FanFic.nl

Need

7

http://userserve-ak.last.fm/serve/_/150308/Hana+Pestle.jpg

Ik hoorde lawaai in Harry's kamer. Even was ik bang dat het weer zo'n huiself was, zoals die ene die ervoor had gezorgd dat Harry nu tralies voor zijn raam had. Ik ging overeind zitten en luisterde. Ja, hij praatte met iemand. In mijn pyjama liep ik over de overloop naar zijn kamer. Ik deed zijn deur open, hij schrok.
"Mona, ga snel je spullen pakken, we gaan naar Ron." Ik reageerde niet, maar keek naar zijn raam. Hing daar nu een auto? Drie meter boven de grond? Mijn mond zakte open, ik haalde diep adem.
"Mona, ga je spullen halen." Harry gaf me een zetje en ik ontwaakte uit mijn trance. Ik sloop zo snel als ik kon naar mijn kamer en nam mijn kleren uit mijn kast om die in een tas te proppen. Ik schoot in mijn jeans en deed een trui aan boven mijn pyjama bloesje. Gewoon een shirt. Daarna ging ik op mijn tenen terug naar Harry's kamer. Hij was bezig zijn spullen aan een lachende Ron te geven en nam mijn tas aan, terwijl Hedwig onrustig in haar kooi schuifelde. Ik stak mijn vingers door de tralies en ze beet er zachtjes op.
"Stil maar, je mag er zo uit," fluisterde ik. Ze kraste luid, en mijn hartslag versnelde. Oom Herman snurkte eens in de andere kamer, maar voor de rest was er geen geluid. Ik ademde weer in.
"Ssst, Hedwig, als je hem wakker maakt, zit je hier nog langer!" zei Harry. Plots hoorde ik een droge knak, en de tralies voor het raam waren verdwenen. Harry klom in de wagen, Hedwig kraste verontwaardigt. Ik hoorde oom Herman vloeken en ik tilde de kooi op en gaf hem gauw aan Harry.
"Snel, Mona!" zei Ron. Ik klom door het raam, de deur zwaaide open en oom Herman stormde woedend naar binnen.
"Petunia, hij ontsnapt, en hij neemt Mona mee!" Ik voelde hoe zijn handen naar mijn voeten grepen, maar hen niet te pakken kregen. De auto vertrok en ik trok gauw de deur dicht. Ik ademde zwaar, maar toen begon ik superhard te lachen. Harry had zijn pyjama nog aan, zijn bril stond scheef op zijn neus en zijn haar lag nog warriger dan normaal.
"Je ziet er niet uit," giechelde ik.
"Jij wel, hoor. Je haar zit leuk." Ik keek naar de bestuurder, en zag de tweeling zitten. Ik had tante Petunia zo ver gekregen dat ik een paarse spoeling in mijn haar mocht.
"Doen jullie dit soort dingen vaker?" vroeg ik.
"Constant," grinnikte Fred. Ja, die met de moedervlek was Fred.
"Nou, bedankt." Harry wreef door zijn haar om het goed te leggen, maar echt goed lukte het niet.
"Wacht maar met bedanken tot we thuis zijn. We moeten het ergste nog hebben," zei Ron.
"Ach, met een beetje geluk heeft ma niet eens gemerkt dat we weg zijn."
"Geloof je het zelf?" zei Ron sarcastisch tegen George.
"Wishfull thinking. Trouwens, Mona, je gaat het prima kunnen vinden met Ginny, denk ik, ze is even oud als jij."
Leuk, dan heb ik vrienden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.