FanFic.nl

De Hongerspelen, Het Verhaal Van Alex [wordt nog verbeterd]

Liam

We eten samen in stilte. De jongen en ik.
‘Hoe heet je?’ Durf ik er uiteindelijk uit te persen. Bang dat hij me direct weer het bos instuurt. De jongen trekt verbaasd een wenkbrauw op, maar zegt dan:
‘Ik ben Liam’ aangemoedigt door zijn antwoord vraag ik verder.
‘Wat doe je hier zo alleen in het bos?’ Hij glimlacht geamuseerd.
‘Wil je dat echt weten?’ Ik knik heftig. Ik word met de minuut nieuwsgieriger naar deze mysterieuze jongen. En nu ik hem eens goed bekijk is hij best wel knap
‘Misschien als je lief bent zal ik het je morgen vertellen’ plaagt hij. Ik kijk hem gespeeld boos aan.
‘Ah ah!’ Zegt hij hoofdschuddend. Dat is niet lief. Ik zet mijn grootste glimlach op.
‘Beter’ glimlacht hij. Als een echte heer laat hij mij op het strobed slapen en ligt hij zelf op de grond. Als ik -niet echt comfortabel, maar beter dan de vloer- op het strobed lig denk ik aan wat er vandaag allemaal is gebeurd. Toen ik vanochtend wakker werd had ik van ze langzalzeleven niet gedacht dat ik hier zou slapen. Ik glimlach. Maar dan denk ik aan de minder leuke dingen. De mannen inde trein. Wie zijn ze? Zouden ze me gevolgd zijn? De hele nacht lig ik verstijft van angst bij het minste of geringste geluid. En dat zijn er nogal veel in een bos. Als de eerste zonnestralen naar binnen glippen val ik pas in slaap.
Al na, voor mij, pas een half uurtje staat Liam naast me.
‘Wakker worden!’ Grijnst hij. ‘Je wilde toch weten wat ik alleen in het bos doe? Nou opstaan dan!’ Kreunend doe ik mijn ogen een beetje open.
‘Hoe laat is het?’ Liam haalt zijn schouders op.
‘Het is licht. Dus tijd om op te staan!’ Opnieuw kreun ik en sta dan toch maar op. Ik krijg een bundeltje kleren in mijn armen geduwd. Dezelfde als Liam aanheeft. Stiekem walg ik een beetje, maar als ik naar mijn vieze en gescheurde jurk kijk vind ik dit toch wat beter. Ik kijk Liam indringend aan en zuchtend draait hij zich om. Vliegensvlug kleed ik me uit en trek de andere kleren aan. Ze ruiken naar dennennaalden. Mijn jurk vouw ik netjes op en laat hem op het strobed liggen. Dan geeft Liam me nog en reep stof. Als ik hem vragend aankijk zegt hij: ‘Voor in je haar. Lang los haar is in het bos niet zo handig.’ Ik moet even oefenen, thuis had ik daar mensen voor. Ik voel een steek in mijn hart als ik aan Davis denk. Hij woont al sinds ik me kan herinneren bij ons thuis. Toen ik klein was moest hij op mijn theekransjes komen, en later helpen met mijn huiswerk. Ik ging natuurlijk niet naar een gewone school! Ik had een privédocente die bij mij thuis lesgaf. Ik mocht haar nooit echt. Ze had dun, zwart haar dat ze altijd in een strak knotje droeg en een streng brilletje waar ze altijd overheen keek als ik het antwoord op een vraag niet wist. Met een schok besef ik dat ik in de verleden tijd denk. Is dat zo? Is mijn hele jeugd nu verleden tijd? Betekent dat dat ik nooit meer thuis zal komen? Een kuchje van Liam doet me opschrikken uit mijn gedachten. Oja! Ik probeerde een vlecht te maken. Na even oefenen zit mijn haar toch redelijk, Liam geeft me nog een paar goede schoenen en dan kunnen we eindelijk gaan. Het lopen gaat nu een stuk makkelijker dan gisteren. Dat zal deels wel door de schoenen komen, maar waarschijnlijk ook doordat Liam nu wat rustiger aan doet. Hij loopt nog steeds voorop en ik moet nog steeds moeite doen om hem bij te houden. Maar af en toe draait hij zich grijnzend om, om mij te zien ploeteren. Maar dat lieve lachje van hem laat mij nou net ietsje harder gaan. Na een tijdje gebaard hij dat ik zachtjes moet zijn. Ik heb nou niet bepaald ervaring met stilletjes door een bos sluipen dus ik moet nog van een kilometer afstand te horen zijn geweest, maar Liam zegt niks. Na een paar minuten zegt hij dat we moeten stoppen. Ik kijk verbaasd op van het om krakende takjes heenlopen en zie en enorm hek. Het is minstens een paar meter hoog en aan het zachte gezoem te horen staat het ook nog onder stroom. Oh oh zeg ik zachtjes in mezelf.

Reacties:

Punk zei op 16 nov 2010 - 13:10:
Ik heb hem net pas gelezen. Ik schaam om mezelf. :'(

Wat spannend! Liam lijkt mij héél erg snoezig. Schrijf maar gauw verder. =3