FanFic.nl

So wrong, it's right.

The Beach.

Hey.' hoor ik een jongens stem klinken. Ik voel twee handen op mijn schouders en draai mijn hoofd om. Ik kijk in het gezicht van de jongen zonder naam waar ik net naast zag. 'hi' zeg ik zachtjes en draai mijn hoofd weer terug naar de zee. De jongen kwam naast me staan en schuifde mijn donker bruine haar van voor mijn ogen. 'Wat is er?' vroeg hij met een bezorgd gezicht. 'Uhm, de zee.. Weetje wel, het prikt nogal.' probeer ik zo nonchalant mogelijk te zeggen. De jongen twijfelt en veegt dan zachtjes mijn wangen droog. 'Ik weet dat er iets is. Liv, is het niet?' 'uhm, ja ik ben Liv.' mompel ik. 'Keith.' zegt hij, en steekt zijn hand uit. Ik pak voorzichtig zijn hand en hij glimlacht. 'Vanacht was je wel veel energieker hoor!' 'Vanacht?' 'Je weet echt niks meer he.' zegt Keith. 'Ik heb je om half 3 naar huis gebracht, je vrienden wouden nog door partyen en hadden me je adres gezegt.' 'Oh, het spijt me.' zeg ik zacht. 'Het spijt je?' 'Ja door mij kon je niet langer blijven, sorry.' 'Ach wel nee joh, ik had het wel gezien daar en bovendien vond ik het geen enkel probleem op je thuis te brengen.' lacht hij. 'Dankje.' lach ik terug. Een paar minuten lang staren we naar het geraas van de golven, een ongemakkelijke stilte. Maar toch voel ik me fijn naast Keith. 'Weetje..' verbreekt Keith de stilte, 'Het spijt mij ook.' zegt hij serieus. 'Huh?' 'We zullen nog eens af moeten spreken, ik geloof dat ik je jas nog in mijn fietstas heb liggen.' Meen je dat?' vraag ik zacht. Hij knikt, maar ik weet niet of hij het meent of niet, ik zie zijn ogen niet. Op mijn beurt veeg ik zijn lange zwarte haren voor zijn ogen weg en kijk in zijn ogen, groen gespikkeld en vol met waarheid. Eigenlijk zou ik niet aan hem hebben moeten twijfelen, maar het kwam zo plotseling.. 'Waar denk je wel niet allemaal aan? Je lijkt zo in gedachten.' vraagt Keith. 'ik uhm, denk aan..' 'Aan?' 'Tja, als ik dat zelf eens wist.. Mijn gedachtes gaan nogal alle kanten op denk ik.' Keith glimlacht. 'Kom mee denkertje.' hij pakt mijn hand en ik zie zijn ogen schitteren in het beetje zonlicht van vandaag. Samen lopen we terug naar de groep.

Reacties: