Hoofdcategorieën
Home » Overige » our world » 22. Kaitlin
our world
22. Kaitlin
Het gouden licht lijkt het meisje helemaal op te hemelen. Ze is dus toch gekomen en ze heeft ons gevonden. We hebben weer hoop. Ze loopt vanuit de lucht naar beneden. Haar bruine haar steekt in een speelse vlecht. Als Naomi haar op haar kleren zo moeten keuren, dan was ze bij voorbaat al afgekeurd. Die zou nog liever doodgaan dan de hulp van iemand als Evi willen accepteren. Waarom ze zo plotseling opdook en eerst niet mee wilde doen, doet er niet meer toe. Met haar kracht erbij hebben we eindelijk de kans om echt Iblis te verslaan. Waarom we er dan aan begonnen waren? Om hem te stoppen met het vernietigen van zijn voorkomende plan om de aarde te vernietigen. Gewoon een flinke waarschuwing. Hij weet toch niet hoe hij vermoord kan worden en we daar niet de goede krachten voor hadden. Hij had ook niet door dat hij een plaats heeft uitgezocht waar onze krachten enorm groeiden. Nog het meeste van alle planeten worden hier onze krachten versterkt.
Evi staat nu naast LinLin. Die knikt een keer naar haar. Ze is langzaam afgezwakt, maar weet wel dat zij als eerste gered zou moeten worden.
"Heb ik niet de kans om er een vrij te krijgen. Dan is het toch wat eerlijker qua aantal. Jij bent met honderden en ik maar alleen." Iblis kijkt haar even raar aan.
"Als jij denkt om dan een extra kans te hebben. Wie wil je hebben?"
"Ik wil LinLin hebben."
"Wat heb je daar nou aan. Maargoed als jij de chinese wilt hebben. Hier heb je haar. Over een paar minuten is ze toch weer van mij."
Hij knipt in zijn vingers en LinLin valt op de grond. Ze vormt met haar handen de perfecte landing.
"Fijn dat de landing in ieder geval zacht was," mompelt ze boos. Ik weet niet hoeveel LinLin en Evi weten van het vernietigen van Iblis, maar ik hoop genoeg. Waarom had ik Jolein en Alien niet verteld dat zij de belangrijkste waren. En waarom ben ik de manier waarop ook alweer vergeten. De ogen van Evi kijken mij even aan. Ik vind er alleen maar vastberadenheid in. Zij weet het. Zij weet alles. We zijn gered.
LinLin richt haar hand op Jolein. Die kijkt haar bang aan. Even lijkt het erop dat het touw van bladeren zich strakker om haar benen heen wikkelt. Daarna zie je ze langzaam wegtrekken. Alsof ze zich heel lelijk hebben gebrand. LinLin richt haar hand al op Alien. Het duurt ook niet lang of zij kan weer vrijuit bewegen. Een brok van steen laat ze door de lucht heen zweven. Ze landen netjes naast Evi en LinLin. Rien en ik worden voor de vorm ook bevrijd. Voor de mensen die opgesloten zijn in de rode bollen is er niets meer te doen. Die zijn verloren. Te minste als wij Iblis niet verslaan.
Ik begin druk te fluisteren, zodra ik naast Alien en Jolein sta. Ze moeten in sneltempo het hele plan snappen. Rien en ik gaan afleiding worden. De meiden moeten zich gaan verspreiden en dan vanuit vier hoeken aanvallen.
Ik geef een teken en de vier meisjes schieten weg. Iblis kijkt ze verbaasd na.
"Alsof verspreiden zin heeft om mij te verslaan. Al is het een slim idee geweest om LinLin uit de bol te bevrijden. Helaas voor jullie heb ik jullie over een paar minuten toch allemaal. Maar laten we nu maar even gaan spelen."
"Inderdaad gaan we even spelen. Welk spelletje wil je doen."
"Wat denk je van pak me dan."
"Klinkt interessant. Maar we spelen dan natuurlijk wel eerlijk. Je duiveltjes en mindoes vallen ons dan niet aan."
"Waarom niet. Jullie zijn ook met meerdere."
"Wat als ik ga zeggen dat wij toch niet allemaal tegelijkertijd zullen aanvallen. Dat ik niet mee zal doen."
"Ach dan win ik zeker."
"Daarom heb je de duiveltjes en mindoes helemaal niet nodig."
"Maar ze zijn zo leuk om mee te spelen en bezit van te nemen."
"Maar je laat het gevecht toch niet aan je voorbij gaan. Zelf vechten is veel leuker. Je geeft zo alle actie uit handen." Ik hoop zo dat hij in de val trapt, anders zijn we dik de pineut.
"Ach je hebt gelijk."
Hij knipt een keer in zijn vingers en de duiveltjes en mindoes verdwenen. Helaas verdwenen de bollen die de duiveltjes gemaakt hebben niet. Ze kregen juist een nog rodere kleur. Iets wat me toch begon te verontrusten. Wat zou het voor effect hebben voor onze krachten. Zouden we er lichamelijk weer volledig bovenop komen of zullen ze hier hun hele leven nog last van hebben.
"Dit spelletje is saai."
"Waarom spelen we dan geen hide and seek." De stem komt schuin achter Iblis vandaan. Jolein loopt achter de bomen vandaan.
"Maar je hebt jezelf net tentoon gesteld, dus ik kan je al niet meer zoeken."
"Maar er lopen er nog drie in de bomen rond."
"Twee. Ik vind mezelf in het zicht staan toch ook wel netter."
"Ach je hebt gelijk. In het zicht staan is veel leuker."
"Dus nu heb je er nog maar een om te zoeken Iblis. Ik zal het maar snel doen. Dan kun jij ook weer verder met de wereld te vernietigen." Ik hoop op dit moment zo dat ik overtuigend bluf. En ik hoop nog meer dat ons plan lukt.
Iblis begint inderdaad om zich heen te kijken, precies zoals ik had gehoopt. Alleen Alien is nog onzichtbaar. Zij moet dadelijk de aanval inzetten. De krachten moeten in een bepaalde volgorde worden gebruikt anders werkt het niet. Het moment is cruciaal. De spanning om te snijden.
Zonder waarschuwing springt Alien te voorschijn en spuit een slang van vuur naar voren. Jolein valt meteen bij. LinLin wacht heel even en stampt dan op de grond. Stukken aarde komen van de grond omhoog. Evi stuurt windvlagen die de brokken meenemen.
Alle krachten beginnen om Iblis heen te draaien. Even kijkt hij raar om zich heen. Zijn gedachte vertellen me dat hij dit nooit verwacht had. Dat hij niet weet wat er aan het gebeuren is. Iets wat mijn glimlach alleen nog maar groter maakt. Wij winnen en daar kan hij niets meer aan veranderen.
De krachten dwarrelen om hem heen. Ze beginnen te draaien om hem heen. Steeds sneller en sneller. De kleuren versmelten en maken gouden vonken samen.
Dan gaat het allemaal heel snel. De gouden massa verzwelgt Iblis tot zijn laatste haarpuntje. Het draaien versnelt nog meer.
Dan ontploft het goed. Er blijft niets meer over. Iblis is weg, de mindoes zijn weg, de duiveltjes zijn weg. Alles is weg. Alle ballen ontploffen en iedereen komt met een smak op de grond terecht.
Iedereen kijkt om zich heen en kijkt daarna de vier in het midden aan. Allen vier zo verschillend en toch kunnen ze met elkaar de wereld redden. Iets waar niemand op dit moment nog aan zal kunnen twijfelen.
Ondertussen is het tijd om naar huis te gaan. Ik weet niet precies hoe de tijdlijnen lopen, maar ik hoop niet te ver uit elkaar. Anders zullen de meeste problemen krijgen thuis omdat ze dagen weggeweest zijn.
Ik roep iedereen bij elkaar. Shaine en ik gaan naast elkaar staan. Iedereen pakt elkaars hand. Shaine begint te mompelen. Ik voel de band om mijn handen met iedereen versterken. Ik voel me een met de rest.
Met een klap kom ik op de grond terecht. Er zijn er een paar die omvallen, maar ik blijf op mijn plaats staan. Gelukkig, kan ik als leidster toch nog iets goed. Oké, ik heb ons hier ook allemaal doorheen geloodst, maar als ze niet zelf hun krachten goed wisten te gebruiken, dan had ik er niet eens roem voor kunnen krijgen. Niet dat ik dat nu wel kan krijgen. Nou ja, ik denk toch onzin.
Ik zie dat we op dezelfde open plek zijn geland als dat we onze reis begonnen.
"Shaine heb je zin om nog even iets te drinken. Dan kunnen we allemaal even bijkomen." Ze knikt en ik begin te lopen naar mijn huis.
Daar aangekomen gaat iedereen zitten en schenk ik wat te drinken in. Na een uur besluit iedereen om weer naar huis te gaan. Om weer te beginnen met zijn leven waar het gisteren is geëindigd.
Reacties:
jeej ik heb de wereld gered!!!
Iblis is een stommerik.
snel verder!!!
oh wat jammer nou dat hij afgelopen is, maar ja
ERkomtnogeenEpiloog
hebdaaarzo'nzinin.
dus epiloog, kom maar