FanFic.nl

Need

10

Ginny was aardig. Ik sliep op haar kamer, Harry bij Ron. We hadden de hele avond gepraat, en uit wat ze zei, kon ik vaag opmaken dat ze Harry leuk vond. Raar, wie vond mijn broer nu leuk?
"Waar denk je dat je zal komen?" vroeg ze.
"Ik weet het niet. Harry denkt Griffoendor. Jij?"
"Ik waarschijnlijk ook. De hele familie heeft er gezeten. Ze zouden me wat aandoen als het Zwadderich zou zijn." Ik lachte.
"Meisjes, ga nu eindelijk slapen, we moeten morgen naar de Wegisweg." Ik legde me neer toen mevrouw Wemel voor de zoveelste keer kwam zeggen dat we moesten zwijgen en slapen.
"Slaapwel," fluisterde Ginny.
"Slaapwel."

Paniek. Grote paniek. Harry was verdwenen. Hij had de naam van de Wegisweg niet goed gezegd. Ik had het ook eng gevonden. Zo door de open haard...
"We vinden hem wel," zei meneer Wemel sussend tegen zijn vrouw. Mevrouw Wemel was het huilen nabij en liep nerveus rond door de Wegisweg. Fred en George waren een weddenschap aan het afsluiten.
"Wedden dat hij bij een dreuzelgezin zit?"
"Dat kan niet, sukkel, die zijn niet aangesloten op het haardrooster!"
"Nou en? Harry Potter kan alles!"
Plots zag ik een bekende gestalte. Na een jaar herkende ik hem nog steeds.
"Hagrid!" riep ik. Ik zwaaide naar hem, en mijn opluchting viel niet te beschrijving toen ik zag dat Harry bij hem was.
"Gossie, Mona, wat ben jij gegroeid! Wat hebbie met je haar gedaan?"
"Harry!" Ik sprong hem rond zijn hals.
"Waar was je?"
"In de Verdonkermaansteeg," mompelde hij. mevrouw Wemel piepte.
"Wat? Lieve hemel, wat goed dat je hem daar hebt gevonden, Hagrid, ik wil niet weten wat er zou kunnen gebeuren!" zei meneer Wemel.
"Wauw, vet, Harry! Daar mogen wij nooit komen van ma!" riep de tweeling.
"En daar heb je moeder een goede reden voor!" bromde Hagrid, "daar lopen vreemde lui rond." Harry knikte bevestigend.
"Ik ben blij dat je niets hebt," zei ik zacht. Harry glimlachte.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.