FanFic.nl

Need

21

Ik sloop achter hen aan. Ze bedreigden professor Smalhart. Waarom? Wist hij meer? Had hij iets te maken met Ginny's verdwijning. Ik huilde, de tranen stroomden geruisloos over mijn gezicht en dropen van mijn kin.
Ze liepen naar de toiletten op de tweede verdieping. Waar jammerende jenny zat. Had zij er ook wat mee te maken?
Ik keek om de hoek, zag Harry sissen tegen de wasbak. Lieve help, een tunnel! Smalhart pieste bijna in zijn broek en deinsde achteruit.
"Misschien kan ik toch beter iemand gaan halen," piepte hij.
"Jij eerst!" snauwde Ron. Hij gaf de man een zet en hij verdween in de tunnel. Zijn geschreeuw stierf langzaam weg. Daarna keken Harry en Ron elkaar peinzend aan.
"Ze is daar beneden, ik weet het zeker," zei Harry vastberaden. Samen sprongen ze Smalhart achterna, en ik liep de toiletten in.
"Ga jij ook?" Ik keek op naar Jammerende Jenny. Zou ik gaan? Mijn broer en mijn beste vriendin waren daar beneden.
"Ja." Ze giechelde.
"Ik zal een plekje voor je vrij houden, waarschijnlijk ga je dood." Mijn hart hamerde in mijn keel. Ik keek nogmaals in de donkere holte en sprong. Ik gilde niet, het was als in de achtbaan: alle lucht werd uit je longen geslagen, en het was alsof je stembanden waren doorgesneden.
met een plof kwam in neer op de stoffige, koude grond.
"Mona! Wat doe jij hier!" siste Harry toen ik recht stond en mijn gewaad afklopte.
"Ginny is voor mij net zo belangrijk als voor jullie. En jij ook. Ik wil je niet alleen laten vechten deze keer." Hij protesteerde, maar ik luisterde niet.
Plots stond Smalhart recht.
"Sorry, kinderen, maar ik denk dat jullie ven suf zullen zijn." Hij had Rons kapotte toverstok in zijn handen, en nog voor we konden protesteren wilde hij een vergetelheidsspreuk gebruiken. Die kaatste terug en het plafond begon akelig hard te schudden. Brokstukken vielen naar beneden.
"Mona!" Harry trok me opzij voor de vallende stenen, Ron en Smalhart verdwenen aan de andere kant van een reusachtige, grijze muur.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.