou zich proberen aan te passen; dat had hij min of meer beloofd.

Het waren Lucas en die vriend van hem, die vreemde, met dat bruine haar en die gemene wurggreep. Die het ene moment over het breken van nagels praatte, en het andere moment zijn arm op zijn rug wist te draaien.

Even moest hij een gevoel van vernedering onderdrukken.

“Dat heet vriendschap,”� had Lucas gezegd. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Sjoerd blies het haar, dat weer eens voor zijn gezicht hing, weg.
Vriendschap. Die twee?! Hoe ze daar naar elkaar zaten te lachen, met waarschijnlijk al iets te veel drank in hun lijven gegoten, als die lege bierflesjes voor hun neus het niet al weggaven.

Sjoerd begreep het niet, zo dichtbij iemand zitten. Is die (blijkbaar heteroseksuele) gozer niet bang dat Lucas hem probeert te versieren? Iedereen moet dat toch eigenlijk wel voelen? Was Sjoerd de enige? Was hij gewoon raar? Of was er iets anders aan de hand?

Hun handen bewogen vlugger mee in hun gesprek. Hun handen kwamen samen, eveneens als de lichtjes in hun ogen. Ze drukten allebei de andere kant op. Hun spieren aangespannen en hun vingers verstrengeld. De verlichting van de bar die op hun tanden bleef dansen als ze weer eens lachten.

Sjoerd schudde zijn hoofd, zijn lippen en wenkbrauwen in een vraagteken aangezet.
Hij nam nog een slok bier. Besloot in zijn andere zak te voelen. Verklaarde het tevergeefs met zijn tong in zijn mondhoek.

Zijn ogen vielen even op een mooi meisje aan de bar met ontzettend hoge, rode hakken. Toen zijn blik viel op een arm om haar middel, die aan een sterke vent vastzat, keek hij de andere kant op.

Zijn blik viel weer op Lucas en die jongen. Hoe ze elkaar lang aankeken, hoe ze elkanders houding tot in de punten spiegelden. Hoe hun drankjes vergeten voor hun lagen, en ze naar elkaar toe gebogen zaten. Die blikken in hun ogen. Wie hielden ze voor de gek?

Sjoerd keek naar een blonde vrouw die het gangpad in liep. Meerdijk had misschien toch iets goeds.

Toen hij weer opkeek naar de bar, was Lucas aan het bellen. Zijn mond hing open, zijn ogen aandachtig op het plafond gefixeerd. Zijn barkruk draaide mee met zijn bewegingen.
De jongen tegenover hem bleef hem aankijken totdat hij zijn mobiel weer inklapte.
Lucas zei weer eens iets onverstaanbaars. De jongen knikte. Wuifde losjes met zijn hand.
Lucas stond op, schoof wat geld naar die grijsharige barman; Jonas, Jan, Jeffrey?
Hij passeerde Sjoerds tafel in zijn de weg richting het gangpad.

De jongen scheen niet te merken dat zijn ogen wel erg lang op Lucas’ rug bleven hangen. Sjoerd merkte het wel; zijn grijns simpelweg verborgen achter zijn handpalm.

Na een tijdje zat Sjoerd weer de vrouwen te keuren - vooral die ene in de hoek vond hij wel leuk - toen iemand tegen zijn tafel stoot en zijn bier haast omviel.

“Hee! Kijk uit!”� riep Sjoerd tegen de voorbijganger.
Het was die jongen. Op zijn zwarte bodywarmer stonden de woorden Noud Bouwt.
O ja. Noud. Zo heette hij. Zal wel.

“Oh, ben jij het weer? Al iets geleerd van gisteren?”� sneerde hij.

Sjoerd onderdrukte het bekende gevoel van een woedeaanval. Hij greep de tafel beet.
Zijn mond vormde een lijn, “Dat zou ik aan jou moeten vragen. Je hoefde eigenlijk niks over je nagels te zeggen gisteren - ik zie zo ook wel dat jij op Lucas valt.”�

Zijn tong kwam achter zijn tanden te staan. “Iedereen met ogen ziet dat.”�

Iets flitste in Nouds ogen.
Misschien had hij iets terug willen zeggen - met de manier waarop hij zijn schouders had aangespannen en zijn mond al geopend had; maar de woorden bleven hangen - en zijn mond vormde een ronde O.

De O van ‘ontdekt’?

Sjoerd voelde zijn lippen omhoog buigen.

De barman kwam met toegeknepen ogen en slome passen tussen beiden. “Gaat alles goed hier?”� hij keek naar Noud, naar zijn wangen die van kleur waren verschoten. De barman zuchtte en klopte hem op zijn schouder. Vervolgens keek hij afwachtend naar Sjoerd.

Sjoerd knikte, schoof wat wisselgeld op tafel. “Ik zie je later.”�
Hij liep weg; zag uit zijn ooghoeken dat Nouds blik op de grond gericht was, zijn handen stevig om een leeg bierflesje geklampt. Zijn ogen groot.

Wat een gedoe.

Sjoerd haalde zijn brommersleutels uit zijn zak. Tijd om even te crossen met Edwin.
Wacht maar tot hij dit hoorde!


--
Eind.

Reacties: