FanFic.nl

Need

11

Olivander. De afgebladerde letters boven de winkel waren net zo oud als de verkoper.
"Dag, meneer Olivander," zeiden Fred en George. De oude man lachte luid.
"Ha, de Wemels! En meneer Potter, wat leuk u nog eens te zien. Ik veronderstel dat het voor de kleine meid is?" Hij keek naar Ginny, ik verborg me nog meer achter Fred en George.
"Ja, maar ook voor haar!" riep die laatste. De tweeling duwde me naar voren, en ik bloosde toen de man me onderzoekend aankeek.
"Mona Potter. Inderdaad, een streling voor het oog. Je lijkt op je moeder, kind." Ik glimlachte met één mondhoek.
"Ik denk dat ik wel wat voor jullie heb," mompelde de oude man en hij schuifelde naar een grote rek met allemaal dozen. Ik keek nieuwsgierig hoe Ginny een staf in haar handen kreeg. Ze snakte naar adem, het leek alsof de staf gloeide. Olivander lachte.
"Ja, ik dacht het wel. Beukenhout, 27.8 centimeter, soepel, feniksveer. Perfect voor je, meisje." Ging dat zo makkelijk? Moest je niets anders doen? Oké, kon ik nog wel, dacht ik.
"Kom eens wat dichter, juffrouw Potter." Ik schuifelde wat dichter naar hem toe, amper een tiental centimeter.
"Een beetje terughoudend." Hij keek naar mijn paarse haren.
"Creatief. Eigen wil. Dapper, denk ik ook. Maar ook heel verlegen." Mijn wangen gloeiden, en ik keek naar hem terwijl zijn vinger zoekend over de dozen gleden. Hij naam een staf uit de kast en gaf hem aan me. Ik voelde niet speciaal, het was gewoon een stukje hout voor mij.
"Nee, nee, absoluut niet, geen wilgenhout voor jou," mompelde Olivander meer tegen zichzelf. Hij ging de ladder op, en ik was bang dat de oude man zou vallen. Hij schoof aan een duizelingwekkend tempo naar de andere kant van de rek en nam helemaal bovenaan een staf.
"Probeer deze eens." De staf begon te sissen en te fluiten, en geschrokken liet ik hem vallen.
"Oh, bij merlijns baard, nee, ook geen beukenhout." Hij sloeg tegen zijn voorhoofd.
"Maar natuurlijk!" Hij dribbelde naar de andere kant van de winkel en haalde opgewonden een rg stoffige doos uit een klein kastje.
"Hier, deze moet het zijn." Hij lachte bemoedigend naar me toen ik de staf aannam. Een warme gloed stroomde door mijn hand als mijn eigen bloed, wind waaide door de winkel en blies alle papieren die op de toonbank lagen weg. Ik keek geschrokken naar Olivander, maar die klapte juichend in zijn handen.
"Ja, dat is hem! Taxushout, 30.2 centimeter, erg soepel, eenhoornhaar. Schitterend, juffrouw Potter, een erg krachtige toverstok." Harry lachte.
"De mijne is ook van taxushout!" zei hij opgewekt. Ik keek hem aan en Fred en George woelden door mijn haar.
Ik had gewoon een toverstaf!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.