FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 23: coma!

Joe pov:
Ik keek op m’n horloge. Sascha lag nu al 18 uur in coma. Er was nog steeds niks veranderd. Ze lag daar nog steeds, stil en wit. De dokter was net langs geweest. Als ze niet snel wakker zou worden, dan zouden de dokters de hoop opgeven. Ik had tegen de dokter geschreeuwd. Geschreeuwd dat hij dat niet mocht zeggen. Dat we moesten blijven hopen. Kevin had me gekalmeerd en ik was weer rustig naast haar bed gaan zitten. De dokter was de kamer uitgelopen. Daarna had ik zelfs even geslapen. Niet dat dat echt ging. Ik had maar nachtmerries over wat er allemaal kon gebeuren. Ik keek de kamer rond. Ze lag hier in haar eentje. Aan de andere kant van het bed zaten Nick en Jennifer. Nick had een arm om haar heen geslagen. Jennifer had nog steeds niet geslapen. Haar ogen vielen voor de zoveelste keer langzaam dicht. Snel deed ze ze weer open. Alsof ze niet wou slapen. Nick fluisterde wat in haar oor. Vervolgens legde ze haar hoofd op z’n schouder en sloot haar ogen. Kevin stond aan de achterkant van het bed. Daniëlle was naar het hotel om wat spullen te halen en zou daarna Lucas ophalen van het vliegveld. Kevin had hem gisteravond gebeld en gezegd wat er met Sascha was gebeurd. Hij zou zo snel mogelijk komen. Kevin staarde bedroefd naar buiten. Hij maakte zich ook zorgen. Sascha was als een klein zusje voor hem. Ze deelden heel veel. Ik keek weer naar Sascha en naar de monitoren om haar heen. Ik snapte er helemaal niks van, al die monitoren maakte allemaal rare en vooral enge geluiden. Ik hoorde geklop op de deur. Jennifer werd weer wakker en Kevin liep naar de deur. Al snel kwamen Dani en Lucas achter Kevin aan naar binnen. Jennifer stond op en liep naar Lucas. Ze deelden een paar woorden en vervolgens gaven ze elkaar een knuffel. Nadat ze elkaar hadden losgelaten keek Lucas naar mij. Ik was bang dat hij mij overal de schuld van zou geven. In plaats daarna liep hij naar me toe en legde een hand op m’n schouder. ‘ik wil dat je weet, dat ik jou nergens de schuld van geef’ ik knikte. Ik was opgelucht. Ik keek weer naar Sascha. Ik had haar hand nog steeds vast. Lucas liep naar de andere kant van het bed. Jennifer stond op en ging naast Kevin staan. Nick ging achter haar staan en sloeg z’n armen om haar heen. Lucas ging op de stoel zitten en pakte haar andere hand. Hij begon te praten tegen zijn kleine zusje. ‘hey zussie van me. Ik ben zo snel mogelijk gekomen. Mama komt er ook aan. Ze was weer op zakenreis. Ze komt zo snel mogelijk. Je mag niet opgeven hoor’ Lucas stond op en liep de kamer uit. ‘Laat hem maar even’ zei Jennifer. Iedereen knikte. Ik vestigde mijn aandacht weer op sascha en boog me over haar heen. ‘Ik hou van je’ ik was er zeker van dat ze me hoorde. Dat moest gewoon. Het was de eerste keer dat ik het zo tegen haar zei. We wisten het wel van elkaar, maar niemand had het nog uitgesproken. En toen voelde ik een licht kneepje in m’n hand.

Reacties: