FanFic.nl

Forever & Always

[1] De weddingplanner

Het gebouw waar we voor staan is grotendeels van glas. Het ziet er ultramodern uit en ik voel me er nu al niet op mijn gemak. Zenuwachtig stappen we door de glazen deuren heen die voor onze neuzen automatisch openschuiven. Ik weet niet of Avril net zo zenuwachtig is als ik, aangezien ze nog redelijk ontspannen voelt. Al kan ze ook heel goed doen alsof.
Binnen staat links een hoog bureau met daarachter een vrouw die over haar bril van de computer naar beneden kijkt. De wanden, het plafond en de vloer zijn wit. Rechts staan een aantal grote beige fauteuils en een tafeltje met tijdschriften en bloemen en op de grond ligt een langharig rood tapijt. De ruimte wordt verlicht, voor zover nodig met de grote ramen, door felle Tl-buizen die door de hele kamer verspreid zijn. De aankomstruimte gaat over in een gang die meteen de hoek om gaat, waardoor we er niet veel van kunnen zien.
“Kan ik jullie helpen?”� vraagt de vrouw terwijl ze haar leesbrilletje van haar neus afhaalt. Hij blijft bungelen aan een dun grijs touwtje.
“We hadden een afspraak met mevrouw Knocksville,”� zeg Avril kalm.
“Wie eerst?”� vraagt de vrouw als ze haar bril weer heeft opgezet en haar vingers naar het toetsenbord glijden.
“Samen,”� antwoordt Avril, even kalm als net. “Lavigne en Barks.”�
“O,”� zegt de vrouw met onverwacht enthousiasme. “Ik zie het. Ze komt zo bij jullie. In de tussentijd kunnen jullie daar plaatsnemen.”�
Ze knikt naar de beige fauteuils en glimlacht vriendelijk.
“Dank u wel,”� zeg ik beleefd en ik volg Avril naar de comfortabele stoelen. Als ik ga zitten merk ik dat ze ontzettend zacht zijn. Avril gaat met haar rug naar de vrouw zitten en al snel liggen haar benen over de leuning. Ik moet mijn lachen echt inhouden als ik het gezicht van de vrouw zie die er blijkbaar niets over durft te zeggen. Na een stuk of vijf minuten horen we een deur openslaan en hoge hakken onze kant opkomen.
“Mevrouw Lavigne… En mevrouw Barks?”�
De vrouw die haar hoofd om de hoek steekt is het tegenovergestelde van wat ik verwacht had. Ze heeft grove bruine krullen die glanzend om haar schouders hangen. Ze is klein, nauwelijks één vijfenvijftig, schat ik. Ze is gevuld maar draagt een lang groen shirt waarin haar figuur goed uitkomt.
“Ja,”� mompel ik en ik sta op. Avril kijkt om en slaat haar benen meteen van de leuning af voor ze opstaat en mij volgt richting de vrouw, die waarschijnlijk mevrouw Knocksville is.
Ze schud mijn hand en daarna die van Avril en vertelt ons daarbij dat ze inderdaad mevrouw Knocksville is.
“Maar jullie mogen me ook Amy noemen. Ik haat dat hele mevrouw-gedoe.”�
Wij stellen ons ook voor en dan vraagt ze ons om haar te volgen naar haar kantoor. Het is niet groot en ruim, maar juist klein en knus. Overal liggen allerlei foto’s, beeldjes, bloemen en andere attributen verspreid en aan de wand staat een kast met allerlei laden. Recht voor ons staat een houten bureau met aan de ene kant een stoel voor Amy Knocksville en aan de andere, dichtstbijzijnde kant staan twee stoelen, die waarschijnlijk voor ons bedoeld zijn.
“Ga zitten,”� zegt ze en een kleine glimlach siert haar gezicht. “Thee?”�
Wij knikken en niet veel later staan er drie dampende bekers op het bureau. Ze vraagt ons of we al ideeën hebben. Om eerlijk te zijn heb ik er nog totaal niet over gedacht.
Ik kijk Avril aan en zij kijkt terug, en ik weet dat we beide nog niks hebben.
“Maakt niet uit,”� stelt Amy ons gerust. “Blader maar even door deze boeken.”�
Ze schuift ons een stapel fotoalbums toe. Er staan eindeloos veel foto’s in uit verschillende tijdperken, in verschillende thema’s. Jurken, bloemen, gordijnen, servetten, kastelen… alles is er tot in het kleinste detail uitgewerkt.
“Heeft u deze bruiloften allemaal verzorgd?”� vraag ik met ontzetting in mijn stem, terwijl Avril een bladzijde omslaat.
“De meeste wel,”� zegt Amy en ik denk een blosje op haar wangen te zien. “Maar er zitten ook foto’s in die ik voor de collages heb gebruikt. Om de sfeer te creeëren, weet je wel.”�
“Respect!”� flap ik eruit en meteen sla ik mijn hand voor mijn mond.
“Dank je,”� grijnst Amy en ik voel mijn schouders automatisch ontspannen.
Ik kijk Avril even aan met een brede glimlach. Dit is haar. Amy Knocksville gaat onze bruiloft regelen. Zij zal ervoor zorgen dat alles perfect loopt en zij zal ons helpen met alle voorbereiding. Wij hebben onze weddingplanner.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.