FanFic.nl

Running Away

6.

Jessica PoV

Met veel gekraak opent de deur zich weer. ‘Hey chicks!’ Meteen galmt Reza’s stem door het pand. Ik glimlach en draai me een kwartslag om. Ook Nora draait zich om naar de twee. ‘Hier, kom.’ Wenk ik hun naar ons toe, al zouden ze dat eigenlijk sowieso wel doen. Reza knielt naast mij neer, Nena naast Nora. ‘Tell us’ mompelt Reza. ‘Goed, we gaan niet stelen,’ ik kijk Reza aan en wéét dat we beide denken aan de dag dat ik haar in huis nam.

‘Kom, je ziet er onderkoeld uit.’
Ik weet niet wat me op dat moment bezielde, dat ik een totale vreemde in mijn krakkemikkige appartement liet. Het bevatte nauwelijks meubels; slechts een aanrecht met koffieapparaat en een matras. Ik was net uit mijn vorige huis gezet door de bank, en het was slechts “a matter of time”� voor ik hier ook al uitgegooid zou worden.
Haar voetstappen waren luchtig, en ik keek in die ene minuut wel tien keer om of ze niet stiekem was weggelopen. Achteraf vraag ik me af waar ik zo bang voor was; wist ik toen al hoe sterk onze bond zou worden?

‘Nora en ik gaan, nou ja, bedelen. En Nena, speel jij toevallig gitaar?’
‘Wat? Nee. Jij? Oh wacht, daar gaat het niet om.’
Ik lach even kort, maar kijk daarna naar Nora die haar voortanden in haar onderlip heeft geduwd. Het “goede”� plan was om hun twee als straatmuzikanten de weg op te sturen.
‘Zingen dan?’ stelt Nora voor als oplossing.
‘Ehm. Ja, zal wel.’
‘Ah, mooi, dan gaan jij en Reza ook op straat bedelen, zingend.’
Reza trekt verbaasd haar wenkbrauwen op. Ze moet dit hele plan verschrikkelijk vinden; als er iets is wat ze nooit had willen doen met haar leven was het wel bedelen. Zelfs stelen vond ze waardiger, maar dat liet ik haar niet weer doen.
‘Tot we een baan vinden natuurlijk.’ Verklaart Nora. Reza laat zich vermoeid tegen me aanvallen, en ik sla mijn arm om haar heen.
‘Qua eten regelen ik en Nora het dus wel. En de rest, nou ja, doen we wel als we een vast inkomen hebben.’ Sluit ik af. ‘Sounds reasonable.’ Mompelt Nena. Reza knikt instemmend, wat niemand kan zien, maar ik voel het wel. Ik schud haar even overeind om naar mijn rugzak te grijpen. Ik haal er een heel brood uit en een thermosfles met thee die we nog over hebben van de reis. Ze gaan beide rond en komen ook beide helemaal op. Daarna zijn we alle vier duidelijk moe, dus ik schop mijn schoenen uit en trek bijna al mijn kleren uit zodat ik nog slechts in een hemdje en onderbroek sta. Nena en Reza volgen al snel mijn voorbeeld, maar Nora twijfelt nog even. Dan besluit ze dat het toch wel warm genoeg is met zijn vieren en trekt ook haar kleding uit. Ze haalt ook nog een dekentje uit haar tas, die we met zijn vieren delen.

De volgende ochtend ben ik als eerste wakker, maar ik heb geen idee hoe laat het is. Het eerste wat we moeten gaan kopen; een klok. Ik kruip voorzichtig onder de deken vandaan, hopend dat ik niemand anders wakker maak. Het plan was eigenlijk wel om er allemaal vroeg uit te gaan, maar ze slapen zo lief! Reza zal ik zo wel wakker maken, van haar weet ik tenminste dat ze het kan hebben om er vroeg uit te zijn. Ten minste, ik neem aan dat het vroeg is; het schemert buiten, en avond is het niet. De kou slaat meteen toe op mijn lichaam wanneer ik tussen de twee warme lichamen en deken uit ben. Snel trek ik mijn kleding aan, en maak daarna Reza wakker. Ze kreunt even en opent dan langzaam haar ogen. ‘Come on, you have work to do.’ Grijns ik haar toe, en ze klimt ook het bed uit. Ze lijkt het net zo koud te hebben als ik en stuift ook meteen naar haar kleding. ‘Zullen we ze wakker maken?’ Fluister ik naar Reza. ‘Oh ja echt wel, als we dit gaan doen moeten ze maar wennen aan het vroeg opstaan.’ Ze antwoordt vastberaden als altijd. En ze had nauwelijks de tijd genomen om na te denken. Ik knik en trek de deken weg. Vervolgens begint Reza beiden te kietelen; hoe kan je nou beter de dag beginnen dan lachend?

Reacties: