FanFic.nl

GTST: Het Lijstje (Lucas/Noud)

GTST: Noud/Lucas; Het Lijstje

Titel: Het Lijstje
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: (Na aflevering 4127;) Een dip. Een lijstje. Lucas met Edwin. Noud met Nina. Niets wat een paar drankjes niet kunnen oplossen. Noud komt ergens achter.
Koppel: Noud/Nina hints. Edwin/Lucas hints. Pre-Lucas/Noud.
Waarschuwing: pre-slash; Spoilers de hierboven genoemde aflevering; OOC-heid.
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
Fanfictie (in het Engels fanfiction of fanfic) is een fictie-genre geschreven door fans van een film, boek, televisieserie of een ander type media. De schrijvers ‘lenen’ de karakters om hun eigen verhalen mee te maken zonder winstoogmerk. De verhalen worden niet officieel gepubliceerd, maar informeel (meestal op het Internet) beschikbaar gemaakt voor geïnteresseerden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 852
Schrijvers Notities: Waarschijnlijk is dit de laatste keer dat iemand nog kan hopen dat Lucas en Noud ooit nog iets gaan worden. Dinsdag schijnt er een aflevering te komen waar Lucas veel met Edwin omgaat.
Dus ik moest dit er op zetten voor Dinsdag.
Trouwens: Boe-hoe voor dit fanon gedoe.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Noud liep verslagen over het plein. Zijn handen waren diep in zijn zakken gestoken.

Hij kon Nina maar niet uit zijn hoofd krijgen.
Hij zag haar voor zich, de krul van haar haar rond de hand die haar mobieltje tegen haar oor drukte, Dex’ naam op haar lippen.

Op zich had hij het moeten weten, dat het niets zou worden tussen hen.. Nina en Dex waren al erg lang samen.
Maar waarom had ze hem dan aan haar laten zitten, die nacht in de schuur? Had ze haar handen door zijn haren heen laten gaan, en hem zo gezoend? Waarom stond ze het toe dat hij haar terug zo het hooi in duwde?

Zijn wenkbrauwen leunden als bakstenen op zijn ogen. Zijn mond voelde droog aan.

Hoog tijd voor een drankje in de Koning. Misschien zouden de felle lichten en het geroezemoes hem afleiden.

Hij schuifelde naar binnen.

De warmte sloeg hem als eerst in zijn gezicht. Hij knipperde een paar keer, keek naar de vloer om niet verblind te worden door het verschil met het licht buiten en het licht hier.

Hij keek langzaam op en zijn ogen vlogen langs de gezichten van de mensen die hem bekend voorkwamen. Het meisje in de hoek met het zwarte haar. Die blonde met het truitje met een bontkraag, die er altijd was met een vriendje. Het tafeltje in het midden waar een oude klasgenoot van hem zat, van wie hij de naam eigenlijk al niet meer van wist. Jack aan een ander tafeltje. Jef achter de bar. Lucas op een van de barkrukken, met zijn schouders zielig naar beneden hangend.

Toen hij Lucas zag, kreeg hij de tweede klap.
Hij keerde in een ruk weer terug naar de herinnering van een paar weken geleden. Waar de blauwe lucht alles overheerste, en er geen wolkje te zien was. Waar de wind in de boomtoppen ruiste. Waar het zonlicht op hun armen scheen; en het de haartjes blond deed oplichten. Waar Lucas naast hem zat.

Hij herinnerde zich hoe hij daar zat, met zijn knieën opgetrokken. Naast het geluid van de wind en de zang van vele vogels, was het stil.

Hij herinnerde zich wat hij aan Lucas heeft verteld. Hoe iedereen waar hij van had gehouden, weg waren gegaan. Hoe hij vroeg of het aan hem lag.
De toon waarop Lucas zei dat het niet aan hem lag.

Nina kon hij nu ook wel op dat lijstje zetten; het lijstje voor mensen die eerst hun liefde toonden, maar hem daarna weer de rug toekeerden.

Hij schoof een barkruk opzij. Het geschraap op de grond werd overstemt door muziek. Hij plofte neer op het vertrouwde hout. Groette de vertrouwde lach die Lucas gaf met een glimlach. Ook al was die een beetje anders. Een tikkeltje geforceerd, niet helemaal tot zijn ogen reikend.

Lucas’ ogen lichten op. Het blauw leek feller door de lampen. Maar misschien was dat doordat Lucas compleet door hem heen zag, zoals hij altijd deed.

“Waarom dat lange gezicht?”� vroeg Lucas tussen zijn slokken Jus door. Zijn gezicht vertrok lichtelijk toen hij het iets te snel doorslikte.

Noud haalde zijn schouders op en streek door zijn haar. Zijn gel was er alweer uit. Fijn.
“Ik ben niet de enige hier. Ga jij maar eerst.”�

“Edwin,”� zei Lucas, zijn mondhoeken gaven een trekje, “hij is waarschijnlijk hetero. Wiet heeft onze weddenschap gewonnen.”�

Perfect. Konden ze samen hun zorgen wegzuipen. Noud sloeg Lucas op zijn schouder, en gaf een sympathieke blik.

Lucas’ handen krulden om het glaasje jus d’range.

Hmm. Van het “wegzuipen”� zou misschien niet zo veel komen..

--

Na een tijdje lachten ze om grappige verhalen, blunders, vrolijke herinneringen. Alles om elkaar weer aan het lachen te krijgen, zodat ze bij het hier en nu bleven.

Hij ziet Lucas’ handen schudden, evenals zijn schouders; zijn ogen bijna dicht van vreugde.
Het is pas als Nouds blik naar Lucas’ lippen - Lucas lach, zakt, dat hij de derde en laatste emotionele klap krijgt.
Met Lucas’ hand die op zijn schouder ligt, die hem uitdaagt om een potje te worstelen. Het is pas als hij Lucas hand fijn knijpt in de zijne, dat hij zich realiseert dat hij Lucas’ naam nooit op dat lijstje zou zien verschijnen.

Tegen Lucas kon hij alles zeggen. Met Lucas dronk hij zijn problemen weg. Lucas had hem getroost toen Isabella overleed. Lucas had hem afgeleid. Met Lucas ging hij samen joggen. Met Lucas sprak hij altijd af in de Koning. Met Lucas wisselde hij smsjes onder het werken door. Lucas, Lucas, Lucas.

Hij kijkt nog een keer naar Lucas’ ogen, zijn kleine moedervlekjes op zijn gezicht.

De nog niet eerder waargenomen gevoelens die zijn maag plotseling aanvielen, veroorzaakten zo’n grote schok dat hij niets anders kon doen dan het over zich heen laten komen. Zodat Lucas wint met handje drukken. Omdat Noud daar maar zit. Machteloos. Sprakeloos.

Als Lucas zijn hand los laat, weer lacht, en een slokje van zijn jus neemt, merkt Noud dat zijn handen trillen.
Hij verbergt zijn handen onder de bar. Hij lacht en lacht en Lucas lacht terug en even is alles oké.

--

EINDE

Reacties: