FanFic.nl

Ground Apocalypse

Beginning of the Start

Hijgend begon ik weer met rennen. De wind raasde via mijn kraag mijn vest in. Ik had vandaag een extra dik vest aangedaan, maar ik begon het nu toch koud te krijgen. Ik deed mijn armen om me heen en probeerde harder te rennen. Ervan overtuigt dat iets of iemand me achtervolgde, keek ik om.
Niets.
Maar het kon niet lang duren tot er iets of iemand was.

Plotseling doorbrak een door merg en been gaand gekrijs de stilte. Ik stopte, draaide me om, en staarde. Een silhouet sprong plotseling op vanachter een auto, zwaaiend met zijn armen.
Ik slikte, voor ik me omdraaide en verder rende.

Ik was uitgeput. Plotseling voelde ik een druppel op mijn gezicht. Ik keek naar de lucht - Het begon te regenen. Ik vreesde dat ik uit zou glijden maar ik bleef op hetzelfde tempo rennen. Het asfalt waar ik op rende begon glad te worden. Het begon harder te regenen. De regen kwam hard neer op mijn lichaam. Het asfalt bereikte het toppunt van gladheid en...
Ik gleed uit, met mijn armen voor me om me tegen de meeste schade te beschermen.

Ik kwam op mijn handen en knieën terecht, het asfalt kraste door mijn broek en schraapte mijn huid eraf. Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder, ik gaf een gil en ik draaide me om. Een lichtblauw oog staarde me aan, en ik mompelde een excuus. De jongen greep mijn arm en trok me omhoog, terwijl hij een klein, zwart pistool in mijn handen drukte. "Ik ben Reito. Ik neem je mee naar de rest, het is niet veilig in je eentje.. Ik zag een Hunter hier dichtbij."

"Mijn naam is Sky. Waarvoor dit pistool?" Ik keek ernaar, dit was de eerste keer dat ik een pistool vast had. "Je moet op ze schieten." Ik keek hem vragend aan. Ik voelde me niet prettig bij de gedachte dat ik iets of iemand neer moest schieten. "Wie of wat zijn 'ze'?" "'ze' zijn de Infected, ze zijn geinfecteerd met een DNA-veranderend virus. Maar het verandert niet alleen hun DNA." Hij keek opeens heel verdrietig.

"Ze worden anders. Zij vermoorden degene zonder virus en de Survivors vermoorden hun. CEDA loog de hele tijd. Ze zeiden dat het een griepje was," Zei hij, terwijl hij sneel door liep. "Victoria, mijn zus, moest ons broertje Nicholas neerschieten." Hij deed snel zijn licht uit toen gehuil het steegje vulde. "Kijk uit. Geen geluid of onverwachte beweging."

"Wie is dat? Waarom doe je je licht uit?" Doordat het geluid best hoog was, trok ik de conclusie dat de persoon die huilde een meisje was. "Dat is een Infected, en ze noemen haar de Witch. Als je haar stoort door te dichtbij te komen of je licht op haar te schijnen, valt ze je aan. Als andere Infected haar storen, valt ze de persoon aan die het dichtste bij haar staat. Ze valt geen andere Infected aan. Probeer heel snel met een grote boog om haar heen te lopen."
Ik zette een kleine stap richting het gehuil. "Ik zal het proberen." Opeens had ik een vreemd gevoel in mijn buik. Was het angst? Waren het zenuwen? Ik wist het niet.

Reito gaf een klein duwtje tegen me aan, waardoor ik weer een stap achteruit zette. Hij liep langs me heen, wees naar mijn licht en liep snel en licht langs een gebukt silhouet. Ik nam zelf ook een klein stapje, maar de grom die uit het huilende meisje kwam deed ons allebei verstijven. Reito liep snel door en verdween om het hoekje.

Ik nam een aanloopje en rende zo hard als ik kon. Ik was een meter van de Witch verwijdert, toen ze opeens harder begon te grommen. Ik wist dat dit foute boel was. Ik zag haar nog net opstaan toen ik langs haar rende. "Help!" Ik rende de hoek om. Vreemd genoeg hoorde ik de Witch niet rennen. Was ze heel lichtvoetig of had ze nu al opgegeven?

Plotseling duwde een bruinharig meisje me opzij, en iemand anders trok me verder weg. Ik keek naar hoe het meisje op één knie zat, en een groot geweer richtte naar het steegje. Ze deed een oog dicht en trok de trekker over. Daarna hoorde ik een enorme knal, en een bloedstollend gekrijs. Het meisje stond op en liep verder.

Nogal beduusd keek ik haar na.
"Bedankt." Was het enige wat ik over mijn lippen kon krijgen. Het was te zacht en te laat omdat ze al uit het zicht was verdwenen. Reito kwam voor me staan. "Sta daar niet zo, kom mee!" Hij begon voor me uit te lopen, dezelfde richting op als dat bruinharige meisje.
We gingen de hoek om. Aan het eind van het steegje stond een stalen rode deur, met in het midden een getralied raampje.

Het meisje stond er al voor, armen voor haar borst gekruist en hak tikkend. Reito tikte me aan. "Valerie staat voor een Safehouse, de enige bijna veilige plek. Daar zijn allemaal wapens en spullen die we allemaal kunnen gebruiken. Vanacht blijven Valerie en ik wakker om wacht te staan. Jij en Victoria kunnen slapen. Morgen gaan we verder naar Atlanta. Ik maak je over een paar uur wakker."

Ik liep het cel-achtige ding in dat kennelijk Safehouse heette. Mijn ogen gleden bijna gelijk naar de slapende persoon op de grond. "Jij moet Victoria zijn." Mompelde ik tegen mezelf.
Ze lag in een best comfortabel-uitziende slaapzak. Naast haar lag er nog een. Ik ging er naartoe, en kroop erin. De slaapzak was heerlijk zacht en warm, maar de grond waar ik op moest liggen omdat er geen bed was, lag minder lekker.

Reito ging naast me zitten, met een zwart geweer en een bijl op zijn rug.
Hij wreef met een hand over zijn verband om zijn nek. Valerie ging ook zitten, met haar blazer om haar heup geknoopt. "We maken je over een paar uur wakker." Zei ze, haar felgroene ogen op mij gericht. Ik slikte en draaide me toen om met mijn gezicht naar de muur. "..."

Gelukkig was ik iemand die overal heel makkelijk en snel in slaap viel. Ik deed mijn ogen dicht en luisterde naar mijn eigen ademhaling.
Vijf minuten later sliep ik.
"Sky, Sky, wakker worden." Ik opende mijn ogen. "Het is jouw beurt om op wacht te staan." Ik geewde terwijl ik me uitrekte. "Oké." Ik stond op. Dit zou kunnen betekenen dat ik een gesprek zou moeten voeren met Victoria. Ik wierp haar even een blik toe. Ze leek me best aardig.

Victoria antwoorde de blik en glimlachte zwakjes. Ze stond op, en liep naar de toonbank en pakte de Hunter Riffle op, terwijl ze zich daarna omdraaide. "Valerie, ik heb jouw wapens in de hoek gelegt." Valerie gromde in antwoord, terwijl zij zich omdraaide in Victoria's slaapzak. Reito schoof plots het haar voor zijn oog weg, en merkte dat ik keek en staarde terug met één geel en één blauw oog.

Ik keek nu pas echt goed naar hem.
Hij was heel dun en bleek. Hij had een lip-piercing in het linkerhoekje van zijn lip, hij had een koptelefoon om zin nek en hij had pikzwart haar. Reito draaide zich om, zodat hij met zijn rug naar mij kwam te liggen. Ik keek weer naar Victoria. Ze had bruin haar met overal verspreidde blonde plukjes, maar ze leek me niet echt het type dat haar haar verfde. Ze had een zwart lintje om haar nek met een kattebel eraan. Ze had een litteken op haar linker wang en op haar nek.

Victoria geeuwde zachtjes, voordat ze naast me ging zitten en een stukje pizza aan me gaf. "Hoi. Wat is jou naam?" Vroeg ze, haar donker groene ogen op mij gericht, glimlach op haar gezicht en haar stem zacht en vriendelijk. Haar kattebelletje rinkelde zachtjes. Ze ging zelf vrolijk verder met het knabbelen op haar pizza.

"Sky. Mijn naam is Sky." Antwoorde ik en ik nam een hap van mijn pizza. "Hmm." Pizza hawaii was altijd al mijn favoriete pizza geweest. Het was alleen jammer dat hij koud was. "Hoe oud ben je?" Ik schatte haar rond de 20 maar ik vroeg het toch. "Ik ben 21. Jij?" Ze keek me aan en heel even zag ik wat nieuwsgierigheid in haar ogen. "Ik ben 19."

Victoria glimlachte. "Net van school. Weet jij wat je later wou worden? Ik zelf was fotograaf, Reito automonteur en Valerie... Gokker." zei ze, en Valerie lifte haar hoofd op toen ze haar naam hoorde. Ik hoorde gekrijs en gekrab aan de deur, maar ik probeerde het te negeren. Victoria wierp wel een blik op de rode deur, en verstevigde haar grip op haar Cricket bat. "Hmm." mompelde ze zachtjes.

Plotseling hoorde we een luid gebrul. De vloer begon te trillen. Valerie schoot omhoog. Ze stond op en liep naar de stalen deur in de safehouse om door het raampje te kunnen kijken. Toen ze naar buiten had gekeken deinsde ze snel achteruit. "ShitkutklerezooiGodverdommelullenklotefuckinghellTANK!" Victoria en ik waren intussen al opgestaan. Ik keek paniekerig om me heen terwijl Victoria en Valerie naar alle hoeken van de Safehouse renden om hun wapens bij elkaar te krijgen.

[i]Valerie gaf plots een klap tegen mijn schouder, en ik draaide me om. Ze duwde een geweer en een Machete in mijn handen. "Als de fucking tante hier komt, ren dan zo snel als je kan achter ons aan," Ze duwde een flesje met een doek erin in mijn andere hand, "En gooi dit naar de fucking Tank." Mompelde ze, en gaf een schop tegen de nog slapende Reito, die animalistisch gromde in protest en daarna weer vrolijk verder ging met snurken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.