FanFic.nl

Trust In Me

Six

"Waar heb je het over?" vroeg ik wantrouwig.
"Er zijn bloedzuigers die geen mensen willen doden," mompelde hij.
"Onzin. Elke bloedzuiger is slecht, en elke parasiet moet vernietigd worden! Ze zijn een plaag, en ik zal niet rusten voor de laatste verdwenen is!"
"Luister, de Cullens zijn heel anders. Je zal hen waarschijnlijk wel eens een keertje zien. Ze wonen aan de andere kant van de rivier. Ze zijn heel aardig, als je de stank negeert." Mijn ogen rolden bijna uit mijn hoofd.
"Je vindt ze í í rdig? Niet te geloven, je praat gewoon met hen? Wat in godsnaam maakt hen zo anders?"
"Dat heb ik al gezegd. Ga zitten." Ik was recht gesprongen, klaar om hem te lijf te gaan. Maar ik gehoorzaamde, iets wat ik erg vreemd vond.
"Ze wonen hier al een paar jaar. Dokter Cullen, de leider, werkt in het ziekenhuis. De mensen zijn dol op Carlisle. Hij heeft het gezin gesticht. Ze zijn met acht. Ze doden geen mensen, maar leven uitsluitend van dierenbloed. Al heb ik mijn twijfels bij voorkeur van sommigen van hen. Maar je ziet het aan hun ogen, die zijn heel licht bruin. Goud bijna. Ze zijn hier al eerder geweest, en hebben een afspraak gemaakt met onze voorouders. Als ze geen mensen doden en uit de buurt van het reservaat blijven, mogen ze in Forks wonen. Maar zodra één van hen zijn tanden in een mensennek zet, is het gedaan met de vrede." Ik begreep het niet. Een vampier met gouden ogen? Ze hadden vast hypnotiserende krachten, zo een hersenspoeling heb ik nog nooit meegemaakt.
"Dus iemand met gouden ogen, mag ik niet doden," zei ik vertwijfeld.
"Inderdaad. Anders ontketen je een oorlog. We zouden winnen, dat zeker, maar ze zijn in de loop der jaren onze vrienden geworden." Walging overspoelde me tot in de toppen van mijn tenen en mijn maag keerde zich om. Het bloed trok weg uit mijn gezicht en ik haalde diep adem.
"Alles oké?" Ik knikte vol afschuw en stond recht. Het duizelde in mijn hoofd. Vrienden. Hoe monsterlijk, hoe afstotend! Ik keek woedend naar Jacob, die begreep dat hij zijn woorden niet goed had gekozen.
"Luister, dokter Cullen redt levens. Hij heeft het mijne ook ooit gered. Ze hebben nooit willen worden wat ze nu zijn. Behalve Bella." De laatste naam kwam er schor uit, en aan de manier waarop hij droevig zijn blik afwendde, kon ik vaststellen dat die Bella hem vast heel dierbaar was.
"Wie is Bella?"
"Een vriendin van me. Smoorverliefd op één van de Cullens. En dat gevoel is wederzijds. Ze werden een koppel, maar helaas trekt de aanwezigheid van de familie Cullen ook minder beschaafde gasten aan. Eén van hen zag een lekker hapje in Bella, en om haar leven te redden, moesten ze haar transformeren. Ik heb hen toestemming daarvoor gegeven omdat ik zo van haar hou."
"Je bent verliefd op haar? Ingeprent?"
"Nee, dat niet. Maar ik ben verdomme verliefd op haar geweest, zo erg dat ik alles voor haar zou doen."
"Zelfs de toestemming geven om haar te veranderen in een alles verwoestend monster." Het was een vaststelling. Geen vraag. Hij knikte.

Reacties: