FanFic.nl

We never thought that they would love us. {Jonas brothers}

~ 29

Samantha pov:

Manon is in elkaar gezakt en ik voel me kwaad worden. Anne rent naar hun toe en knielt naast Joe neer. Ze kijkt bezorgd naar Manon.
'Joe ze moet hier weg.' Joe staat op en loopt met Manon in z'n armen de kamer uit. Justin staat in de woonkamer en kijkt woendend naar Joe die Manon draagt.
Ik kijk hem kwaad aan en bal mijn vuisten. 'Eikel!' sis ik naar hem. Nick pakt me hand en trekt me mee naar buiten.
Kevin staat nog met de agenten te praten en er komt er een naar ons toe. Hij kijkt naar Manon. 'Wat is er gebeurd?' 'Ze is net ingestort.' antwoord Joe die naar Manon kijkt.
Ik knik en kijk dan ook naar me zus. 'Ik haat hem.' roep ik uit. Nick legt z'n hand op me schouder. Joe legt Manon in de auto en Kevin komt aan lopen.
We stappen in en Kevin rijdt naar het ziekenhuis. Joe stapt uit en tilt Manon eruit. Hij loopt naar binnen en er komen dokters aan gerend die Manon van hem over nemen.
Joe wil achter ze aan gaan maar Anne houdt hem tegen. 'Joe, ze komt er wel door heen.' Joe knikt en laat zich langs de muur naar de grond zakken.
Nick laat zich eigen op een stoel vallen en trekt mij op z'n schoot. Ik laat me tegen hem aanvallen. 'Als ze het niet overleeft, vergeef ik het me zelf nooit meer.' mompel ik.
Nick draait me om en kijkt me aan. Joe zucht en ik maak me los. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik ga naast hem zitten en Joe kijkt me aan.
'Joe, Ik heb alles geprobeerd om der te beschermen, maar het lukte me niet.' 'Het is niet jou schuld Sam.' Ik voel me boos worden.
'Het is wel mijn schuld.. die eikel heeft me overgehaald om haar te bellen en ze hebben der pijn gedaan.. veel pijn.. HET IS MIJN SCHULD!' gil ik en begin te huilen.
Nick komt naast me zitten en trekt me tegen zich aan. 'Sweety het is niet jou schuld.' Ik schud me hoofd en laat me tegen hem aanvallen.
'Nick dat is het wel, Als ik toen niet naar jullie concert wou was dit nooit gebeurd.' Nick zucht en streelt mijn haar. Ik snik nog een keer.
Er komt een dokter aangelopen en we staan met z'n vijven op. 'Hoe is het met hun?' vraagt Anne. 'Het kindje maakt het goed, alleen met haar gaat het minder.' vertelt hij.
Joe kijkt hem aan. 'Wat is er dan?' 'Ze is lichamelijk zwak.. het kan zijn door dat ze bijna niks te eten heeft gehad.. Daarom krijgt ze nu sondevoeding.' Joe knikt.
'M..Mogen we naar der toe?' vraag ik zacht. De dokter knikt en we lopen achter hem aan. We lopen de kamer binnen en Joe loopt meteen naar Manon.
Manon ligt op een bed met allerlei slangetjes in der en der ogen gesloten. Ik kijk naar me zus en voel de tranen op komen. Nick trekt me in z'n armen en ik huil.
'He..het is mijn schuld.' Ik verberg m'n gezicht tegen Nick's borst en Nick streelt me haren. 'S..Sa..Sam?' hoor ik zacht. Ik kijk gelijk op en draai me om. Manon kijkt naar me.
Ik loop langzaam naar der toe en ze blijft me aan kijken. 'D..Da..Dankje.' krijgt ze er moeilijk uit. Ik glimlach even en knuffel der. Dan kijkt ze naar Joe.
'H..He.. Het spijt me.' Joe pakt der hand en schud z'n hoofd. Ineens hapt ze naar adem en schiet ze recht. 'Het kindje.' roept ze in paniek.
Joe duwt der zachtjes terug in het bed. 'Rustig, het kindje leeft nog.' Ze begint te huilen en Joe trekt der zacht in z'n armen. Naar een halfuur valt ze eindelijk in slaap.
Ik kijk naar der en zie hoe ze vredig ligt te slapen in Joe's armen. Ik hou zoveel van me zus!

Reacties: