Hoofdcategorieën
Home » All Time Low » So wrong, it's right. » I am still painting flowers for you.
So wrong, it's right.
I am still painting flowers for you.
Langzaam en diep weg-gekropen in mijn dikke wintervest loop ik verder. De met bladeren bedekte straat ziet er somber uit deze tijd van het jaar. Ik stamp door een grote regenplas en realiseer me hoeveel ik van de herfst houd. Een koude windstroom raakt mijn nek en ik trek mijn muts verder over mijn hoofd en doe mijn ipod-oortjes in.
'When I wake up the dream isn't done,
I wanna see your face and know I made it home. When nothing is true, what more can I do? I am still painting flowers for you..'
Livvv!!' hoor ik iemand van een afstandje al door mijn muziek heen roepen. Ze zijn er al, de grote vriendengroep waar ik mee af had gesproken op de zeedijk. Ik ren de trappen op en neem plaats op het bankje naast iemand die ik nog nooit eerder gezien had. Ieder van mijn vrienden had immers zijn eigen vrienden ook nog mee genomen, en het was aardig druk. Ik vraag me af hoe hij heette. 'Waarom ben je zo laat, Liv' vraagt mijn beste vriendin Sophie die op de rugleuning heeft plaats genomen. 'Oh, ik moest lopen, weet je nog?' antwoord ik sarcastisch. Dit als herrinering tot gister avond en we beginnen allebij spontaan te lachen.
'Oh ja, hahaha!' <Gister waren we met nog een paar kinderen van school uit geweest, tot 3 uur 's nachts. Al kan ik me er weinig van herrineren weet ik nog wel dat iedereen redelijk wat gedronken had en dat ik achterop de fiets van iemand anders thuis ben gebracht, alleen wíe dat gedaan heeft.. Dat is een vraag. Nomaal ben ik niet zo van het drinken en het uitgaan maar als er goede bands zijn vind ik het helemaal geweldig. Lekker mee doen met de menigte, al mijn problemen vergeten en mijn verdriet wegdrinken.>
Ik sta op van het bankje en loop naar de waterkant. Ik staar naar de zee en voel het opwaaiende zeewater in mijn ogen prikken. Een traan rolt over mijn wang. En nog een. Dit keer komt het niet door het zeezout.  Ik denk terug aan de eerste keer dat ik hier was, begin zomer. Half 1 op een zondag middag. Jayden en ik vonden elkaar al een tijdje leuk en na een eerste afspraakje in het park hadden we hier afgesproken. Uren lang hebben we gepraat en dicht tegen elkaar aangezeten. Ik ben alles over hem te weten gekomen en hij jammer genoeg ook over mij. Toen de zon op zijn hoogst was zijn we naast elkaar in het gras gaan liggen, met ons handen in elkaar hebben we uren lang naar de lucht gestaard, wetende voor altijd samen gelukkig te zijn. Tenminste dat dacht ík. Na mijn mei vakantie te hebben door gebracht in London hoorde ik dat hij was vreemd gegaan. Echt, dit kilde mij vanbinnen. Maanden later heeft hij inmiddels al twee andere vriendinnen gehad, en mis ik hem nog steeds..
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.