Hoofdcategorieën
Home » Overige » MagicCave » hoofdstuk drie
MagicCave
hoofdstuk drie
Terwijl ik samen met Hermelien naar de zwerkbal tribune liep, praatten we opgewonden over de wedstrijd. We probeerden elkaar regels uit te leggen over zwerkbal, omdat we allebei eigenlijk niet precies wisten hoe het nou precies zat. Toen we een plekje gevonden hadden, merkten we op dat we vlakbij Patty Park van Zwadderich zaten. En om het nog een beetje erger te maken, kwamen ook haar vriendinnen erbij zitten. Beiden probeerden we ze te negeren, maar dat ging nogal moeilijk aangezien ze, zo go als dat de wedstrijd begonnen was, een liedje begonnen te zingen over Ron.
‘WEMELTJE IS STEKEBLIND!’
Hermelien en ik drukte onze oren dicht en begonnen zo hard mogelijk het team van Griffoendor aan te moedigen. Toch konden we het liedje blijven horen. Maar harder schreeuwen ging bijna niet, want we gilden allebei onze longen uit ons lijf. Daar bleven we mee door gaan, ook al hield Ron geen enkele bal tegen. Na drie gemiste worpen van Ron, draaide Patty Park zich naar ons om.
‘Misschien moeten jullie eens al jullie geld bij elkaar leggen om een bril te kopen voor Wemel.’ Zei ze met een gemene grijns. Ik keek haar woedend aan, maar reageerde er verder niet op. Hermelien daarentegen draaide zich om haalde haar arm uit en sloeg Patty Park recht in haar gezicht. Een keiharde ‘klets!’ volgde er en het volgende moment trok het meisje aan hermeliens haren. Met open mond stond ik te kijken hoe de twee meisjes elkaar te lijf gingen. Maar toen ik Sneep aan zag komen lopen trok ik Hermelien van Park af en trok haar van de grond af en liep snel weg om te zoeken naar een andere plaats om te zitten. We hadden net een plaats gevonden toen iedereen opstond om te juichen. ‘Harry heeft de snaai!’ gilde iedereen om ons heen. Snel sprongen wij ook overeind om te springen en te juichen. Gillend vielen we elkaar om de hals en staken onze tongen uit naar Park en haar volgelingen toen ze met een boos gezicht langsliepen. Samen renden we ook de tribune af, ik om Fred en George te zoeken en Hermelien om Harry en Ron te feliciteren. Maar toen we beneden aankwamen troffen we geen echte vreugde aan: Fred, George en Harry stonden woedend tegenover Malfidus met daartussen in Professor Anderling en die trut van een Omber.
‘Dus ik ben bang dat ik deze twee heren echt zal moeten verbieden om ooit nog zwerkbal te spelen.’ Zei Omber tegen Harry en George. Hun monden vielen open van verbazing. Hermelien en ik liepen zachtjes achteruit, we zouden het later wel van ze horen.
In de leerlingenkamer was de sfeer van de leerlingen vrolijk omdat ze gewonnen hadden, maar de teamleden van Griffoendor zaten in zak en as. Met zijn zessen zaten ze om een tafel heen, te overleggen wat ze nu moesten doen. Alleen Ron was spoorloos en nergens te vinden, ik wist dat Hermelien hem aan het zoeken was. Rustig liep ik naar de tafel van de spelers en ging tussen George en Fred in zitten. ‘ik stoor toch niet?’ vroeg ik.
‘Nee, we zijn net klaar’ zei Angelique die een uitdrukking op haar gezicht had alsof ze ieder moment in tranen kon uitbarsten. Wat waarschijnlijk ook zo was. ‘Ik ga naar bed.’ Zei ze erachter aan en liep de trap op naar de meisjes slaapzalen. Bijna was ik erachteraan gelopen, ware het niet dat George me op mijn schouder tikte. ‘Ga je een stukje mee wandelen?’ fluisterde hij in mijn oor. Ik glimlachte een beetje en liep met hem mee naar het portretgat. Het was nog vroeg pas zeven uur en het zonlicht scheen door de ramen. Het enige wat ik misten was George zijn eeuwige grijns, die nu was weggevaagd naar een blanco gezichtsuitdrukking. ‘George? Waar gaan we eigenlijk naar toe?’ vroeg ik, aangezien ik geen flauw idee had wat we gingen doen. ‘Ik wil je wat laten zien.’ Zei hij, en de lege uitdrukking werd iets vrolijker. We liepen naar een gang waar een schilderij was van een man die probeerde trollen te leren balletdansen. ‘Blijf staan.’ Zei George geheimzinnig. Daarna begon hij op een neer te ijsberen met een geconcentreerde uitdrukking op zijn gezicht. Na de derde keer verscheen er een houten deur die open zwaaide. ‘Dames gaan voor.’ Zei hij. Nieuwsgierig stapte ik de kamer in.
Het was een grote ruimte, met twee banken een grote tafel, grote stoelen en een openhaard, waar het vuur rustig brandde.
'Wauw.' zei ik zuchtend. George kwam nu ook naar binnen en sloot de deur af.
'Alisha, eigelijk had ik andere plannen voor vanavond.' hij grijnsde even zijn kwajongensgrijns en praatte toen verder. 'Helaas geloof ik niet dat dat er nu in zit, dus wil ik vragen of je over drie dagen hier wil terugkomen op deze gang om acht uur 's avonds.' Ik knikte verbaasd. 'Ik zal er zijn.' zei ik zacht.
Daarna loodste hij me mee naar de houten deur en bracht me weer terug naar de leerlingenkamer. Toen ik uiteindelijk op mijn slaapzaal was, viel ik op mijn bed naar en begon te dromen. Het aftellen was begonnen.
Reacties:
George is een cutie^^ Hermelien is een agressieve chick aan het worde
verder?
xx
Aaaaaahh!!! Ik vind het geweldigggg
Oeh, nu weet ik dat je geen ruzie met Hermelien wilt...
Ga je snel verder en ik mag vast wel een melding, hè?
xxx
Ik haaaat omber,
maar dit is wel een superleuk verhaaal! (:
en George is suuuuper cuuute hier
ben wel benieuwd wat hij nou gaat doen hoaar
snel verder!, mag ik dan weer een melding?
<'3
Nu laat je niet alleen haar wachten maar ons ook. Niet eerlijk.
en nu ga ik weer snel verder met bijlezen.
x