FanFic.nl

Need

15

Ik voelde me erg ongemakkelijk onder zijn starende blik, en zelfs toen ik mijn hoofd had afgewend, bleven zijn ogen op me branden. Ik haatte het gevoel dat iemand naar me keek.
Plots verscheen het eten, en zoals Harry gezegd had, kwam het uit het niets. Ondanks het feit dat het er allemaal heerlijk uitzag, kon ik het niet opbrengen meer dan een paar happen te eten. Fred stootte me aan.
"He, Mona, maak je geen zorgen, die broer van je komt wel op zijn pootjes terecht." Hij glimlachte bemoedigend, en automatisch lachte ik ook. Hoewel het sluipende gevoel van onrust niet helemaal verdwenen was.

"Harry!" Ik liep op hem af, dolgelukkig dat hij ongedeerd was.
"Waar was je!" zei ik daarna boos, "je hebt mijn indeling gemist!"
"En dat spijt me echt ontzettend, maar de poort naar perron 9 3/4 was dicht, we konden er niet meer door."
"Hoe zijn jullie dan hier gekomen?" vroeg Ginny zacht.
"Met pa's auto," mompelde Ron. Mijn mond zakte open.
"Jullie zijn komen VLIEGEN?!" riep ik uit. Harry probeerde me tot stilte aan te manen, maar het was al te laat. Van alle kanten klonken verbaasde kreten, en iedereen wilde weten wat er gebeurt was.
Ik hield niet zo van drukte, dus liep ik samen met Ginny naar de slaapzaal.
"Wat een gedoe," blies Ginny voor ze op mijn bed plofte. Ik volgde haar voorbeeld, nog geen tel later kroop Vita miauwend op mijn schoot.
"Dag, Vivi," zei ik liefdevol. Een zacht gespin is het antwoord.
"Echt een schatje," zei Ginny.
"Ze mag zeker niet mee naar de lessen?" vroeg ik beteuterd. We stonden recht en ik droeg Vita in mijn armen terwijl we terug naar de leerlingenkamer liepen.
"Ach, ze vermaakt zich prima," suste ze, "en ik denk niet dat professor Sneep dat leuk zou vinden. We beginnen morgen met toverdranken, en ik denk dat hij haar afmaakt als je haar mee wil nemen."
"Wie die Sneep ook is, ik mag hem nu al niet!"
"Dat is waarschijnlijk wederzijds."
"Hij heeft ook een pesthekel aan Harry." De tweeling cirkelde als aasgieren om ons heen, en ik lachte toen Fred mijn haren weer door de war deed.
"Hoe bedoel je, hij mag Harry niet."
"Nee, echt niet, hij haalt amper een les zonder strafwerk." Ik grinnikte.
"Daar had hij al wat van gezegd. Grote kans dat ik dan ook de zondebok wordt."
"Ach, nee! Zo'n lief, onschuldig meisje als jij!" riep George dramatisch. Hij sloeg zijn armen om mijn hals en wurgde me zowat, terwijl ik hem lachend en stikkend probeerde weg te duwen.
"George! Ik heb... lucht nodig!" Fred duwde zijn broer weg van me en nam me op moederlijke wijze even verstikkend vast. Hij wreef ruw over mijn hoofd en zei:
"Arm, klein meisje, wat doet de grote boze wereld je toch aan? Niet huilen lieve schat, kusje voor de pijn!" Ik stikte ondertussen van het lachen, toen hij met een enorme smak een zoen op mijn hoofd plantte, kwam ik helemaal niet meer bij!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.