FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Nine

Geritsel, mijn hart verkrampte een fractie van een seconde. Toen waaide zijn geur mijn neus binnen, en toen hij voorzichtig dichterbij kwam, draaide ik me om en sprong in zijn armen.
"Het spijt ons zo vreselijk," fluisterde hij, "we hadden je nooit mogen meenemen. Ik hou van je Maggie, ik zou je nooit iets aandoen." Pas toen kreeg mijn hart weer de volledige controle, en ik schaamde me ontzettend dat ik ooit had getwijfeld aan zijn zelfbeheersing.
"Het is oké. Ik begrijp het."
"Dat je het begrijpt, wil niet zeggen dat het je geen pijn doet," mompelde ik met mijn gezicht in zijn hemd genesteld. Hij streelde mijn haren, drukte zacht zijn lippen op mijn hoofd.
"Het doet pijn, ja. Maar het is deels mijn eigen fout. Ik had je met rust moeten laten toen je daarom vroeg." Ik snikte ingehouden, keek omhoog en zag de lieve, gouden ogen die me steeds opnieuw lieten smelten.
"Kom alsjeblieft met me mee, lieverd. Ik kan het niet aan als ik niet weet waar je bent." Ik knikte haast onmerkbaar, dat was voldoende voor hem. Hij glimlachte, drukte zijn lippen op de mijne. Ik hield zo ontzettend veel van het gevoel dat die kus me gaf. Zijn koude huid tegen de mijne, een contrast dat niet groter kon zijn zorgde voor een eenheid met een onnoemelijk sterke band.
"Ik wil je nooit meer kwijt," fluisterde ik breekbaar. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst en schrok toen ik naar de overkant van de rivier keek: de oever was verlaten, en niets wees erop dat ik mijn broer en twee beste vrienden had ontmoet. Alleen Pauls shirt droeg de vertrouwde geur en het gevoel van een lang verloren thuis met zich mee.
"Je mag het houden van hem. Ze wilden het niet zien. Vooral Jacob niet." Was hij jaloers geweest op Edward toen hij zag hoe kwetsbaar ik me opstelde? Hoe intiem onze momenten samen konden zijn? Edward knikte.
"Hij houdt nog steeds van je."
"Maar ik hou van jou. Als hij écht van me houdt, begrijpt hij dat." Edward glimlachte geamuseerd.
"Mensen zijn nu eenmaal egoïstisch, en daar is niets mis mee. Hoe hard je ook probeert, de eerste die je gelukkig wilt maken, is jezelf." Ik dacht aan de manier waarop ik Edward nodig had, hoezeer ik van hem hield dat ik alles wilde doen. Toen hij me vroeg hem te verlaten, had ik dat gedaan. Ik voelde een flauwe herinnering aan de pijn en het verdriet die ik toen had ondergaan, en klampte me wat steviger vast aan Edward. Ik voelde zijn greep verstrakken.
"Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Maar ik beloof je dat ik je nooit meer zoiets zal aandoen."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.